Εισαγωγικά, επιγραμματικά, οι διεθνείς σχέσεις μοιάζουν με σεισμογενείς περιοχές όπου κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει που και πότε θα υπάρξει κάποια σεισμογενής έξαρση. Και η ισχύς μοιάζει με τον άνεμο που όταν βρει κενό σπεύδει να το καλύψει. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, τα κράτη, ιδιαίτερα τα ισχυρά, ανέκαθεν πάσχιζαν να προβλέψουν που και πότε θα υπάρξουν «σεισμικά» πολιτικά κ.ά. φαινόμενα καθώς και κενά εξουσίας ώστε να παρέμβουν ή επέμβουν με όποιο τρόπο για να εξασφαλίσουν τα «εθνικά» τους συμφέροντα, ασχέτως αν τούτο συνεπαγόταν πλήγμα στα εθνικά συμφέροντα άλλων.
Κάποιες φορές το πετύχαιναν, άλλοτε όχι, και οι κρίσεις και συγκρούσεις συνεχίζονταν. Ορισμένες δε Δυνάμεις, παρασυρόμενες από την αλαζονεία της εξουσίας, η οποία, όπως τόνιζαν οι αρχαίοι μας σοφοί Φιλόσοφοι, προκαλεί διαφθορά, την οποίαν, οι πιο διεφθαρμένες, την χρησιμοποιούσαν σαν την αιχμή του δόρατος της εξωτερικής πολιτικής τους προκειμένου να διαφθείρουν και άλλες ώστε να τις εκμεταλλεύονται και χρησιμοποιούν αναλόγως, με την ελπίδα ή ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν-τουλάχιστον κάποιες- μονοκράτορες – κοσμοκράτορες. Όμως, τούτο είναι εναντίον της φύσης η οποία δεν ανέχεται τέτοια φαινόμενα! Ο Πολύβιος είχε πει ότι «Ουδέποτε πρέπει μια τέτοια ισχύς να ριχθεί σε ένα χέρι ώστε να καταστήσει ανίκανα τα γειτονικά κράτη στο να υπερασπισθούν τα δικαιώματά τους εναντίον του».
Ορισμένες δε Δυνάμεις πάσχιζαν να επιδεικνύουν την ισχύ τους ως ισορροπιστές (Balanceurs) και ο Ερρίκος ο VΙΙΙ καυχιόταν ότι «όποιον υποστηρίξω θα κερδίσει» (Cui adhaero praest”). Βέβαια, οι Δυνάμεις εκείνες ήταν πραγματικά ισχυρές. Όμως, “O Tempora O Mores”, σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει ένα πρωτοφανές, mutatis mutandis, φαινόμενο που αποτελεί παγκόσμιο παράδοξο, ότι η Τουρκία, ο «Επικίνδυνος Ουδέτερος», όπως σοφά είχε χαρακτηρισθεί, εμφανίζεται τώρα ως οικουμενική «Δύναμη», οικουμενικός «ισορροπιστής» (ανισορροπιστής στην ουσία), πασχίζοντας να ρίξει στάχτη στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας ώστε να λησμονήσει (αποκλείεται!) τις γενοκτονίες και τα άλλα τρομερά εγκλήματα που έχει διαπράξει και εξακολουθεί ασύδοτα και ασυγχώρητα, αλλά, στην ουσία, να παραπλανήσει τη διεθνή κοινή γνώμη, να την αποπροσανατολίσει όσον αφορά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό με εκατομμύρια μη μουσουλμανικών εθνοτήτων, ιδιαίτερα δεκάδων εκατομμυρίων Κούρδων, που δεν έχουν ακόμη πατρίδα σαν συνέπεια της αδιαφορίας των Ισχυρών, να συσκοτίσει, και έτσι να μπορέσει να εκβιάσει, να προβοκάρει τους Ισχυρούς-ευάλωτους, που όχι μόνον την ανέχονται, αλλά ορισμένοι συνεργούν και επενδύουν στις πολεμικές συγκρούσεις που εκείνη προκαλεί. Πρόσφατο χαρακτηριστικό και αδικαιολόγητο παράδειγμα οι φονικές επιθέσεις της στη Συρία. Και το άλλο αδιανόητο η προσπάθειά της να αναδειχθεί ως παγκόσμια «Υπερδύναμη» αγκαλιάζοντας και θέτοντας υπό την «υψηλή της κηδεμονία» τις μουσουλμανικές χώρες της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνον.
Είναι γνωστή η ιστορία της στους δυο ΠΠ και μετά, με πόση υποκρισία, κολακεία, θεατρινισμό, καιροσκοπισμό κ.λπ. προσπαθούσε ν’ αποπροσανατολίσει τη διεθνή κοινή γνώμη, και εκβιάσει για ν’ αποσπάσει οικονομική και στρατιωτική βοήθεια ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ τις οποίες έχει αφαιμάξει τρομερά και οι οποίες, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ή λόγω σκοπιμοτήτων, την ανέχονται και υποστηρίζουν.
Ομως, το πιο απογοητευτικό είναι η ανεκτικότητα, γενικά, πολλών υποτίθεται δημοκρατικών κρατών στην τουρκική νέο-ιμπεριαλιστική, αναθεωρητική ασυδοσία, η σκόπιμη αμνησία για το εγκληματικό παρελθόν της, που, ως γνωστόν, έχει κοστίσει εκατομμύρια νεκρούς κ.λπ. τραγωδίες αρχίζοντας από τις γενοκτονίες Αρμενίων, Κούρδων, Ποντίων, Ελλήνων, κ.ά., και καταλήγοντας στην εισβολή και παράνομη κατοχή τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη Συρία, στη Λιβύη κ.α. παραβιάζοντας και υπονομεύοντας προκλητικά και αδίστακτα τους Χάρτες ΟΗΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Συμπέρασμα : Επιστροφή στο Μεσαίωνα; Τις περιβόητες «ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ» οι οποίες στο όνομα- αδιανόητο – του Χριστού, σκότωσαν εκατομμύρια και κατέστρεψαν πολιτισμούς, θα διαδεχθούν και μιμηθούν οι διαβόητες ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΦΟΡΙΕΣ; ΕΛΕΟΣ! Ο Αρμαγεδδών προ και εντός των πυλών του κόσμου. Ωστόσο- το πιο απογοητευτικό- όπως προείπαμε, η αδιαφορία των εικονικά δημοκρατικών κρατών, που-τραγικό- ελέγχονται παρασκηνιακά από απάνθρωπα, πολεμοκάπηλα, υβριδικά κυκλώματα, που ίσως μηχανεύονται, πέραν από άλλα τερατουργήματα, τη δημιουργία υβριδικού ανθρώπου! Και επαληθεύεται η προφητεία του Οργουελ ότι την εποχή μας ο πόλεμος θα θεωρείται ειρήνη, καθώς και του Χάντινγκτον για τη σύγκρουση πολιτισμών, με τη διαφορά ότι δεν πρόκειται για πολιτισμούς αλλά για πωλητισμούς! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!
Π.Ι.Καραφωτιάς