Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Τελικά με τα έτσι και τα αλλιώς, φτάνουμε κοντά στις βουλευτικές εκλογές, εκλογές που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενες. Τώρα όμως γεννιέται ένα μεγάλο δίλημμα στους πολίτες, αν και από ότι ακούω γύρω μου, μάλλον ο λαός μας έχει πάρει την απόφαση του και αυτό λέγεται κυβέρνηση συνεργασίας, οποία και αν είναι. Νισάφι πια, ο κόσμος βαρέθηκε να ακούει τον πάσα ένα να λέει τα δικά του προς τα μέσα και να εφαρμόζει αλλά προς τα έξω.
Αγανάκτησε με αυτές τις φιοριτούρες και εκεί που λέγαμε όλοι μας ότι είναι καλύτερα οι μονοκομματικές από τις πολυκομματικές κυβερνήσεις, τελικός αποδείχτηκε στην πράξη ότι όχι μόνο δεν είδε η χώρα άσπρη μέρα, αλλά αντιθέτως επιδεινώθηκε. Είδε και αποείδε λοιπόν ο Ρωμιός και σου λέει το εξής: κύριοι ως εδώ, από αύριο θα είστε συνυπεύθυνοι, είτε για τα χάλια, είτε για την καλυτέρευση της χώρας και αν κυβερνήσετε σωστά και συνετά υπέρ του λαού σας, μοιράζοντας την πίτα και τις υποχρεώσεις ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε τάξης, να βγω και να σου στρώσω χαλιά να περάσεις που λέει ο λόγος, αν όμως κάνετε τα ανάποδα από ότι μας έχετε πει προεκλογικά, να μπορώ να σας στείλω πίσω πακέτο και να επιστρέψετε πιο διαβασμένοι και πιο συνεπείς την επόμενη φορά, αν και όταν αποφασίσω να σας την ξαναδώσω την ευκαιρία.
Έτσι δίνεται η δυνατότητα να συνυπάρχουν πολιτικά κόμματα συγγενή ιδεολογικά μεταξύ τους και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις με μη ιδεολογική συγγένεια τα οποία να μπορούν να συνεργάζονται αλλά να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους όπου κρίνεται απαραίτητο. Είναι μια πρακτική ευρύτατα διαδεδομένη στην Ευρώπη, που έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί.
Ο λαός μας φημίζεται για την εξυπνάδα και την σύνεση του, αυτός είναι ο λόγος που φανερά πλέον κάνει στροφή προς την μη αυτοδύναμη κυβέρνηση, που θα αναλάβει την ευθύνη κυβέρνησης του τόπου μας. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, αλλά και από τις συζητήσεις που κάνει σε λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ, καφενεία και αλλού.
Καταλαβαίνω απόλυτα αυτή την στροφή προτίμησης του λαού μας. Σου λέει καλή η μονοκομματική αλλά καλύτερη η πολυκομματική, που δίνει την ευκαιρία συνεννόησης και όχι στείρας αντιπαράθεσης, που αντί να βοηθήσει την χώρα να ανασάνει, την έχει πάει άπατη. Από την άλλη πάλι η αυταρχική λογική των μονοκομματικών κυβερνήσεων φαίνεται ότι οδεύει προς το τέλος. Μαζί της όχι μόνο δεν καταφέραμε τίποτα, αλλά πήγαμε από το κακό στο χειρότερο και όπως λέει και η λαϊκή παροιμία: «Και κόκκορος εν λαχάνοις, και Σαούλ εν προφήταις», (για την παρουσία κάποιου σε πολύ ανώτερο επίπεδο απ’ ό,τι του αξίζει), οπότε τέρμα οι μεσσίες και τα νιτερέσα τους που μας οδήγησαν στον πάτο της βαρέλας και τον περήφανο λαό των Ελλήνων να προσπαθεί να επιβιώσει με πενιχρά επιδόματα.