Στην αρχαιότητα υπήρχαν αυτό που θα λέγαμε σήμερα υπεραθλητές, δηλαδή ολυμπιονίκες που εντυπωσίαζε τόσο η σωματική τους διάπλαση όσο και τα κατορθώματα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο παλαιστής Μίλων από τον Κρότωνα της Ιταλίας (σημερινή περιοχή Καλαβρίας), που έζησε κατά τον 6 αιώνα π.Χ.
Ο Μίλων κατά τη διάρκεια της αθλητικής του καριέρας, στεφανώθηκε έξι φορές ολυμπιονίκης, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Την πρώτη του νίκη σημείωσε σαν νεανίας και τις υπόλοιπες πέντε, στην κατηγορία των ανδρών.
Η έβδομη ολυμπιακή νίκη χάθηκε από τον συμπατριώτη του παλαιστή Τιμασίθεο, ο οποίος κινούνταν συνεχώς κατά τη διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο Μίλωνας να τον πιάσει με καμία λαβή. Το διαρκές «κυνηγητό» μέσα στην παλαίστρα εξουθένωσε τον υπεραθλητή και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Εκτός από ολυμπιονίκης, ο Μίλων ήταν και περιοδονίκης, κατείχε δηλαδή τον τίτλο του νικητή πάνω από τριάντα φορές σε συγκεκριμένο κύκλο αγώνων, όπως τα Ίσθμια, τα Πύθια και τα Νέμεα.
Ο υπεραθλητής είχε καταφέρει από νεαρή ηλικία να αυξήσει τη σωματική του δύναμη με τη μέθοδο της προοδευτικής επιβάρυνσης, την οποία ανακάλυψε σχεδόν κατά λάθος. Στις προπονήσεις του, μεταξύ των άλλων ασκήσεων, συνήθιζε να σηκώνει στους ώμους του ένα μικρό μοσχαράκι και να περπατάει μια συγκεκριμένη απόσταση φορτωμένος. Το ζώο μεγάλωνε και έτσι αυξάνονταν το βάρος που κουβαλούσε ο Μίλων, με αποτέλεσμα να καλλιεργήσει τη δύναμη που του χάρισε πολλούς τίτλους σε αγώνες και μια φήμη που αγγίζει τα όρια του θρύλου.
Οι άθλοι του Μίλωνα
Όπως οι σύγχρονοι υπεραθλητές, έτσι και ο Μίλωνας, έχει συνδέσει το όνομά του με κάποια ανδραγαθήματα, που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς ποια είναι αληθινά και ποια όχι. Το σίγουρο είναι ότι ο Μίλων ήταν ένας πολύ δυνατός άντρας και ένας θρυλικός αθλητής. Ο Αριστοτέλης σε γραπτά του τον έχει παραλληλίσει με τον Ηρακλή, κάνοντας τον μύθο γύρω από το όνομά του ακόμα μεγαλύτερο….
Σύμφωνα με τους μελετητές, ο Μίλων συνήθιζε να δένει ένα σκοινί γύρω από το μέτωπό του σαν κορδέλα και ύστερα κρατούσε την αναπνοή του και φούσκωνε τις φλέβες του με αποτέλεσμα να ασκεί τόση δύναμη που κατάφερνε να σπάσει το σκοινί. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο αποδείκνυε τη δύναμή του, ήταν ότι κρατούσε στην κλειστή παλάμη του ένα ρόδι χωρίς να το σφίγγει ή να το σπάει, αλλά και χωρίς κανείς να καταφέρνει να του το πάρει από το χέρι. Ωστόσο, αρκετοί υποστηρίζουν πως η συγκεκριμένη πράξη ανήκει στη σφαίρα του μύθου και προέρχεται από ένα άγαλμα στο οποίο φαίνεται ο ίδιος ο Μίλων να δίνει ένα φρούτο στη θεά Ήρα.
Σύμφωνα με τον Παυσανία ο αθλητής κάποτε άλειψε ένα δίσκο με λάδι, στάθηκε επάνω και προκάλεσε άλλους αθλητές, αλλά και θεατές των αγώνων, να τον μετακινήσουν χωρίς κανένας να τα καταφέρει. Έχει αναφερθεί επίσης ότι ο Μίλωνας κουβάλησε ο ίδιος ένα άγαλμά του στα χέρια για μεγάλη απόσταση. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει πως ο Μίλων πρωτοστάτησε σε μια μάχη των συμπατριωτών του εναντίον των πολιτών της Σύβαρης. Ο αθλητής υπερασπίστηκε τους Κροτωνιάτες με δύναμη και ορμή, κρατώντας ένα ρόπαλο και ανάγκασε τους αντιπάλους να τραπούν σε φυγή. Ακόμα και η διατροφή του αθλητή ήταν εντυπωσιακή.
Οι μελετητές υπολογίζουν ότι κατανάλωνε καθημερινά 9-10 κιλά κρέας, 9-10 κιλά ψωμί και 10 λίτρα κρασί, αγγίζοντας τις 20.000 θερμίδες ημερησίως. Ακόμα κι αν το «διαιτολόγιο» του Μίλωνα δεν είναι απολύτως αληθές, το σίγουρο είναι ότι χρειαζόταν μεγάλες ποσότητες τροφής για να συντηρείται.
Το άδοξο τέλος του Μίλωνα
Όπως απέδειξε η ιστορία, ακόμα και οι υπεραθλητές σαν τον Μίλωνα δεν ήταν ανίκητοι. Ο θάνατος του σύμφωνα με τον Στράβωνα και τον Παυσανία, ήταν ξαφνικός και αναπάντεχος. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στο δάσος ανακάλυψε έναν κορμό ο οποίος ήταν γεμάτος με σφήνες, προφανώς από κάποιους ξυλουργούς, που προσπαθούσαν να τον κόψουν στα δύο. Ο Μίλων θέλοντας να δοκιμάσει τις δυνάμεις του για μια ακόμα φορά, έβαλε τα χέρια του στη σχισμή για να ολοκληρώσει το έργο των ξυλουργών. Εκείνη τη στιγμή υποχώρησαν οι σφήνες και ο Μίλων παγιδεύτηκε στο άνοιγμα χωρίς να μπορεί να μετακινηθεί με αποτέλεσμα να τον κατασπαράξουν τα άγρια θηρία.
.. ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ θηρίων φασὶν αὐτόν: ἐπιτυχεῖν γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ, σφῆνες δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν τὸ ξύλον: ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς τὸ ξύλον, ὀλισθάνουσί τε δὴ οἱ σφῆνες καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις ἐγίνετο εὕρημα. μάλιστα δέ πως τὸ θηρίον τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται καὶ ἄφθονον.
Παυσανίας Ηλιακών Β΄, 6.14.8
Παρόλο που ο θάνατός του απέδειξε ότι κανείς δεν είναι άτρωτος, ο μύθος γύρω από το όνομα του Μίλωνα έγινε ακόμα μεγαλύτερος.
[mixanitouxronou.gr]