Ο Ρένος Φραγκούδης , (Λεμεσός 1909 – 1η Φεβρουαρίου 1982), ήταν Κύπριος αθλητής δρόμων ταχύτητας, πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης. Ήταν προπολεμικά από τους μεγαλύτερους αθλητές δρόμων ταχύτητας του Ελληνικού κλασικού αθλητισμού, ήταν μέλος της Ελληνικής εθνικής ομάδας. Ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων αθλητών το 1942.
Τα πανελλήνια ρεκόρ του Φραγκούδη καταρρίφθηκαν μετά από δεκαετίες, κάτι που αν μη τι άλλο φανερώνει τη μοναδικότητα του αθλητή εκείνα τα χρόνια! Συγκεκριμένα το πανελλήνιο ρεκόρ που έκανε στα 100μ. το 1935 (10.6΄΄) καταρρίφθηκε 22 χρόνια μετά, το 1957, από τον «πράσινο» Νίκο Γεωργόπουλο. Το ρεκόρ των 21.6΄΄, το οποίο σημείωσε το 1933, ξεπεράστηκε το 1957 πάλι από τον Νίκο Γεωργόπουλο.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό και ο πατέρας του Μενέλαος ήταν και αυτός αθλητής με μετάλλια στο Παγκύπριο πρωτάθλημα στίβου. Ξεκίνησε από την Ολύμπια Λεμεσού και στους Παγκύπριους αγώνες του 1928 πήρε τα πρώτα του χρυσά μετάλλια στα 100μ και στα 200μ , την ίδια χρονιά έγινε μέλος της Ελληνικής εθνικής ομάδας μετακόμισε στην Αθήνα και πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό. Σον Παναθηναϊκό αγωνίζονταν και στο τμήμα χόκεϊ επί χόρτου που είχε ιδρύσει ο σύλλογος προπολεμικά.
Πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα του 1928 πού έγινε στο Άμστερνταμ όπου συμμετείχε στα 100μ και στα 4χ100. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες συμμετείχε στα 100μ. στα 200μ. και στα 4Χ100μ. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο συμμετείχε στα 100 και 200 μέτρα φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά.
Στους Βαλκανικούς αγώνες έχει κατακτήσει 5 χρυσά μετάλλια στα 100μ., και 6 χρυσά στα 200μ. Στους βαλκανικούς 1933 σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ στα 200μ με επίδοση 21.6, καταρρίπτοντας το προηγούμενο δικό του πάλι, το οποίο διατηρήθηκε 22 χρόνια, την ίδια χρονιά κατέρριψε και το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100μ με επίδοση 10,6.
Το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μ. το είχε καταρρίψει πρώτη φορά στην Πράγα κατά τους αγώνες Κύπελλο Μάζαρικ με επίδοση 10,6, η προηγούμενη επίδοση ήταν του Φιλιακού με 11.
Κατά τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής, διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών και, χάρη στη συνεισφορά του, εκατοντάδες αθλητές κατόρθωσαν να επισιτιστούν και να επιβιώσουν. Εκείνα τα χρόνια, όταν είχε ήδη ξεκινήσει η διοικητική του δράση στον Παναθηναϊκό, πήρε πολλές πρωτοβουλίες σχετικές με το φιλανθρωπικό έργο του Τριφυλλιού και συμμετείχε σε συσσίτια και εράνους. Χρημάτισε αρχηγός του τμήματος στίβου του Ομίλου για πολλά χρόνια και υπήρξε πιστός υπηρέτης της Παναθηναϊκής Ιδέας.