Βρέθηκα στον Πειραιά για κάτι δουλειές και πήρα λίγο χρόνο να κάτσω να παρακολουθήσω.
Στην οδό Τσαμαδού, πίσω από τον πύργο του Πειραιά, πολύ κοντά στο λιμάνι, στο πεζοδρόμιο με καφέ στο σκαμπό.
Παρακολουθούσα τον κόσμο.
Τρείς ζητιάνους εντόπισα. Οι δύο ήταν γυναίκες καθισμένες κάτω στο πεζοδρόμιο να απλώνουν το χέρι και οι περαστικοί να αδιαφορούν – εκτός από κάνα δυο που έδωσαν κάτι ψιλά.
Ο κόσμος – άνθρωποι όλων των ειδών. Άνθρωποι φτωχικά ντυμένοι, σκυθρωποί, σκυμμένοι με κάποιους να παραμιλούν. Το είδα με τα μάτια μου.
Χρόοοοοοοοοοονια είχα να δω ανθρώπους να περπατάνε και να παραμιλάνε…
Δεκάδες προβλήματα- δεκάδες αδιέξοδα.
Πιο δίπλα μου, ένας κύριος 60αρης σκυμμένος στο κινητό του διάβαζε. Ο καφές δίπλα του κρύωνε.
Ήρθε κι’ ένας φίλος του. Έστησα αφτί.
– Τι διαβάζεις;
– Τις μαλακίες που γράφουν.
– Τι λένε;
– Για τον καραγκιόζη τον Μητσοτάκη… τι θες να πούνε;
Ο άλλος μουρμούρησε κάτι… και ο ίδιος που χαρακτήρισε καραγκιόζη τον Μητσοτάκη, πρόσθεσε.
– Πάντως απ’ τον άλλον καλύτερος είναι!
Νόμιζα ότι παράκουσα. Όχι δεν παράκουσα.
Έπαθα τέτοιο σοκ, που ακόμα το επεξεργάζομαι: “Για τον καραγκιόζη τον Μητσοτάκη… Πάντως απ’ τον άλλον καλύτερος είναι!”!!!!!!!!!!!!!!
Να είμαστε προετοιμασμένοι λοιπόν.
Δεν υπάρχει σωτηρία κούκλα μου!