του Χρυσόστομου Τσιρίδη
(Διαδίκτυο). Ωραία ατάκα. Το σωστό βέβαια είναι “απόγειο”.
Σε κάθε περίπτωση μαθαίνουμε από τα λάθη μας, πάντα με…ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ(!)
.
Η Γλώσσα, η πολυπλοκότερη ανθρώπινη “κατασκευή”, πάντα επιεικής, προσφέρει
την δυνατότητα αναγνώρισης του λάθους και επανόρθωσης. Ή “νομιμοποίησης”….!
.
Α) στον χώρο της Τέχνης, κάποια τυπικά λάθη ήδη τα έχουμε αποδεχτεί.
.
“ο κόσμος ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ εκκλησιές”. Ολοφάνερα λάθος.
Χαρακτηρίζεται ΟΜΩΣ ως “σχήμα λόγου” και νομιμοποιείται
.
“της έξοδος η μέρα”. Κανονικά “της εξόδου η μέρα”
Χαρακτηρίζεται όμως ως “προσωπικό ύφος” του συγγραφέα και νομίμως περνάει στο αρχείο
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εννοείται ότι στον τρέχοντα ομιλούμενο τα παραπάνω θα
θεωρούνταν “Συντακτικά λάθη” (Σολοικισμός).
.
“ο Ήλιος πρόβαλε…τετράγωνος”. Θα…έγραφε ο (ένας) ποιητής. Φυσικά παραδοξολογία.
Εκφραστική και νοηματική αυθαιρεσία, για έναν κοινό νου.
Μπαίνει όμως στον φάκελο “Ποιητική άδεια” και νομιμοποιείται
.
Β) Και ΕΚΤΟΣ Τέχνης, στον τρέχοντα (επικοινωνιακό) προφορικό ή γραπτό λόγο, υπάρχουν
ανάλογα “παραθυράκια” αθώωσης του λάθους.
.
“Κύριε πρόεδρε, εν τη ρύμη του λόγου μου, είπα μια κουβέντα παραπάνω ή άστοχη κλπ”
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μιλάμε βεβαίως για λάθη που μπορεί να κάνει ένας μορφωμένος, το ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ μεν, αλλά
και ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ να το ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ.
.
Ας δούμε λοιπόν τί ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ συνήθως:
.
—Τα γνωστά “λάπσους” (αστοχία διατύπωσης)
—Τυπογραφικό λάθος ή ο…δαίμων του Τυπογραφείου
— παροράμ(μ)ατα (άλλο αντί άλλου)
— αφηρημάδα-απροσεξία-αβλεψία
— εκ παραδρομής (μπέρδεψα τους… δρόμους=βγήκα για λίγο εκτός θέματος)
—εν τη ρύμη του λόγου (λάθος διατύπωση, πάνω στην φούρια μιας
έντονης κουβέντας)
— μεταφορικότητα. Ενίοτε και η μεταφορά επιστρατεύεται ως..αιτιολογικό ενός λ.χ
απαράδεκτου χαρακτηρισμού (σύνηθες: “μεταφορικά μιλάω”)
.
Γ) Μία ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ περίπτωση για το πράγματι πολύπλοκο και το αδιερεύνητο ακόμη της Γλώσσας.
.
“Ποιος Πάρις και Πάρις ρε Ελένη, με έχεις πρήξει.Ο…Μενέλαος είμαι” (!).
Τώρα ποια είναι η “αλήθεια” της Ελένης δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. ΟΠΟΤΕ:
.
“γλώττα λανθάνουσα, τ’ αληθή λέγει”.
.
Σπουδαία, πολύ σπουδαία κουβέντα που ΟΜΩΣ δεν…ενδιαφέρεται(δεν αναφέρεται σε)
για το Γραμματικό ή Συντακτικό λάθος καθεαυτό, αλλά για την ειλικρίνεια ή
τις πραγματικές- υποσυνείδητες προθέσεις-ΣΚΕΨΕΙΣ του ομιλητή, που αποκαλύπτονται (κατά λάθος), με την λάθος διατύπωση.
.
Έτσι όμως μπαίνουμε στα αγεωγράφητα Φροϋδικά χωράφια της Ψυχανάλυσης, που είναι άλλων παπάδων Ευαγγέλιο.