Απόστολος Αποστόλου
Τα μινχάουζεν ψέματα μας έκλεισαν στο σκοτάδι τους. Έρχονται τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα αναφώνησαν τα κανάλια της πληροφορικής παρανόησης. Μάλιστα όλο αυτό το ψέμα θέλησαν να το κάνουν αλήθεια και του προσέδωσαν επιτυχία η οποία κατά την άποψη των μέσων μαζοτυφλίας η επιστροφή των μαρμάρων προερχόταν από τις αταλάντευτες προσπάθειες του κ. Πρωθυπουργού.
Το ψέμα βλέπετε έχει γίνει βασανιστική επιταγή από τα ιερατεία της παραπληροφόρησης. Κολακευμένα τα ενημερωτικά κέντρα εκμαυλιστικού εκβιασμού με τον κατασκευασμένο χρόνο και τους χάρτινους ήρωες που εκείνα οργανώνουν, εμπορεύονται την είδηση πλαστογραφώντας και τροποποιώντας την στην αγορά της κατανάλωσης. Κανείς από τους ενημερωτικός σφουγγοκωλάριος της παραπληροφόρησης δεν ανέφερε ότι από το 1963 στη Μ. Βρετανία έχουν νομιμοποιηθεί τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα με τροποποίηση συγκεκριμένης πράξης αγοράς.
Αλλά επίσης τα τριχωτά ώτα των ενημερωτικών σφουγγοκωλάριων της επιτήρησης και ευθυγράμμισης δεν άκουσαν άραγε τον όρο δάνειο που έβαλαν οι Βρετανοί; Ούτε ότι απαίτησαν με την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα η οποία δεν θα είναι οριστική στην Ελλάδα αλλά ενός χρονικού διαστήματος να υπάρξει ανταλλαγή με το χάλκινο άγαλμα (το οποίο χρονολογείται στην Ύστερη Ελληνιστική Περίοδο, περί το 140 π.Χ,) που απεικονίζει έναν μικρό αναβάτη με έντονο καλπασμό και αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αγάλματα το οποίο βέβαια κοσμεί την κόκκινη αίθουσα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου μας;
Τι όμως προκύπτει από τη ξαφνική δημοσιότητα των ξένων και εγχώριων μέσων μαζικής καθοδήγησης; Ότι ο πολιτισμός αποτελεί μια μπίζνα στη σύγχρονη «οικουμενική χρονοπολιτική» (καθώς θα έλεγε και ο Πωλ Βιριλιό). Καθώς επίσης ότι δεν υπάρχουν πολιτισμοί που έδωσαν λύχνους και κινητήριες δυνάμεις για να περπατήσει η ανθρωπότητα, αλλά όλοι οι πολιτισμοί εκφράζουν μια βιοϊσοδυναμία.
Εξάλλου ο πολιτισμός αποσυνδέεται από την ιστορία η οποία πλέον δεν αποτελεί κοσμολογική σταθερά και γίνεται γενικό μόρφωμα ενός διαγενετικού τσίρκου.
Ο πολιτισμός χωρίς διαφορετικότητες και χωρίς χρονικές αποστάσεις στην ήττα των ιστορικών γεγονότων διαστέλλεται σε μια παροντικότητα βιοϊσοδυναμίας όπου όλα γίνονται υβριδικό εμπόρευμα.
Τίποτε δε συνδέει τα κλεμμένα αγάλματα τώρα πια με τον τόπο που δημιουργήθηκαν, με τους καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν, ή τους εργάτες που δούλεψαν για να οικοδομηθεί ο Παρθενώνας. Τι σημασία έχει σήμερα να δει κανείς πως αξιοποιήθηκαν οι αρχές και οι νόμοι της φυσικής, πόσοι ήταν οι μοχλοί και οι τροχαλίες για να ανεβάσουν το μάρμαρο της Πεντέλης 10 τόνων για την ανέγερση του Παρθενώνα; Πόσοι μαρμαροτεχνίτες χάρισαν την τέχνη τους; Όλα αυτά έχουν σκεπαστεί από τη σκόνη και τους παφλασμούς μιας ζωής που έχει κηρύξει ως αρχή την οθόνη ενός λάπτοπ, ενός κινητού. Όλα αυτά είναι κουβέντες περιττές, ίσως και λυρολογίες για κάποιους οι οποίοι διανυκτερεύουν στην τεχνο-κουλτούρα της ομοιομορφίας.
Το ευαγγέλιο του νέου μεσιανισμού των καιρών μας, δεν μπορεί να δει αντιθέσεις, αποστάσεις, διαχωρισμούς, αλλά μόνο συναιρέσεις. Άντε τώρα να αναγνωριστεί από τους διαπολιτιστικούς πλαστογράφους η ιδιαιτερότητα του μαρμάρου της Πεντέλης που η λευκότητα του με το χρυσό επιφανειακό επίχρισμα έδινε επιβλητικότητα στα αγάλματα σαν λάμψη ενός ονείρου.
Σε λίγο το να ζητάς να επιστρέψουν οριστικά τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα θα αποτελεί πρόληψη και δεισιδαιμονία. Προς το παρόν τα μάρμαρα του Παρθενώνα γίνονται προεκλογικό εμπόρευμα γιατί κάποιοι φοβούνται ότι ο αγέρας μπορεί να φυσήξει μέσα στα πολιτικά σκουπίδια.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας.