Εν τάξει, είναι από εκείνα που θεωρούνται απίστευτα-εξωπραγματικά ή «αποκλείεται, αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν στη χώρα μας»· βρισκόμαστε στην εποχή όπου ένα-ένα τα σταθερά-υποτίθεται-ηθικά δεδομένα, ανατρέπονται και εκφράζουν μόνο τον παρελθόντα χρόνο…
Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου είναι πλέον ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο, που έβαλε βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της παιδικής λογοτεχνίας!
Το θέμα δεν είναι το πρόσωπο, αλλά αυτό που εκφράζει ο συμβολισμός του. Ένας «Υπεύθυνος τμήματος παιδικού βιβλίου» σοβαρού εκδοτικού Οίκου, αποκαλύπτεται «συλλέκτης» πορνογραφίας και απεχθούς παράνομου υλικού, δήμιος παιδικής αθωότητας, ανατροπέας τής κοινωνικής παράδοσης που επιθυμεί να υπάρχει πάντα η φροντίδα, το ενδιαφέρον και η προστασία της παιδικής ψυχής, όπως και το δικαίωμα των παιδιών, στη Γνώση, στη Βιβλιοφιλία, στη πνευματική ανάπτυξη.
Υπό το ψυχολογικό βάρος αυτής της τερατώδους πραγματικότητας που έχει διαπεράσει τον «απροσπέλαστο» τοίχο τής κοινωνικής ανοχής για τη βία σε παιδιά και εφήβους, είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να συλλογιστούμε με καθαρό μυαλό και ψυχρό συναίσθημα. Τα βιαστικά και… αυθόρμητα συμπεράσματα, τα περίφημα «λαϊκά δικαστήρια», η έκφραση τής (δικαιολογημένης) οργής, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε τέτοια ζητήματα.
Ο Παπαθεοδώρου, ναι, είναι ένας σύγχρονος Ηρώδης συναισθημάτων, κατάπτυστος, που ντροπιάζει το ευρύτερο πλαίσιο της όποιας πολιτισμικής μας παράδοσης και ο οποίος κρυβόταν πίσω από την επίσημη ιδιότητά του.
Έρχεται, αυτό το γεγονός, να «κολλήσει» με τις θλιβερές περιπτώσεις των συνεχών βιασμών, γυναικοκτονιών, παιδοφιλίας, από αρσενικούς «ναυαγούς» τού sex και των άρρωστων ορέξεών τους για το αντικείμενο του… πόθου τους!
Αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης είναι να κρίνει και να επιβάλλει σκληρές τιμωρίες στους παιδόφιλους και παιδοβιαστές· αρμοδιότητα δική μας είναι να εκδηλώνουμε τη φρίκη και την οργή μας σε όσους βιαιοπραγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εναντίον ανηλίκων κι αθώων ανυπεράσπιστων πλασμάτων, που, απροστάτευτα, προς το παρόν, βιώνουν το μαρτύριο ενός πρόωρου σοκ το οποίο και θα καθορίσει το μέλλον τους…
Το θέμα του παιδόφιλου συγγραφέα δημιουργεί μια ιδιαίτερη αποστροφή, πιο αιχμηρή, βαθύτερη, με διαστάσεις που θα μας οδηγήσουν στα Τάρταρα της ανοχής μας…
Προσπαθώντας να… πλησιάσω (αν είναι δυνατόν…) τον «κόσμο» ενός παιδιού με τέτοια αθεράπευτη-τις περισσότερες φορές-τραυματική εμπειρία, θα διατυπώσω τις παρακάτω σκέψεις
Η παιδοφιλία είναι μια κατ’ εξοχήν β ί α, από τις σκληρότερες μορφές. Θεωρώ πως είναι πιο κοντά στη δ ο λ ο φ ο ν ί α! Ο παιδόφιλος-παιδοβιαστής, κατακρεουργεί ψυχολογικά το θύμα του· του αφαιρεί την ψυχή και το συναίσθημα, σε μία φάση που θα χρειαζόταν αυτά τα άυλα, αλλά χρήσιμα αγαθά, για να μεγαλώσει όσο γίνεται πιο ισορροπημένα. Κόβει βίαια το νήμα τής συναισθηματικής νοημοσύνης και της ανάπτυξης στην ενήλικη ζωή· το άτυχο θύμα, με το σοκ που θα υποστεί, θα είναι εύθραυστης ψυχικής υγείας και θα υποκύπτει σε κάθε απειλή και απαίτηση του κάθε ι σ χ υ ρ ο ύ. Χάνει κάθε εμπιστοσύνη προς τον συνάνθρωπο, σε ό,τι κοινωνικό στοιχείο το περιβάλλει, ακόμα και στο οικείο οικογενειακό του.
Ο φόβος θα κ υ ρ ι α ρ χ ή σ ε ι και θα κ α θ ο ρ ί σ ε ι την όποια πορεία του. Ο βιασμός, ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον στην άγουρη νεότητα, είναι ωρολογιακή βόμβα στα σωθικά, που δεν θα σταματήσει να εκρήγνυται και μάλιστα, τις περισσότερες φορές, σε όλη τη διάρκεια της ζωής.
Τα τραύματα που υφίσταται, συνήθως, είναι διαχρονικά και η προσωπική ε ν ο χ ή και α π α ξ ί ω σ η θα είναι τα μόνιμα συμπτώματα, που θα επηρεάζουν το πνεύμα, τις σχέσεις, την κοινωνικότητα, τη συναισθηματική επικοινωνία…
Ο απεχθής συγγραφέας παιδικών βιβλίων-πιθανός δήμιος-πάντως, υπεράνω πάσης υποψίας, συλλέκτης σκληρού παιδοφιλικού βιντεοαρχείου και παράλληλα, επαναλαμβάνω, επί κεφαλής τού τμήματος παιδικού βιβλίου μεγάλου εκδοτικού Οίκου, απέδειξε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία απόλυτη π ρ ο σ τ α σ ί α σε ο π ο ι α δ ή π ο τ ε έκφραση (Τέχνες- Πολιτισμός- Αθλητισμός- Πολιτική- Κοινωνική ζωή κλπ), η οποία αξιωματικά θεωρείται πως δήθεν υπερασπίζεται και συντηρεί τα ανθρωπιστικά ιδανικά.
Τέτοιοι τύποι που ξέρουν να γλιστρούν και να παρεισφρέουν σε θέσεις «κλειδιά», όπως ο… ευυπόληπτος κος Παπαθεοδώρου, προσομοιάζουν σε ένα σκληρό και ανελέητο ανθρωπόμορφο τέρας που ανοίγοντας το στόμα του καταβροχθίζει την αθωότητα, την παιδικότητα, τα όνειρα, τις επιθυμίες τού νεαρόκοσμου, που του αναθέτουμε παράλληλα να χαράζει δρόμους για τις επόμενες γενιές στο άγνωστο μέλλον!
Αυτός και οι παρόμοιοι διεστραμμένοι, με τις πράξεις τους, δηλητηριάζουν όλο το σώμα της κοινωνίας. Καταβροχθίζουν τις ζωές, το μέλλον και τους χυμούς τού κοινωνικού ιστού, επιβάλλοντας τρόμο και δέος…
Νότης Μαυρουδής