Το δύσκολο έργο του δασκάλου σε ένα μονοθέσιο σχολείο περιγράφει η Νικολέττα Πιτσά, με αφορμή τη βράβευσή της από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της εκπαιδευτικής και κοινωνικής της δράσης. Η κ. Πιτσά το 2017 έφτασε πρώτη φορά στο Αγαθονήσι ως αναπληρώτρια και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να διοριστεί ως μόνιμη και να μετατρέψει το άλλοτε «παγωμένο» σχολείο, σε ένα «ζεστό» περιβάλλον.
«Το 2017 όταν έφτασα στο Μονοθέσιο Δημοτικό του νησιού, μπήκα σε μια αίθουσα, που θύμιζε αποθήκη. Μέσα σε δυο μήνες περιποιήθηκα την τάξη, «για να μπαίνουν τα παιδάκια σε μια ζεστή “φωλίτσα”, όπως η καρδούλα τους» εξήγησε η κ. Πιτσά, που τελικά έμεινε στο Αγαθονήσι, το οποίο σήμερα είναι «δεύτερη πατρίδα της», καθώς γνώρισε τον άντρα της, ο οποίος εργάζεται στη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας του νησιού και παντρεύτηκαν, ενώ το σχολείο το αισθάνεται «δεύτερο της σπίτι».
Μετά από τέσσερα χρόνια και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2021, διορίστηκε ως μόνιμη στο Δημοτικό Σχολείο Αγαθονησίου, με οργανική θέση, «μετά την Οδύσσεια των 11 χρόνων ανά την Ελλάδα» που προηγήθηκαν, όπου εργάστηκε, όπως περιγράφει, σε πολλές περιοχές, όπως Εύβοια, Ρόδο, Λακωνία, Αθήνα, Κάσο, Κάρπαθο, Κάλυμνο, Πάτμο, Καστελόριζο, πριν το Αγαθονήσι.
Μέσα στα πέντε χρόνια που δουλεύει στο ακριτικό νησί, η κ. Πιτσά εργάστηκε με αγάπη και ζήλο για τους μαθητές της, όπως σε όλες τις θέσεις που έχει τοποθετηθεί. Με πρωτοβουλίες της αναδιαμορφώθηκε, μεταξύ άλλων, το προαύλιο του σχολείου, τοποθετήθηκαν παιχνίδια, υπολογιστές για μάθημα πληροφορικής, χλοοτάπητας, τραπέζι για να τρώνε οι μαθητές, κατασκευάστηκαν γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, ενώ πια υπάρχει μια πλήρης βιβλιοθήκη. Εντυπωσιακές κατασκευές παιδιών, από ξύλα θαλάσσης και βότσαλα, που υπάρχουν άφθονα στο νησί, διακοσμούν το σχολείο.
Η αγάπη της για το Αγαθονήσι, αποδεικνύεται κυρίως μέσω της δουλειάς της. Από την πρώτη χρονιά, χωρίς να είναι μόνιμη κάτοικος και δημότισσα, έγραψε ένα παραμύθι για το νησί, «Η Υετούσα του πευκόμελου και της πορφύρας», το οποίο έχει βραβευτεί. Επίσης έχει δημιουργήσει ιστολόγιο του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, «όπου παρουσιάζουμε τη δουλειά μας και τις όμορφες στιγμές που ζούμε μέσα στο σχολείο μας». Παράλληλα, η κα Πιτσά συμμετέχει ενεργά και στην πολιτική ζωή του τόπου από το 2019, όταν και εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος «φροντίζοντας για την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των κατοίκων του νησιού», όπως αναφέρει.
«Ο δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο καλείται να διαδραματίσει έναν δύσκολο και πολυδιάστατο ρόλο»
Για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ρόλο της, ως εκπαιδευτικός τεσσάρων διαφορετικών τάξεων και προϊσταμένη, πήγαινε στο σχολείο από τις πέντε το πρωί. Κι ακόμη και σήμερα, το ίδιο ωράριο εργασίας έχει. «Ο δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο καλείται να διαδραματίσει έναν δύσκολο και πολυδιάστατο ρόλο», λέει η Νικολέττα Πιτσά και συνεχίζει:
«Το σχολείο μου το έχω ως φροντιστήριο. Είναι μαγικό να βλέπουμε τους μαθητές μας στην Α’ Δημοτικού, να προσπαθούμε μαζί με το χέρι μας, να μαθαίνουμε τη φορά των γραμμάτων, να διαβάζουμε φωνήματα, συλλαβές, λέξεις, προτάσεις, κείμενα και μετά από έξι χρόνια να τα αποχαιρετάμε σε άλλη βαθμίδα εκπαίδευσης. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια, αφοσίωση, υπομονή κι επιμονή! Η επιτυχία των μαθητών μας είναι η ανταμοιβή μας κι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση».
«Να προσπαθούμε να μαθαίνουν γράμματα τα παιδάκια, γιατί κι εμείς στους εκπαιδευτικούς του σχολείου στηριζόμασταν, δεν υπήρχαν χρήματα για φροντιστήρια»
Το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών η κα Πιτσά το αφιερώνει στους γονείς της και ιδιαίτερα στη μνήμη του πατέρα της, «που μας δίδαξε την ειλικρίνεια, την εργατικότητα και το φιλότιμο», επισημαίνει.
«Οι συμβουλές των γονιών μου, όταν αποφοίτησα, ήταν επί λέξει “να προσπαθούμε να μαθαίνουν γράμματα τα παιδάκια, γιατί κι εμείς στους εκπαιδευτικούς του σχολείου στηριζόμασταν, αφού δεν υπήρχαν χρήματα για φροντιστήρια”, ως αγρότες που σπούδασαν τρεις κόρες» αναφέρει η κ. Πιτσά, που κατάγεται από την Κοιλάδα Αργολίδας, όπου μεγάλωσε και αποφοίτησε από το Λύκειο Κρανιδίου.
Το 1991, μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, μπήκε με υποτροφία στη Φιλοφσοφική Ρεθύμνου, όπου πήρε μετεγγραφή στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων, επειδή σπούδαζαν οι δύο μεγαλύτερες αδελφές της, στη Φιλοσοφική και στο Μαθηματικό. Ως απόφοιτη Φιλοσοφικής, εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα στην Αθήνα.
Το 2007, έδωσε κατατακτήριες στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ιωαννίνων και ήταν η πρώτη επιτυχούσα μέσα σε 300 εξεταζόμενους. Τον Ιούνιο του 2010, αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Σχολή. Τον Σεπτέμβριο του 2010, διορίστηκε ως αναπληρώτρια στην Εύβοια σε μονοθέσιο σχολείο, στα λεγόμενα δυσπρόσιτα, για να συγκεντρώσει μόρια για τον πολυπόθητο διορισμό.
«Ζούμε σε μια γραφική κουκίδα γης της Ελλάδας, με δύσκολους χειμώνες»
Το Αγαθονήσι έχει καταγεγραμμένο πληθυσμό 220 άτομα, αν και το χειμώνα μένουν περίπου 120-130 άνθρωποι. «Ζούμε σε μια γραφική κουκίδα γης της Ελλάδας, με δύσκολους χειμώνες. Τολμώ να λέω ότι σε περιπτώσεις άσχημων καιρικών συνθηκών, όλοι μας φοβόμαστε για τη ζωή μας», εκμυστηρεύεται η Νικολέττα Πιτσά. Πέρσι για ένα μήνα το νησί είχε μείνει χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση, ενώ την πρώτη χρονιά που έζησε στο νησί, για δυόμιση μήνες δεν υπήρχε πλοίο.
Η κα Πιτσά τονίζει, ότι οφείλει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου και στον διευθυντή, Χαράλαμπο Ψαρά, στη συντονίστρια Εκπαίδευσης Περιφέρειας Σταυρούλα Ποζαπαλίδου, τη Μαρκέλα Παραμυθιώτου στην Εκπαιδευτική Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, στο δήμαρχο Αγαθονησίου, Ευάγγελο Κόττορο, ο οποίος είναι και συνταξιούχος εκπαιδευτικός και «τρέφει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για την ευημερία και την πρόοδο των μαθητών και των εκπαιδευτικών που εργάζονται στο νησί μας».