Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Θυμάμαι ότι κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων που μας κόστισαν “ο κούκος αηδόνι”, είχαμε βγάλει τον καλό μας εαυτό, με έναν εθελοντισμό που είχε απλωθεί σε όλα τα επίπεδα, με το που τελείωσαν όμως και πέρασε λίγος καιρός ξαναθυμηθήκαμε τον παλιό καλό μας εαυτό, το εθελοντικό κίνημα ξεψύχησε και ξαναγυρίσαμε στο γνωστό «ωχ αδελφέ». Και όμως αυτό το κέρδος, γιατί κέρδος ήταν, δεν έπρεπε να το αφήσουμε να εξατμιστεί, αντίθετος έπρεπε να συνεχίσουμε δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις της προσφοράς και συμμετοχής σε πάρα πολλές δραστηριότητες.
Πάρτε ως παράδειγμα το εξής, η Ελλάδα βρίσκεται στα νεότερα εδάφη της ευρωπαϊκής ηπείρου, αυτό έχει και ένα αρνητικό προνόμιο, να δέχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως συμβαίνει τους τελευταίους μήνες την αθέμιτη επίσκεψη του Εγκέλαδου, για τον οποίο ενώ μας έχει κάνει πολλά και άλλα τόσα έχουν δει τα μάτια μας, παρ’ όλα αυτά κυβέρνηση και πολίτες παραμένουμε απαθείς σε θέματα πρόληψης και ασφάλειας για τέτοια περίπτωση. Το επίσημο κράτος, αν εξαιρέσουμε τις μεγαλοστομίες μετά από ένα ατυχές γεγονός και την αλλαγή του Οικοδομικού Κώδικα, έτερον ουδέν. Οι πολίτες σε γενικές γραμμές ακούμε πολλά και γνωρίζουμε ελάχιστα έως τίποτα. Η τοπική αυτοδιοίκηση (και δυστυχώς πανελλαδικά πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων) μάλλον το θεωρεί ως αμελητέο και δεν ασχολείται μαζί του.
Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν οι τοπικές κομματικές οργανώσεις ανεξάρτητου κομματικής απόχρωσης. Γνωρίζω ότι οι επικεφαλής τους ίσως και τα μέλη τους να δίνουν προτεραιότητα στις κομματικές ίντριγκες και στο μοίρασμα κομματικών οφιτσίων. Όλες τους όμως διατρανώνουν ότι βασικός τους σκοπός και πεμπτουσία της λειτουργίας τους είναι ο παράγων άνθρωπος, τουλάχιστον στα λόγια, στην πράξη μάλλον περνάει αβρόχοις ποσί.
Οι κομματικές οργανώσεις είναι γεγονός ότι ελέγχουν ένα μεγάλο τμήμα του ποιο ενεργού πληθυσμού κοινωνικά και πολιτικά, αν λοιπόν όλες τους αφιέρωναν λίγο χρόνο για το συνάνθρωπό τους, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι βρίσκονται κοντά στον πολίτη όχι μόνο σε θέματα πολίτικης, που και αυτά είναι ουσιώδη, άλλα και σε θέματα αρωγής όταν χρειάζεται.
Σκεφτείτε το εξής, ομάδες εθελοντών που θα εκπροσωπούν όλους τους κομματικούς σχηματισμούς να δημιουργήσουν την αρχή της ενημέρωσης και της πρόληψης σε ήρεμες καταστάσεις και της προσφοράς με φυσική παρουσία κοντά στο δοκιμαζόμενο πολίτη όποτε χρειαστεί, σε συνεργασία με την οικεία τοπική αυτοδιοίκηση και όχι μόνο.
Γεγονός είναι ότι σε περίπτωση σεισμού ο κόσμος πανικοβάλλεται. Τι πιο ωραίο λοιπόν αν έχουμε εκπαιδευμένες ομάδες, που να έχουν τη δυνατότητα να ξέρουν εκ των προτέρων που να κατευθύνουν τον κόσμο, έτσι που να κινδυνεύσει λιγότερο, δεν αναφέρομαι σε απεγκλωβισμούς γιατί αυτό απαιτεί εξειδίκευση. Η πρόληψη όμως και ο μη πανικός σώζουν ζωές. Το αντίκρισμα που θα είχε στην συνείδηση των πολιτών αυτή η πράξη όχι μόνο θα ήταν τεράστιο και θα άφηνε μια θετική παρακαταθήκη προσφοράς, άλλα παράλληλα θα ενίσχυε και την πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα που τώρα τελευταία έχει τρωθεί, ευτυχώς όχι ανεπανόρθωτα.
Είναι μια πρόταση που μπορεί να φανεί σε αρκετούς παράξενη, ουτοπία ή όνειρο, αν όμως υπάρχει θέληση μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Μπορεί να πείτε, μα από πού έως πού κομματικές οργανώσεις να ασχολούνται με τους σεισμούς! Να το σκεφτούμε λίγο; Οι οργανώσεις βάσης είναι οι μπροστάρηδες των κομμάτων, επηρεάζουν άμεσα την τοπική αυτοδιοίκηση και ενίοτε και την κεντρική πολιτική εξουσία. Έχουν λοιπόν την δύναμη και το δυναμικό να το πραγματοποιήσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές θετικές αλλαγές στην ζωή των πολιτών ξεκίνησαν από κάτω προς τα πάνω, εδώ που παίζονται οι ζωές όλων μας γιατί να μην γίνει πραγματικότητα, αν μάλιστα βρεθούν και οι κατάλληλοι άνθρωποι, τα αποτελέσματα θα είναι θαυμάσια. Στα χρόνια της κατοχής κυκλοφόρησε μια παροιμία που είχε σχέση με τις ψείρες, που προκαλούσαν φαγούρα “Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις από άλλους να σε ξύσουν”, έτσι και εμείς σήμερα μην τα περιμένουμε όλα από την κεντρική διοίκηση, ας ανακατέψουμε την τράπουλα της σεισμικής ασφάλειας του πολίτη, το δυναμικό υπάρχει και έχει την δύναμη του θετικού επηρεασμού, χρειάζεται μόνο η θέληση. Κομματικές οργανώσεις λοιπόν δεν είναι μόνο η ατέρμονες συζητήσεις περί πολίτικης, είναι και η προσφορά στους συνανθρώπους μας.