Σε ανάλυση του στο διαδίκτυο ο Νίκος Καρανικας αναφερει:
ιδρυματοποίηση και αστειότητες κάτω από την ομπρέλα
σύντροφοι και συντρόφισσες της ελληνικής και ευρωπαϊκής αριστεράς φαντασιόνονται σήμερα το 2022 ότι υπάρχει πεδίο ρήξης και ανατροπής του καπιταλισμού σύσσωμου με κάνα δυο τρεις πράξεις και προτάσεις, αρκεί να ανακοινωθεί δημόσια και έτσι να συσπειρωθεί ο κόσμος γύρω μας. γελάω.
όπως έγραψα χθες, μπερδεύουν την φαντασία με το φαντασιακό και την κοινωνία με την παρέα τους στην ταβέρνα και το μπαρ, αποφεύγοντας την πραγματικότητα.
προφανώς δεν λένε για ανατροπή της σημερινής πολιτικής γιατί τότε θα έπρεπε να παρουσιάσουν μεταρρυθμίσεις και πρόγραμμα που σημαίνει συμμαχίες και πλειοψηφίες.
φαντάζονται ρήξη και ανατροπή σε αναπτυγμένες δημοκρατικά κοινωνίες όπως ακριβώς οργάνωναν και σχεδίαζαν οι πρόγονοι μας τον 18ο και 19ο αιώνα για τα πρωτοκαπιταλιστικά αυταρχικά και φεουδαρχικά κράτη της 1ης και 2ης βιομηχανικής επανάστασης.
επίσης οι ίδιες και οι ίδιοι μιλάνε για κινήματα όπως ακριβώς πριν 20 χρόνια ενώ σήμερα δεν υπάρχουν εκτός και αν μιλάνε μόνο για το metoo ή κάποιο συνοικιακό που δεν μπορεί να γίνει πανελλαδικό. φυσικά δεν μιλάνε για το εργατικό κίνημα καθώς αυτό υπάρχει δίχως αυτές τις δημαγωγίες και θέλει εργάτες πραγματικούς και οχι κάποιο κομματικό δυναμικό εύκαιρο να κάνει πορείες.
φετίχ
ή άγνοια λόγω κοινωνικής αποστασιοποίησης μέσα στην ιδρυματοποίηση που δημιουργεί το κάθε κόμμα;
ό,τι και να είναι,
είναι αναχρονισμός να κάθονται στην ηγεσία κάθε αριστερού κόμματος άτομα που φαντάζονται το παρελθόν να επιστρέφει επειδή με αυτό είναι εξοικειωμένοι και παράλληλα να αρνούνται το παρόν και το μέλλον που απαιτεί μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμούς,
δηλαδή γνώση του σήμερα και πολιτικό κριτήριο για να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι να δημαγωγούμε με ανιστόρητες αφηγήσεις για το σήμερα.
αν θέλουμε να είμαστε αριστερά τότε πρέπει να σχεδιάσουμε την πολιτική για τον Σοσιαλισμό και αυτό δεν γίνεται με βερμπαλισμούς και παρελθοντολογια, ούτε γίνεται με δημαγωγίες γύρω από ανατροπές και μόνο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα.
ο Σοσιαλισμός απαιτεί πλειοψηφίες που θα κυβερνήσουν δημοκρατικά αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο με μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμούς που θα υπερασπίζονται την Δίκαιη ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, του πλούτου και την δημοκρατία.
όποιος και όποια δεν αντέχει το παρόν και αρνείται το μέλλον ας κάνει ένα ίδρυμα ή μια λέσχη,
όχι όμως κόμμα αριστερό.