Η 4η Φεβρουαρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου και συνήθως οι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες της χώρας συνηθίζουν να τονίζουν την ανάγκη πρόληψης και προστασίας του πληθυσμού.
Σπάνια όμως μέσα στις καλογραμμένες ανακοινώσεις τους οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και οι ιατρικοί σύλλογοι υπογραμμίζουν την πλειάδα προβλημάτων σε όλη την υγειονομική αλυσίδα που αφορά την πρόληψη, την εξέταση και την αντιμετώπιση του καρκίνου.
Η εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα τα αντικαρκινικά νοσοκομεία της χώρας είναι ίσως η χειρότερη που έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός πως όλο και συχνότερα τα αντικαρκινικά νοσοκομεία τόσο του Πειραιά όσο και της Θεσσαλονίκης έχουν γίνει πρώτη είδηση λόγω της υποστελέχωσης και των ελλείψεων.
Συγκεκριμένα, το «Μεταξά» υποφέρει εδώ και μήνες στον χειρουργικό τομέα, ενώ πρόσφατα είχε απασχολήσει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω ελλείψεων στο φαρμακείο του νοσοκομείου, που κινδύνευαν να τινάξουν στον αέρα τις χημειοθεραπείες ασθενών.
Την ίδια ώρα, το μοναδικό αντικαρκινικό νοσοκομείο της βόρειας Ελλάδας βρίσκεται στα όριά του. Οι κενές οργανικές θέσεις στο Θεαγένειο είναι πάνω από 200 (125 στη νοσηλευτική υπηρεσία, 25 στη διοικητική, 35 στις υπόλοιπες ειδικότητες κ.λπ.).
Ενδεικτικές της κατάστασης είναι και οι καταγγελίες των εργαζομένων από τον Ευαγγελισμό, όπου πριν από δύο εβδομάδες είχαν μιλήσει ανοιχτά για καθυστερήσεις στις χημειοθεραπείες ασθενών λόγω διασποράς του κορονοϊού. Τα προβλήματα όμως δεν τελειώνουν στα όρια των νοσοκομείων. Μπορεί το κόστος των φαρμάκων για τη χημειοθεραπεία να είναι μηδενικό, αλλά τα έξοδα για έναν καρκινοπαθή είναι μεγάλα.
Και αυτό γιατί οι αμοιβές των γιατρών (ανάλογα πάντα και με την ασφάλεια που έχει ο ασθενής) δεν καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις τυχόν συμπληρωματικές εξετάσεις που θα χρειαστούν. Επιπλέον, συχνά οι χημειοθεραπείες προκαλούν παρενέργειες ή προβλήματα υγείας που απαιτούν με τη σειρά τους περαιτέρω φαρμακευτική αγωγή, ιατρική παρακολούθηση, εξετάσεις, ακόμη και χειρουργικές επεμβάσεις. Σε βάθος χρόνου το οικονομικό κόστος μπορεί να αποδειχτεί δυσβάσταχτο τόσο για τον ασθενή όσο και για τους οικείους του.
Την ίδια ώρα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί καρκινοπαθείς όπως και αρκετοί άλλοι ασθενείς είναι οι μεγάλες ουρές που δημιουργούνται συχνά στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Πολλές φορές, μάλιστα, η αναμονή μπορεί να κρατήσει πολλές ώρες. Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τις σκηνές με τους καρκινοπαθείς να στήνονται σε ουρές από τις 5 το πρωί ώστε να προμηθευτούν το φάρμακό τους;
Ολα τα παραπάνω δείχνουν πως ο αγώνας για τη μάχη απέναντι στον καρκίνο και η προστασία των ανθρώπων που δίνουν τη σημαντικότερη μάχη της ζωής τους θέλουν αλλαγή στρατηγικής και όχι απλά ευχολόγια.