Ο Σοφοκλής Δούσμανης (1868 – 1952) ήταν Έλληνας ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, που υπηρέτησε ως αρχηγός ΓΕΝ.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ηπειρώτικης καταγωγής, η οποία συγγένευε με βασιλικούς και πριγκιπικούς οίκους. Παππούς του ήταν ο Αντώνιος Λευκόχειλος – Δούσμανης, διαπρεπής πολιτικός, ενώ μεγαλύτερος αδερφός του ήταν ο στρατηγός Βίκτωρ Δούσμανης.
Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1888 και έλαβε μέρος στον Πόλεμο του 1897. Το 1912 τοποθετήθηκε διευθυντής της διοικητικής υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και εν συνεχεία κυβερνήτης του θωρηκτού «Γεώργιος Αβέρωφ», και αρχιεπιστολεύς (δηλ. άμεσος βοηθός του Διοικητή στην εκτέλεση της αποστολής του και υπεύθυνος για την άρτια λειτουργία του επιτελείου) του Στόλου του Αιγαίου.
Το 1914 προήχθη σε υποναύαρχο και τοποθετήθηκε διοικητής της μοίρας θωρηκτών. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΝ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1917, οπότε και αποστρατεύθηκε. Εξορίστηκε ως φιλοβασιλικός στη Σαντορίνη και επανήλθε στην ενεργό δράση το 1920.
Το 1921 έγινε αρχηγός του Στόλου του Αιγαίου και το ίδιο έτος τοποθετήθηκε για δεύτερη φορά στην αρχηγία του ΓΕΝ, στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1922. Τον Ιανουάριο του 1923 προήχθη σε αντιναύαρχο και αποστρατεύθηκε.
Το 1935 διορίστηκε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη και προήχθη σε ναύαρχο. Είχε συγγράψει το ημερολόγιον του κυβερνήτου του «Γ. Αβέρωφ» κατά τους πολέμους 1912 – 1913 (Αθήνα, 1939). Είχε τιμηθεί με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος.
Απεβίωσε στις 6 Ιανουαρίου 1952 στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Βούρου και δεν είχε παιδιά. Ανηψιός του ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας.