Η Νάνα Μούσχουρη τιμήθηκε πριν από λίγες ημέρες από τον Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης καθώς με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότης και της απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης. Η εκδήλωση προς τιμήν της πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ιωνία» της Βούλας.
Αυτό ήταν ένα ακόμη μετάλλιο που ήρθε να προστεθεί στη συλλογή της: Έχει λάβει μεταξύ άλλων βραβείων την τιµητική διάκριση «Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγµατος της Λεγεώνας της Τιµής» το 2019 από το γαλλικό κράτος και το Echo Music Prize από τη Γερµανική Ακαδηµία Φωνολογίας το 2015 για το σύνολο της σπουδαίας καριέρας της.
Σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Secret αναφέρθηκε στην καριέρα της, στην περιπέτεια της υγείας της αλλά και στο αν έχει ποτέ σκεφτεί να αποχωριστεί τον χαρακτηριστικό σκελετό των γυαλιών της.
Πώς αισθάνεστε που γίνατε επίτιµη δηµότης Βάρης – Βούλας – Βουλιαγµένης και σας απονεµήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης, ως ένδειξη τιµής και σεβασµού στο πρόσωπό σας και ως ελάχιστη αναγνώριση του παγκόσµιας εµβέλειας έργου σας;
Είµαι πολύ συγκινηµένη και πολύ υπερήφανη. Συγκινηµένη γιατί είναι κάτι που ξέρω την αξία που έχει, την εµπιστοσύνη που µου έδειξαν, και έχω µια µεγάλη ευθύνη για αυτό. Αλλά είµαι συγχρόνως και περήφανη γιατί µε διάλεξαν. Εχουµε όλοι την αξιοπρέπειά µας, τη ζωή µας, αλλά δεν σηµαίνει ότι αξίζεις αυτό. Είναι µια µεγάλη τιµή που µου γίνεται.
Είστε µια γυναίκα που έχει πουλήσει 380 εκατοµµύρια δίσκους και εγώ βλέπω µια γυναίκα σεµνή και ταπεινή. Πώς το διαχειριστήκατε όλο αυτό;
Το διαχειρίστηκα πολύ απλά, γιατί πουλούσα δίσκους και λέγαµε µετά ότι θα κάνουµε έναν άλλον δίσκο. Επρεπε να είναι καλύτερος από τον προηγούµενο, µε το δικό µας γούστο βέβαια, να µη χάσουµε την πίστη του κόσµου σ’ εµάς, να µην παρουσιαστούµε µε κάτι προκλητικό ή δεν ξέρω εγώ τι, και µε αυτόν τον τρόπο συνεχίσαµε. Ο άνδρας µου ευτυχώς -που τον γνώρισα πολύ νέο- είναι της δουλειάς, παραγωγός µου, πρόσεχε και µου έλεγε: «Μην κάνεις λάθος, µην παρασυρθείς», γιατί υπάρχουν πολλά πράγµατα που µπορεί να σε παρασύρουν.
Σας χαρακτηρίζουν και τα γυαλιά σας. Σκεφτήκατε ποτέ να τα βγάλετε;
Μέχρι και ο Μπελαφόντε δεν ήθελε τα γυαλιά µου, γιατί κανένας δεν φορούσε γυαλιά εκείνη την εποχή, και µου έλεγε: «∆εν είναι δυνατόν να βγαίνεις µε τα γυαλιά». ∆εν τα ήθελαν στην αρχή. Κάποτε, µάλιστα, όταν ήµουν στην Αµερική µε τον Μπελαφόντε, που µε διάλεξε για να τραγουδήσω µαζί του, ήρθε ο ίδιος και µου είπε: «Θέλω να βγάλεις τα γυαλιά σου. ∆εν µπορώ, υποφέρω να σε βλέπω µε τα γυαλιά στη σκηνή. Κανένας δεν φοράει γυαλιά». Επειτα από αυτό, έβγαλα τα γυαλιά µου και τραγούδησα τρία βράδια χωρίς αυτά. Επειτα από τρία βράδια, του είπα: «Κοιτάξτε, το καταλαβαίνω τι σκέφτεστε εσείς, αλλά εγώ αισθάνοµαι πολύ άσχηµα χωρίς τα γυαλιά µου. Κατ’ αρχάς, έχω µυωπία, δεν βλέπω καλά, και έπειτα θέλω να είµαι ο εαυτός µου. Εχω ανάγκη να φοράω γυαλιά. Θα τα φορέσω. Αν δεν σας αρέσουν, θα φύγω µαζί µε τα γυαλιά µου». Αν δεν ήθελε να αποδεχτεί τα γυαλιά µου, θα έφευγα τελείως από την παράσταση. Και µου είπε: «Εντάξει, θα το σκεφτώ». Πήγε και το σκέφτηκε, µε τους µουσικούς του ή µόνος του, και γύρισε πίσω ένα τέταρτο µετά και µου είπε: «Ξέρεις, αποφάσισα να σε κρατήσω και εσένα και τα γυαλιά σου».
Είχατε και µια περιπέτεια µε την υγεία σας. Τι ακριβώς συνέβη;
Το 2015 είχα καρκίνο στο πάγκρεας. Είµαι ακόµα εδώ. Πέρασα, µάλιστα, και περιτονίτιδα. Είχα πολλά πράγµατα.
Φοβηθήκατε για τη ζωή σας;
Κοίταξε να δεις, όλοι φοβούνται. Και όταν είσαι έξω από τη χώρα σου, είσαι πιο ευαίσθητη, και γι’ αυτό τα πήγα πολύ δύσκολα. Αλλά τελικά άκουσα τον γιατρό µου – ήταν πολύ καλός γιατρός. Και τον έχω µέχρι και τώρα. Ο γιατρός µου ήταν για µένα η σωτηρία. Οταν έχω κάτι, πηγαίνω εκεί για να µε φροντίσει. Εχω περάσει πολλά.
Εχετε αυτογνωσία και είστε τόσο ψύχραιµη;
Ο Νίκος ο Γκάτσος µού έµαθε την αυτογνωσία. Πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί αν φταις ή δεν φταις.