Απόστολος Αποστόλου
Πως καλύπτεται το πολιτικό προσωπικό της αχρηστίας και της οξείδωσης που κατασκευάζει τη δυστυχία και εξαργυρώνει την όποια κοινωνική αντίδραση;
Η συνταγή είναι γνωστή και λειτουργεί για χρόνια με τον καθημερινό εκμαυλισμό. Οι καταρράχτες της αντιληπτικής απίσχνασης και ο ίλιγγος των νευρώσεων, κάνουν πάντα καλή δουλειά.
Η έλξη των πολιτών προς τις κατασκευασμένες και εργαλειοποιημένες λογικές της αυτοσυμφιλίωσης με τη δυστυχία, αλλά και με τα κουρέλια σκέψεων που επιτάσσουν τις εξωποιοτικές διαστάσεις από τους περιπλανώμενους σοφούς (μυαλοπώλες), αλλά και η συνήθεια του πολίτη με το ευκαιριακό που προτείνεται από το σύστημα ως θυμικός προοδευτισμός, όλα αυτά αποτελούν σήμερα τις σύγχρονες νευρώσεις. Ο Φρόϋντ μας έλεγε ότι οι «νευρώσεις έχουν κοινωνική δικαίωση».
Όσο λοιπόν πιο νευρωσικός είναι ο πολίτης στις αρχές του συστήματος τόσο πιο μοδάτος γίνεται στον αναληθή και υποβολιμαίο τρόπο ζωής άρα στον εγκλεισμό του.
Η συναινετική επιδημία της διαφθοράς, καθίσταται μια υπερταχεία κυκλοφορία που καταβροχθίζει όλες τις άμυνες. Αν βλέπουμε τη διαφθορά να αποκτά πλειοδοτικές διαστάσεις και να αρχίζει να διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις πανίσχυρη, έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αξία και κατ’ επέκταση δεν υπάρχει αξιολογική κλίμακα.
Μπροστά στην ανάγκη όλα να αιωρούνται σε μια αχαλίνωτη κερδοσκοπία πραγματοποιείται μια απόλυτη σφαίρα επιρροής στους πολίτες προς τη συναινετική διαφθορά η οποία αψηφά κάθε νόμο αξίας.
Έτσι λοιπόν από τη στιγμή που η ζωή δεν διέπεται από κανένα αξιακό κανόνα όλα στριμώχνονται στην αναλογική αμετρία της ποσότητας και ο άνθρωπος ρημάζει στην αφασία της διαφθοράς κινούμενος στη σύμπληξη της εναντιοτροπίας της ζωής. Ο Ζαν Μπωντριγιάρ έγραφε ότι «όταν η δυτική κουλτούρα βλέπει να σβήνουν η μια μετά την άλλη όλες οι αξίες της, τότε εκείνη αντιστρέφεται προς το χειρότερο.»
Η υπερ-μολυσματικότητα της συναινετικής διαφθοράς καθίσταται ένας ενδογενής πολλαπλασιασμός. Να γιατί ο μολυσματικός πολιτισμός μας διαθέτει μια καταναγκαστική και οριστική επιτάχυνση του τέλους της ανθρωποποίησης.
Σήμερα η κοινωνία συνωμοτεί ενάντια του εαυτό της και γίνεται η τεφροδόχος όλων των εσωτερικευμένων αξιών. Ζαρωμένες οι αξίες από τη σχιζοφρένεια της ζωής, ταπεινωμένες, και με χαμηλωμένο το κεφάλι ακολουθούν τις νεκρώσιμες ακολουθίες του τέλους του ανθρώπου που αντικαθίσταται από τον μετα-άνθρωπο.
Ο μυθοδίαιτος άνθρωπος του αρχαίου κόσμου που υμνολογούσε το σύσκιο μυστικό έδωσε τη θέση του στον χρησιμοδίαιτο άνθρωπο του Διαφωτισμού και της εργαλειοποιημένης μέριμνας, ο οποίος με τη σειρά του θα δώσει τη σκυτάλη στον τηλεδίαιτο μετανεωτερικό τρελοπίθηκο όπου η ικανότητά του ανθρώπου πλέον γίνεται μια μεγάλη αδεξιότητα. Οι λημματιστές του μέλλοντος αν υπάρξουν και αναζητήσουν στη λέξη άνθρωπος ένα νόημα θα συναντήσουν μια περίληψη αντιγνωμιών.
Αυτή η πορεία στην επιτάχυνση της αντικαθιστά τις ηθικόληπτες κανονικότητες του παρελθόντος με τους κανονιστικούς εκκοινωνισμούς του μέλλοντος χάριν μιας στρατοπεδοποίησης της ζωής που θα συμβαδίζει με τη νέα δικαιοπολιτική εξουσία. Σήμερα όλα μπερδεύονται σε μια πολυταυτότητα σαν συμπληρωματική μεταβλητή και συνακόλουθη δυνατότητα.
Ζούμε την αρχή του τέλους μιας διαδικασίας όπου όλα αντιμετατίθενται ή όπου όλα υπάρχουν συμπληρωματικά σε μια πολυταυτότητα που βραχυκυκλώνεται και εξωθείται σε μια αντι-ανθρωπιστική βιολογία. Η πολυταυτότητα γίνεται η «διακλειτική» διαταραχή μας. Δεν έχουμε όνομα, δεν έχουμε νόημα, δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Έτσι συγγραφέας παιδικών βιβλίων συλλαμβάνεται για παιδική πορνογραφία. Βολεμένα κομματοπαράσιτα στέλνονται στον εισαγγελέα ως «επίδοξοι» βιαστές παιδιών. Βουλευτές υπερ-πλουτίζουν από τον μαυραγοριτισμό, δηλαδή τη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Ενώ η διορισμένη υπαλληλία χρόνια τώρα θεωρεί ότι ο χρηματισμός της αποτελεί μια φυσική λειτουργία.
Όλα αυτά κατασυντρίβουν τις διαστάσεις του ανθρώπινου προσώπου και ενισχύουν το πρωτόκολλο της μολυσματικότητας. Η επιδημία της συναινετικής συνήθειας είναι εδώ και λειτουργεί ως ιός συναίρεσης που συγκλίνει στην αποσύγκρουση των άκρων, χωρίς να υπάρχει κάποια αμυντική αντίδραση.
Και βέβαια καμία φοβερή απορία δεν πολιορκεί το μυαλό μας στο γιατί φτάσαμε εδώ. Ο μόνος συγχρωτισμός μας είναι να μολυσματοποιηθούν όλα από την υπερταχεία κυκλοφορία ενός ιού που μας κάνει να δικαιολογούμε τα πάντα, τη φτώχεια μας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (λοκντάουν), τη σεξουαλική κακοποίηση, τον επισιτισμό, το μαύρο χρήμα, τους πολιτικούς βαρβαρισμούς.
Η έκταση της ακρότητας λοιπόν είναι εδώ.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας.