Ημέρα των ερωτευμένων σήμερα και μπορεί αυτή η γιορτή να λειτουργεί εμπορικά, κατά κύριο λόγο, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως δίνει την ευκαιρία στους πιο ρομαντικούς να εκφράσουν τα ερωτικά συναισθήματα προς το ταίρι τους.
Γι αυτήν την ημέρα λοιπόν επιλέξαμε να θυμίσουμε ένα όμορφο απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Όφις και Κρίνο» του Νίκου Καζαντζάκη. Με αυτό ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας εμφανίζεται το 1906, για πρώτη φορά, στα λογοτεχνικά πράγματα, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει το πραγματικό του όνομα αλλά το φιλολογικό ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή.
Στο απόσπασμα αυτό εύκολα αναγνωρίζει ο καθένας το πως αντιδρά η ψυχή και το σώμα του στο έντονο συναίσθημα του έρωτα.
«Μέσα στην ψυχή μου επρόβαλες και τόξερα πως θάλθεις. Και Σε περίμενα. Σε περίμενα όπως η γη τον χειμώνα παγωμένη και έρημη πονεί και περιμένει.
Είσαι Συ η άνοιξη κι έρχεσαι και προχωρείς αγάλια, αγάλια, μέσα στην ψυχή μου. Στο διάβα Σου ανοίγονται κι ανθούν κι ευωδιάζουν οι σκέψεις μου.
Κάτω από τα πόδια Σου φυτρώνει και χαμογελά το χρώμα της ελπίδας. Η αναπνοή Σου θερμή και παρηγορήτρα διαβαίνει απάνω από την ψυχή μου και ξυπνούν από τη νάρκη των ανέρωτων χειμώνων τα όνειρά μου και Σε βλέπουν χωρίς έκπληξη και Σου χαμογελούν.
Τόξεραν πως θάλθεις. Κάποια πουλιά ανοίγουν μέσα μου τα μάτια των και ξετινάσσουν τα φτερά. Κι Εσύ χαμογελάς και προχωρείς αγάλια, αγάλια, βασίλισσα μέσα στην ψυχή μου.
Αγάλια, αγάλια, προχωρείς μέσα στην ψυχή μου με την περηφάνεια των ρόδων και τον ίμερο των μεγάλων κισσών και τη σιωπηλήν επίκληση των ντροπαλών μενεξέδων.
Κι ένα φιλί απέραντο ανατριχιάζει κι απλώνεται και τρέμει στο κορμί μου. Το νοιώθω – είσαι η Άνοιξη Εσύ, ώ γη, η μεγάλη και ακόλαστη μητέρα – που ανοίγει τις λαγόνες της και περιμένει».
http://www.e-storieskritis.gr/2018/02/blog-post_14.html