Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Γνωρίζω ότι τα προβλήματα μας είναι πολλά, ότι η Ελλάδα μας χάρη σε κάποιους όνομα και μη χωριό έχει σπάσει το κοντέρ της διαφθοράς ερχόμενη πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι ο μεγάλος αδελφός λειτουργεί παρακολουθώντας τους πάντες, ότι οι μίζες πάνε και έρχονται και γύρευε τι αποφάσεις βγάζουν αυτοί που τις παίρνουν, μιας και είναι εύκολα εκβιαζόμενοι από όσους τους τις δίνουν, ότι δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα ακόμη και στα βασικά.
Αρκετά όμως γιατί ο κατάλογος είναι μεγάλος, για ένα μικρό διάστημα αυτό των γιορτών ας πάρουμε απόφαση να τα αφήσουμε για λίγο πίσω μας χωρίς όμως να τα ξεχνάμε, γιατί θα πρέπει να τα ξαναθυμηθούμε την κατάλληλη στιγμή.
Όπως έγραψα όμως ας μείνουν για λίγο πίσω μας χαλαρώστε, πάρτε του φίλους σας και κάντε κοντινές ή όσοι μπορούν πιο μακρινές εκδρομές και γεμίστε τις μπαταρίες του εαυτού σας, για να αντέξουμε το επόμενο διάστημα. Μια τέτοια εκδρομή, μπορεί να είναι και η επίσκεψη προσκύνημα στον ναό της Αγίας Θεοδώρας κοντά στο χωριό Βάστα Μεγαλόπολης Αρκαδίας, ο οποίος αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και ένα από τα πιο δημοφιλή και αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας.
Κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας, σε μια ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Βρίσκεται στην διαδρομή προς Καλαμάτα, μετά το χωριό Ίσαρι ακολουθούμε μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή, που χρειάζεται όμως προσοχή ειδικά στις στροφές.
Ο ναός έχει χτιστεί σε βραχώδες έδαφος με τοίχους που το πάχος τους είναι 70 εκατοστά, ενώ δεκαεπτά δέντρα, αγκαλιάζουν το ναό με τα κλαδιά τους τα οποία πλέκονται στη σκεπή και στους τοίχους, σαν να προστατεύουν το ναίδριο. Το αποτέλεσμα είναι ότι μετά από τόσες εκατονταετίες αντί να αντικρίσει ο επισκέπτης ερείπια, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε άλλα σημεία της Ελλάδος, εδώ αυτό που βλέπει του δημιουργεί θαυμασμό, απορίες, ερωτηματικά.
Η εξήγηση που έδωσαν για το παράδοξο αυτό φαινόμενο επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων γεννά περισσότερα ερωτηματικά: «Το όλο φαινόμενο υπερβαίνει κάθε λογική, φυσική και επιστημονική εξήγηση του ανθρώπου» «σα γεωπόνος, είμαι σε θέση να ξέρω πολύ καλά, ότι οι τοίχοι θα είχαν ανοίξει και σπάσει από τις ρίζες ενός μόνο δέντρου, πόσο μάλλον δεκαεπτά». «Όταν αέρας αυτός έχει τη δυνατότητα να ξεριζώνει δέντρα, καταλαβαίνει κανείς, τι δυνάμεις εξασκούνται από τα 17 δέντρα για την ανατροπή της στέγης». «Βάσει των φυσικών νόμων, τουλάχιστον τα μεγάλα αυτά δέντρα, λόγω κλίσεως, ύψους, περιμέτρου έπρεπε να είχαν γκρεμισθεί. Δια να στέκουν αγέρωχα, είναι κάτι που η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει εξήγηση». «Φαινόμενο επιστημονικά ανεξήγητο. Οι δυνάμεις βάρους και αέρος σε συνάρτηση, θα έπρεπε λόγω θέσεως του εξωκλησιού, αλλά και λόγω της προχείρου κατασκευής αυτού, προς δε και της παλαιότητάς του να είχαν διαλύσει το κτίσμα. Τούτο όμως, παραμένει επί τόσους αιώνας χωρίς σοβαρές φθορές». Βλέπουμε ένα πρόχειρο κτίσμα που αντέχει στο χρόνο, δεν διαλύεται από τις ρίζες των δέντρων, δεν διαβρώνεται από τα στοιχεία της φύσης, δεν υπάρχει λογική ή φυσική εξήγηση των επιστημόνων, ίσως η εξήγηση έρχεται μέσω της θεϊκής επέμβασης.
Για το πως έγινε σε αυτήν την τοποθεσία ο ναός υπάρχει η εξής θεωρία που μιλά για μια οικογένεια φτωχή και θεοσεβούμενη, της οποίας ένα από τα παιδιά ήταν η Θεοδώρα. Την εποχή εκείνη τα χωριά έπρεπε να προσφέρουν ένα άντρα της οικογένειας για να επανδρώσει το στράτευμα. Η οικογένεια της Θεοδώρας δεν είχε αγόρια και έπρεπε να στρατευτεί ο πατέρας της, για να τον γλυτώσει και ως μεγαλύτερη στην οικογένεια προσφέρθηκε να καλύψει την θέση του. Πράγματι έτσι έγινε, πολέμησε σε αρκετές μάχες και διακρίθηκε για την μαχητικότητα του, ενώ το παρουσιαστικό του και ο ηρωισμό του «στρατιώτη» τράβηξαν την προσοχή μιας κοπέλας που την ερωτεύτηκε. Φυσικό ήταν βέβαια να μην ανταποκριθεί στον έρωτα της, αυτό την εξόργισε και αποφάσισε να τον εκδικηθεί συκοφαντώντας τον «στρατιώτη» ότι την άφησε σε ενδιαφέρουσα. Η ποινή για αυτή την πράξη ατίμωσης της κοπέλας και την μη αποκατάσταση της ήταν θάνατος. Προτίμησε λοιπόν να θυσιαστεί, παρά να αποκαλύψει το φύλο της, που θα εξέθετε την οικογένεια της. Καθώς ξεψυχούσε, στο σημείο της εκτέλεσης της είπε: «Κάνε Κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει».
Σήμερα βιώνουμε αυτό το θαύμα που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Δεκαεπτά πελώρια δέντρα ξεπροβάλλουν από την στέγη του ναιδρίου, χωρίς να υπάρχει ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή στο εσωτερικό του ναΐσκου, ενώ από τα θεμέλιά του βγαίνουν γάργαρα νερά. Μυριάδες προσκυνητές και επισκέπτες προσέρχονται στο εκκλησάκι όλο το χρόνο για να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα, που κυριαρχεί στο γαλήνιο αυτό τοπίο και ξεκουράζει νου και σώμα.
Να σας ευχηθώ λοιπόν ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με ΥΓΕΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ότι άλλο ομορφότερο και καλύτερο στις οικογένειες σας και το έθνος μας.