Τώρα που σχεδόν όλος ο κόσμος έχει πάρει θέση στο τί συμβαίνει στον πολύπαθο λαό της Ουκρανίας, έχουν αποκαλυφθεί θέσεις και αντιθέσεις. Την σωστή και εξ αρχής σταράτη και συγκεκριμένη αταλάντευτη θέση έχει πάρει μόνο ένα κράτος. Ποιό άλλο;
Η Τουρκία. Η Τουρκία του Ερντογάν πήρε θέση ξεκάθαρη. Και με τους δύο!
Και με την Ρωσία του Πούτιν εξασφαλίζοντας «κομβικά» ενεργειακά οφέλη κ. α. πολλά αφ ενός, αλλά και με την Ουκρανία του Ζελένσκι που δηλώνει εξακολουθητικά την άρρηκτη (μάλιστα. Άρρηκτη) σχέση και το…, (αλήθεια ποιό;) που συνδέει τους δύο ηγέτες, αφ ´ετέρου. Εμείς; Τί; Ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη «δυσκοιλιότητα» χωρών να χορηγήσουν τάνκς και ότι άλλο ζητά ο Ουκρανός λες και του τά χρωστάγαμε! Όπως πήρε τα μπαϊρακτάρ (αυτά η κυρία Ζαχάροβα …μόνο τα ελληνικά είδε!,) από τον φίλο του, να ζητήσει και τα λοιπά. Έχει ο Τούρκος απ όλα. Και δοκιμασμένα εκτός επικράτειας του, στις πλάτες Κούρδων, Σύριων, και τόσων άλλων, ανυπεράσπιστων λαών τριγύρω. Μέχρι Λιβύη έχει φτάσει, και βλέπουμε!
Η άπω Δύση γιατί πιέζει μόνο την Ελλάδα από τα δικά της να αποστείλει; Διατί ο Ερντογάν απολαμβάνει,το απίεστο, και όλα τα τεθωρακισμένα άρματα δικά του; Ο Ζελένσκι φωνάζει ζήτω ο Τούρκος! Εμείς γιατί να τον βοηθάμε και από το «υστέρημά μας» μάλιστα; Είμαστε τόσο σίγουροι ότι δεν θα βρεθεί αύριο με τον Τούρκο δίπλα εναντίον ημών; Υπάρχει, αμφιβολία..