Σαράντα δυο ημέρες μάς χωρίζουν πλέον από τις κάλπες, καθώς, αν δεν αλλάξει κάτι στην πορεία, ο οδικός χάρτης που έχει «κλειδώσει» προβλέπει διάλυση της Βουλής στις 10 Μαρτίου και εκλογές (τουλάχιστον τις πρώτες) στις 9 Απριλίου.
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται ότι κατέληξε σε αυτό το σενάριο συνεκτιμώντας και τις εξελίξεις στην Τουρκία μετά τους φονικούς σεισμούς, αλλά και τις εισηγήσεις των επικοινωνιολόγων του (Ελλήνων και ξένων) ότι, με δεδομένα τα μέτωπα και τις ανοιχτές πληγές που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, δεν πρέπει να ρισκάρει άλλο τον χρόνο της αναμέτρησης.
Η 9η Απριλίου προτιμήθηκε έναντι της 2ας Απριλίου, διότι είναι η Κυριακή των Βαΐων, κάτι που -ύστερα από την άρση και όποιων «επιφυλάξεων» από την πλευρά της Εκκλησίας- δεν θα δημιουργήσει προβλήματα, αντιθέτως εκτιμάται ότι θα διευκολύνει όσους θα μεταβούν στην επαρχία και για τις ημέρες του Πάσχα.
Εν όψει της τελικής ευθείας, οι πρωταγωνιστές αλλά και οι δευτεραγωνιστές παίρνουν ήδη θέσεις μάχης, διαμορφώνοντας την τακτική, καθώς και τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν -διαφορετική καθένας- τόσο κατά τον πρώτο όσο και κατά τον δεύτερο (εφόσον τελικά υπάρξει) γύρο.
Με τα προβλήματα να θυμίζουν Λερναία Ύδρα για τη Ν.Δ., ο κ. Μητσοτάκης στις έξι εβδομάδες που απομένουν θα χρειαστεί όχι μόνο να αποφύγει νέες αρνητικές εκπλήξεις σε αρκετούς τομείς, αλλά και να συγκρατήσει τις απώλειες, οι οποίες ακόμη και στον υπάρχοντα βαθμό απειλούν να μετατρέψουν, λόγω της απλής αναλογικής, όποια επικράτησή του σε «πύρρειο νίκη». Νέα δεδομένα σε μεγάλο τμήμα της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. έχουν δημιουργηθεί, άλλωστε, ύστερα και από την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να μην είναι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής.
Με έναν επικοινωνιακό ορυμαγδό επιδοματικών εξαγγελιών και υποσχέσεων, και ποντάροντας στη «σύγκριση» με τον αντίπαλό του, ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι θα καταφέρει να διατηρήσει έως το τέλος το (μικρότερο ή μεγαλύτερο) προβάδισμά του, αλλά κυρίως επιδιώκει να κρατήσει την προεκλογική ατζέντα μακριά από τα θέματα που «πονάνε» τη Ν.Δ.
Οι τηλεφωνικές υποκλοπές και παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, τα πάσης φύσεως σκάνδαλα, η πλειάδα βουλευτών και στελεχών του που έχουν πιαστεί «με τη γίδα στην πλάτη», οι απευθείας αναθέσεις πολλών δισεκατομμυρίων στο όνομα των «έκτακτων αναγκών» όλα αυτά τα χρόνια, οι αποκαλύψεις από έγκριτες εφημερίδες του εξωτερικού, όπως ο «Guardian», για εκλογική χειραγώγηση από ομάδα Ισραηλινών ειδικών σε 30 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, σε συνδυασμό με άλλες καταγγελίες για προσπάθειες νόθευσης του αποτελέσματος, η κατάσταση στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, που με τις ποικιλόμορφες «λίστες Πέτσα» έχουν οδηγήσει τη χώρα μας στις πιο χαμηλές θέσεις διεθνώς όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου, είναι μερικά από τα μέτωπα που η κυβερνητική ηγεσία επιδιώκει να μείνουν σε δεύτερο -αν όχι και σε τρίτο- πλάνο μέχρι τις εκλογές.
Ωστόσο και στο κοινωνικό πεδίο, όπου με τις πενιχρές αυξήσεις και τα διάφορα Pass επιχειρείται να καλυφθούν «κουτσά στραβά» μέχρι τις εκλογές οι τρύπες, υπάρχει στον ορίζοντα ο εφιάλτης των μαζικών πλειστηριασμών μετά την πρόσφατη προκλητική απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου υπέρ των funds.
Ακόμη και τα εθνικά θέματα, που βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή και στα οποία είναι σαφές ότι δρομολογούνται επώδυνες «λύσεις» για μετά τις εκλογές, παραμένουν στην εξέδρα του προεκλογικού αγώνα. Εστω κι αν η Ντόρα Μπακογιάννη, λέγοντας ευθέως ότι για την ίδια δεν είναι «ταμπού» το θέμα της συνεκμετάλλευσης, έδωσε, μαζί με την επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Αντ. Μπλίνκεν, το στίγμα των επερχομένων εξελίξεων.
Η ανησυχία και οι αναταράξεις, όμως, συνεχίζονται ακατάπαυστα. Ακόμη και στο «παρά πέντε», μάλιστα, προκύπτουν προβλήματα με «εμβληματικούς» υποψήφιους βουλευτές του κ. Μητσοτάκη.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της πρώην γενικής γραμματέως Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου, η υποψηφιότητα της οποίας είναι -σύμφωνα και με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο- «στον αέρα», ύστερα από τις τελευταίες αποκαλύψεις για τη διαχείριση των κονδυλίων περίπου 2.000.000 ευρώ την περίοδο της πανδημίας. Πολλά ερωτήματα προκαλεί και η στάση της ίδιας, που, αρνούμενη να παραιτηθεί από υποψήφια, έριξε δημοσίως το γάντι στον κ. Μητσοτάκη «αν θέλει να της το ζητήσει».
Η περίπτωση αυτή, σε συνδυασμό μάλιστα με την αναζωπύρωση της υπόθεσης των βιασμών σε βάρος της 12χρονης στον Κολωνό, που αναδίδει και πάλι «γαλάζια» δυσωδία, συμπληρώνουν το σκηνικό ηθικής παρακμής αλλά και πολιτικού παχυδερμισμού που επικρατεί πια στον δημόσιο βίο της χώρας, υπό το οποίο θα διεξαχθούν οι προσεχείς εκλογές.
Η μετάλλαξη της Ν.Δ. σε νέο… ΠΑΣΟΚ και η απώλεια του Καραμανλή
Με φόντο όλη αυτή την πρωτοφανή για τα σύγχρονα δεδομένα της χώρας κατάσταση, ο κ. Μητσοτάκης βαδίζει προς τις εκλογές έχοντας αναλάβει και το μεγάλο ρίσκο της ιδεολογικοπολιτικής μετάλλαξης της Ν.Δ. σε νέο… ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια ώρα, η απόφαση του Κώστα Καραμανλή, με την πολύ προσεκτική και λιτή δήλωσή του στην οποία αποφεύγει να αναφερθεί στον σημερινό πρωθυπουργό, να αποσυρθεί έχει ανοίξει νέο κεφάλαιο συζητήσεων για το πώς θα συμπεριφερθεί στην κάλπη ένα κρίσιμο τμήμα της κεντροδεξιάς βάσης, το οποίο νιώθει πάντως τώρα «απελευθερωμένο», με πολύ λιγότερα διλήμματα και περισσότερες εναλλακτικές επιλογές.
Ειδικά μάλιστα στη βόρεια Ελλάδα η κατάσταση για τη Ν.Δ. είναι πολύ χειρότερη εδώ και αρκετό καιρό, με τις εκ «δεξιών» διαρροές να έχουν προσλάβει ανησυχητικό χαρακτήρα. Η επιλογή του κ. Μητσοτάκη να θέσει -μετά τον Εβρο- υποψηφιότητα και στην Α’ Θεσσαλονίκης, στη «θέση» του κ. Καραμανλή, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα λειτουργήσει ανασχετικά.
Γενικά οι ελπίδες του πρωθυπουργού στηρίζονται στην προσπάθεια να «αλώσει» ένα σημαντικό κομμάτι από το συνθλιβόμενο ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι αυτό θα του επιτρέψει αφενός μεν να κρατήσει την πρωτιά στον πρώτο γύρο, αφετέρου δε να επιβάλει τις δεύτερες εκλογές, που θα γίνουν με την ενισχυμένη αναλογική. Το ρίσκο παραμένει βέβαια και πάλι μεγάλο, διότι κινδυνεύει είτε να βρεθεί προ εκπλήξεων από τις 9 Απριλίου και να τα… χάσει όλα, αν βγαίνουν τα «κουκιά» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, είτε να μην πιάσει στις επαναληπτικές ο εκβιασμός της αυτοδυναμίας και να μείνει μετέωρος…