Του Πέτρου Αγρέβη Χασάπη
Όσο περνάει ο καιρός, όλο και μαζεύονται οι πιθανές ημερομηνίες των εκλογών. Στο μεταξύ προέκυψε ένα νέο δεδομένο, που δεν ήταν επακριβώς γνωστό μέχρι πριν από λίγο. Ο χρόνος διεξαγωγής των τουρκικών εκλογών. Οι τουρκικές εκλογές λοιπόν κλείδωσαν για 14 Μαϊου 2023. Οπότε τι θα γίνει με μας; Θα κάνουμε εκλογές αρχές Απριλίου και δεύτερες μαζί με τις τουρκικές ή μετά;
Ένας σώφρων πρωθυπουργός, που θα έβαζε την εξωτερική ασφάλεια της χώρας του πάνω από τη δική του πολιτική επιβίωση, θα έκλεινε τη Βουλή μετά τις τουρκικές εκλογές. Δεν θα έκανε εκλογές πιο πριν, ούτε θα έκανε παράλληλο με τους Τούρκους προεκλογικό αγώνα.
Είναι επόμενο ότι κατά τη διάρκεια, τόσο της τουρκικής όσο και της ελληνικής προεκλογικής περιόδου, να ανέβουν οι εθνικιστικοί τόνοι και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Ειδικά από την πλευρά της Τουρκίας, όπου ο Ερντογάν παίζει όχι μόνο την πολιτική του επιβίωση, αλλά το ίδιο το κεφάλι του, θα έχουμε εθνικιστικό παροξυσμό, στα όρια της δράσης. Όμως και από την πλευρά του κ. Μητσοτάκη, όπου και αυτός παίζει το πολιτικό του μέλλον και όχι μόνο, θα ανέβουν οι σχετικοί τόνοι, προκειμένου να μην έχει διαρροές ψηφοφόρων κυρίως προς το κόμμα της Ελληνικής Λύσης. Ας δούμε λοιπόν τι θα έκανε ένας πολιτικά επικίνδυνος πρωθυπουργός και αντίστοιχα ένας σώφρων υπεύθυνος πρωθυπουργός.
Ένας πολιτικά επικίνδυνος πρωθυπουργός, θα έκανε τις πρώτες εκλογές στις αρχές Απριλίου. Δεν θα σχηματιζόταν κυβέρνηση και θα πηγαίναμε σε δεύτερες εκλογές με πρωθυπουργό έναν δικαστή, μέσα στην προεκλογική εθνικιστική υστερία της Τουρκίας. Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση αυτή, αν ο Ερντογάν εκμεταλλευτεί το πολιτικό κενό στην Ελλάδα και προκαλέσει ένα θερμό τετελεσμένο στο Αιγαίο; Ποιος θα το αντιμετωπίσει υπεύθυνα με πυγμή και αποφασιστικότητα; Ο δικαστής πρωθυπουργός που τυπικά θα είναι στην πρωθυπουργία ή το σύνολο των πολιτικών αρχηγών που δεν θα συμφωνήσουν ποτέ; Τότε, ο πολιτικά επικίνδυνος πρωθυπουργός που θα είχε προκηρύξει τις εκλογές, θα έβγαινε και αφενός θα έριχνε όλο το φταίξιμο στο νόμο της απλής αναλογικής, που δεν επέτρεψε να υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης και αφετέρου θα εκμεταλλευόταν το φόβο της ανασφάλειας της μάζας και τα ένστικτα αυτοσυντήρησης, για να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω του και να εκλεγεί μετά με άνετη αυτοδυναμία, αλλά όμως με την Ελλάδα τραυματισμένη.
Αντίθετα, ένας σώφρων πρωθυπουργός, είτε θα είχε τη διορατικότητα να κάνει ήδη τις εκλογές πολύ νωρίτερα, είτε θα έβαζε πάνω και από τον εαυτό του την ασφάλεια της χώρας και θα ανέμενε να ολοκληρωθούν οι τουρκικές εκλογές και μετά να προκηρύξει εκ του ασφαλούς τις ελληνικές. Και αν συνέβαινε ένα θερμό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της τουρκικής προεκλογικής περιόδου, τότε θα ήταν αυτός ο απολύτως αρμόδιος αλλά και απολύτως υπεύθυνος να το αντιμετωπίσει. Όλοι αντιλαμβάνονται φυσικά, πως αν δεν το αντιμετώπιζεαποτελεσματικά, τότε προφανώς δεν θα έβρισκε ούτε την ψήφο του στις μετέπειτα ελληνικές εκλογές. Αυτό όμως σημαίνει υπευθυνότητα και αίσθηση του καθήκοντος.
Μετά τις ανωτέρω σκέψεις, εσείς πότε λέτε ότι θα κάνει τις εκλογές ο κ. Μητσοτάκης;
ΥΓ. Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι οι καχύποπτοι «συνωμοσιολόγοι» που πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι στημένο από ελληνικής και τουρκικής πλευράς, ίσως και με την υψηλή επιστασία των ΗΠΑ, ώστε να παριστάνουν και οι δύο πλευρές τα εθνικιστικά «κοκόρια», για την εδραίωση της πολιτικής ηγεμονίας τους, χωρίς να συμβεί τίποτα επί του πεδίου. Ίδωμεν…