Κώστα Δημ Χρονόπουλου
Αναντίλεκτα, τα τελευταία τραγικά /σεισμικά γεγονότα στην Τουρκία, οδήγησαν σε ποικίλες σκέψεις πολιτικούς και πολίτες διεθνώς. Το ερώτημα είναι το αν –και κατά πόσο- εκείνη θα αλλάξει συμπεριφορά, επηρεασμένη τόσο από τις καταστροφές που υπέστη, όσο και από την ανθρωπιστική βοήθεια που δέχθηκε. Απάντηση πειστική μπορούν να δώσουν, αυτοί οι οποίοι έχουν μελετήσει τα ιστορικά γεγονότα.
Η συγκινησιακή φόρτιση υπήρξε μεγάλη, από πολλές χώρες , και φυσικά, την ίδια την Τουρκία. Η ανιδιοτελής προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας των διαφόρων Κρατών και της Πατρίδας μας, συγκλόνισε και παραδειγμάτισε. Πολλοί – ημέτεροι και ξένοι – θεώρησαν πως οι Ελληνοτουρκικές διενέξεις θα εξομαλυνθούν και πως μια νέα εποχή ειρήνης και συνεργασίας ανατέλλει. Μακάρι !!!.
Βέβαια κατά την διάρκεια των σεισμών και ενώ οι Έλληνες διασώστες προσπαθούσαν να βοηθήσουν, καταχειροκροτούμενοι από τους σεισμοπαθείς , κάποιοι συμπατριώτες τους, συνέχιζαν τις εναέριες παραβάσεις και παραβιάσεις τους (!). (Ίσως εκ παραδρομής , κεκτημένης ταχύτητας , ή καθ έξιν εξασκήσεως). Επίσης βομβάρδιζαν στα τουρκοσυριακά σύνορα και σεισμοπαθείς (!). Ειλικρινά πολύ θα ήθελα να συμμεριστώ την άποψη πως θα αλλάξουν ριζικά και οριστικά τα πράγματα. Πως θα ζήσουμε επιτέλους ειρηνικά (μήπως και αδελφικά; ) με τους γείτονες. Φοβούμαι όμως πως αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, έως αδύνατο. Ο σεισμός του 1999 στην Κωνσταντινούπολη –και όχι μόνον – με υποχρεώνουν να κρατώ μικρό καλάθι.
Αν σε αυτό συνυπολογίσω: την προαιώνια εχθρότητα εναντίον του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού εκ μέρους του Ισλάμ , την απώλεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και –συνακόλουθα – εδαφών που εκείνη είχε καταπατήσει, το (διαρκώς, διαχρονικώς, και συστηματικώς) καλλιεργούμενο μίσος από τους ηγέτες τους, του τουρκικού λαού, εναντίον της Χώρας μας, καθώς και την εγγενή αρπακτική τάση των Τούρκων , τότε οδηγούμαι σε απαισιόδοξες μαύρες σκέψεις.
Ό,τι και αν κατά καιρούς κάναμε, όση υπομονή και αν επιδείξαμε, όσα ζεϊμπέκικα –υπουργικά ή πρωθυπουργικά – και αν χορέψαμε , όσο και να αποφύγαμε να προκαλέσουμε , (ΕλληνοΚύπριοι και Ελλαδίτες) μετά την συνεχιζόμενη απαράδεκτη κατοχή στην Μεγαλόνησο , όσες διαμαρτυρίες και αν κάναμε σε διεθνή φόρα και όποια, καταδικαστικά , ψηφίσματα και αν εξέδωσαν οι Διεθνείς Οργανισμοί , όσα , τόσο και άλλα τόσα, δεν είχαν κανόνα , αποτέλεσμα!.Πείτε μου λοιπόν τι περιθώρια αισιοδοξίας, αφήνουν τα παραπάνω –και πολλά άλλα – ώστε να συνταχθώ με εκείνους που βλέπουν μέλλον ειρηνικό και λαμπρό; Όταν υφίστανται ξεδοντιασμένοι , ανενεργείς , ευνουχισμένοι διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ, Σ.Α κ.α) των οποίων τα ψηφίσματα ουδεμία αξία έχουν, όταν το ΝΑΤΟ δεν παρεμβαίνει σε εχθροπραξίες /συγκρούσεις μελών της «Συμμαχίας» , όταν ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, του θρασύτερου ,του άρπαγα, του κουρσάρου, όταν, όταν, όταν ….πως να διακρίνω φως στο βάθος του τούνελ των ΤουρκοΕλληνικών σχέσεων; Αν πάλι –εν ευθυμία ή ανοησία διατελών – προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω το αμφιλεγόμενο (sic) ανθρώπινο ον, τότε η απογοήτευση γίνεται απελπισία . Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου συνυπάρχουν ισχυρές αταβιστικές συμπεριφορές (οι οποίες βέβαια δεν προαιωνίζονται πολιτισμική εξέλιξη /εξημέρωση).
Θεωρώ πως η Ελλάδα επιβάλλεται να:
– Συνεχίσει να εντείνει τις προσπάθειες ειρηνικής επιλύσεως των ΕλληνοΤουρκικών θεμάτων στα διεθνή φόρα και Οργανισμούς.
– Εξοπλίζεται για κάθε ενδεχόμενο (ρεαλιστικός μονόδρομος).
– Οργανώσει καλύτερα την πολεμική της βιομηχανία και να προχωρήσει σε σ υ μ π α ρ α γ ω γ ή αεροπλάνων, πλοίων, αρμάτων και γενικότερα πολεμικού υλικού (κάτι που θα δημιουργήσει συνακόλουθα και πολλές θέσεις εργασίας).
– Μην ασχολείται – ιδίως οι πολιτικοί μας και τα ΜΜΕ –με το τι λέγεται εις βάρος μας από εκείνους. Π λ ή ρ η ς α γ ν ό η σ η και εγρήγορση.
– (Σε περίπτωση νέων απειλών) να απαντήσει με δύο παραδοσιακές , Αρχαιοπρεπείς – Ελληνοπρεπείς λέξεις:
«Μολών λαβέ» !!!.
– Προσπαθήσει να πείσει την «Συμμαχία» /ΝΑΤΟ να αλλάξει τα κατάπτυστα , επικίνδυνα άρθρα (όπως εκείνο της μη παρεμβάσεως σε συρράξεις, μεταξύ «φίλων και εταίρων συμμάχων»).
– Αφυπνίσει τους εταίρους της Ε.Ε ώστε να διακρίνουν το προφανές: Τα σύνορα των χωρών της – άρα και τα Ελληνικά – είναι και σύνορα της Ε. Ενώσεως ! Δεν επιτρέπονται άλλες καθυστερήσεις ακόμη και από καθυστερημένους πυγμαίους Δυτικούς ηγετίσκους (!).
Επιπρόσθετα να προχωρήσει η Ε.Ε σε ενιαία εξωτερική πολιτική , Άμυνα και συνοριακή περιφρούρηση.
– Ζητήσει την κατάργηση του veto /δικαιώματος αρνησικυρίας στο ΝΑΤΟ ώστε μια χώρα –μέλος να μην μπορεί να φρενάρει τις αποφάσεις (παράδειγμα Τουρκία v/s Σουηδίας και Φιλανδίας).
ΥΓ Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία , δεν πρυτανεύσει ο αλληλοσεβασμός και δεν απαλειφθούν ορισμένοι κανόνες /άρθρα , δεν πρόκειται να δούμε πραγματικές βελτιώσεις . Οι σεισμοί , οι λοιμοί , οι λιμοί , οι καταποντισμοί , οι μουσώνες και οι τυφώνες θα μας συγκλονίζουν , θα μας … «συνετίζουν» για όσο διαρκούν , αλλά δεν πρόκειται να μεταβάλλουν την πορεία κατολίσθησης / αυτοχειριασμού που ακολουθούμε ως ανθρωπότητα.