Υπάρχουν μυστικές συμφωνίες ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική κυβέρνηση για «διευθετήσεις» στα ζητήματα που έχει ανοίξει η Άγκυρα; Τι έχει συζητηθεί κατά τις συναντήσεις του Ιμπραήμ Καλίν με την Άννα Μαρία Μπούρα στις Βρυξέλλες, κατόπιν μάλιστα γερμανικής μεσολάβησης;
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η τουρκική πλευρά, ενώ από την Αθήνα τηρείται σιγή. Σιγή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί αιδήμων. Και τούτο διότι αφήνονται αναπάντητοι όλοι οι τουρκικοί ισχυρισμοί.
Λέει συγκεκριμένα ο Καλίν: «Προτιμούμε αυτές οι εντάσεις και οι συγκρούσεις να μειωθούν στο ελάχιστο, προχωρώντας με βάση τις αποφάσεις που λάβαμε εκεί. Τα ζητήματα επιλύονται μέσω ειρήνης και διαπραγματεύσεων. Αλλά όταν υπάρχει παραβίαση δικαιωμάτων, παραβιάσεις των συνόρων ή παρενοχλήσεις κατά της Τουρκίας, η Τουρκία δεν θα διστάσει να απαντήσει».
Γνωστές οι απειλές, αποτελούν μέρος της τουρκικής μεθοδολογίας. Όμως εδώ κάνει σαφή αναφορά σε «αποφάσεις που λάβαμε»! Αποφάσεις βάσει των οποίων μπορεί να «μειωθούν στο ελάχιστο» οι «εντάσεις» και οι «συγκρούσεις». Τι μπορούμε να υποθέσουμε αφού η ελληνική Κυβέρνηση δεν διαψεύδει αυτές τις δηλώσεις; Δεν τις σχολιάζει καν. Φοβάται να το πράξει; Ή υπάρχουν πράγματι «συμφωνίες» και δεσμεύσεις»;
Η αιχμή του δόρατος των τουρκικών απειλών, έχει να κάνει αυτήν την περίοδο με την προοπτική επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Η Τουρκία επαναλαμβάνει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν casus belli (αιτία πολέμου).
«Όχι στα 12 μίλια, αλλά ακόμη και στα 6, 7, 8, 9 μίλια να γίνει επέκταση, δεν είναι δυνατόν να το δεχθούμε αυτό, αποκλείεται» δηλώνει ο Καλίν και συνεχίζει: «Περιμένουμε να μην προσφύγουν σε ένα τέτοιο μονοπάτι. Αν κάνουν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, δεν πρόκειται να το αφήσουμε ποτέ αναπάντητο».
Υποστηρίζει ακόμη ότι η επέκταση αυτή «αντιβαίνει επίσης στο διεθνές ναυτικό δίκαιο» και «δεν συνάδει με τις σχέσεις γειτονίας». Θα έπρεπε η ελληνική Κυβέρνηση να του έχει απαντήσει ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων μιας χώρας είναι απολύτως σύμφωνη με το δίκαιο της Θάλασσας και ότι τις σχέσεις καλής γειτονίας υπονομεύει μόνον η Τουρκία με την συμπεριφορά της. Ακόμη και χθες το μεσημέρι σημειώθηκε υπέρπτηση πάνω από την νήσο Κανδελιούσσα. Και μεν οι παραβιάσεις αναχαιτίζονται, πολιτικώς όμως τα φραστικά πυρά της τουρκικής κυβερνήσεως αφήνονται αναπάντητα. Πώς να το ερμηνεύσουμε αυτό;
Θα θυμίσουμε ότι και την συνάντηση του κ. Καλίν με την κ. Μπούρα, η Άγκυρα την αποκάλυψε. Ευλόγως λοιπόν από τότε είχε δημιουργηθεί η απορία, αν η Ελλάδα δεν είχε τίποτε να κρύψει γιατί δεν την είχε εξ αρχής ανακοινώσει, αλλά σύρθηκε να επιβεβαιώσει την αποκάλυψη της τουρκικής πλευράς;
Τα πράγματα δεν σταματούν εκεί. Πέρα από τα προβλήματα που αμέσως αντιμετωπίζουμε με την Τουρκία, υπάρχουν και αυτά τα οποία η Άγκυρα δημιουργεί μέσω άλλων χωρών. Στην πρώτη λοιπόν συνέντευξη που έδωσε με το νέο έτος η υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας Όλτα Τσάσκα συνέδεσε το συνυποσχετικό για την Χάγη και την θαλάσσια οριοθέτηση με το ζήτημα των Τσάμηδων.
Δήλωσε συγκεκριμένα: «Δεν μιλάμε μόνο για οριοθέτηση του θαλάσσιου χώρου, αλλά και για άλλα ζητήματα που έχουμε κληρονομήσει, όπως η άρση του εμπολέμου και κατ’ επέκταση και τα έννομα αποτελέσματα που απορρέουν από αυτόν σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, αλλά και τα θέματα σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εδώ και στην άλλη πλευρά των συνόρων».
Κάποιοι μίλησαν για «ψυχρολουσία». Δυστυχώς την θέση αυτή η Αλβανίδα υπουργός έχει επαναλάβει και κατά την διάρκεια πρόσφατης επίσκεψης του Νίκου Δένδια στα Τίρανα. Δεν έπρεπε λοιπόν να είναι αιφνιδιασμός η δήλωση αυτή. Εκτός εάν η Αθήνα θεωρούσε ότι έκτοτε ήλθε σε συμφωνία με τα Τίρανα για το ζήτημα. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Που σημαίνει ότι η πολιτική της Ελλάδος για το συνυποσχετικό (εξ αρχής αμφιλεγόμενη) έχει οδηγηθεί σε ναυάγιο.
Ενωρίτερα η Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας είχε δηλώσει ότι «θα συνεχισθεί το τεχνικό έργο για την προετοιμασία των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα για την επίτευξη συμβιβασμού στα ζητήματα που θα υποβληθούν στο Διεθνές Δικαστήριο σχετικά με το ζήτημα της οριοθετήσεως των θαλάσσιων ζωνών. Η επίτευξις αυτού του συμβιβασμού θα επέτρεπε την παραπομπή της υποθέσεως στο Διεθνές Δικαστήριο»
Όμως για να μην υπάρχουν φρούδες ελπίδες η κ. Χάσκα, ενέπλεξε και τον Πρόεδρο τα Αλβανίας, λέγοντας ότι «θα πρέπει να ζητήσουμε την πλήρη εξουσία του Προέδρου της χώρας για να καθίσουμε στο τεχνικό τραπέζι». Όπερ σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει μια συμφωνία με τις ευλογίες του Προέδρου Μπαϊράμ Μπεγκάι. Όπως η προηγουμένη συμφωνία είχε καταρρεύσει απορριφθείσα από ένα συνταγματικό δικαστήριο ελλιπούς σύνθεσης
Δυστυχώς με ή χωρίς την συνδρομή της Τουρκίας, η Αλβανία παίζει την Ελλάδα στα δάκτυλα. Αποδεικνύεται ότι το ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού στα Τίρανα ήταν τεράστια διπλωματική αποτυχία.