«Εκατοντάδες τα ποστ για την 12χρονη.. Όλοι εισαγγελείς. Όλοι περιμένουν δικαιοσύνη. Βρίζουν τον άντρα – τέρας, τη μάνα για αμέλεια, την δικαιοσύνη που φοβούνται πως για άλλη μια φορά θα ναι απούσα.. από κανέναν δεν διάβασα την πιο σοβαρή μέριμνα… ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, που ήταν η γειτονιά;!; όταν αυτό το τέρας εκμεταλλευόταν την φτώχεια και την υπερφορτωμένη ζωή αυτής της μάνας.. αυτό το τέρας εκμεταλλευόταν και κάτι άλλο!
Την αδιαφορία μιας ολόκληρης κοινότητας.. και βέβαια ποιος να νοιαστεί για 7 παιδιά μιας καθαρίστριας; Ποιος να τα φέρει σπίτι του να παίξουν με τα παιδιά του; Ποιος να χει το νου του αν ζουν σωστά και με αξιοπρέπεια;
Είναι πολύ εύκολο να τα κοιτάμε όλα σαν ταινία.. σαν κάτι που δεν μας αφορά άμεσα. Και ακόμα πιο εύκολο να δικάζουμε τους πάντες και τα πάντα ως άξιοι δικαστές της ανημποριάς μας. Να γεμίζουμε χολή για όλο αυτό, χωρίς ποτέ να σκεφτούμε πως αν η κοινωνία που έχουμε φτιάξει ως πολίτες ήταν πιο ενεργή, αποβράσματα σαν αυτόν δεν θα είχαν τρόπο να ξεμυτίσουν, όχι να διαπράξουν τέτοια ανείπωτη ύβρη..
ΦΤΑΙΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΦΡΙΧΤΟ ΤΡΟΠΟ..
Φταίμε που δεν νοιαζόμαστε, φταίμε που υπακούμε στο σπίτι -δουλειά– υποχρεώσεις και αύριο μέρα είναι.. φταίμε που κοιτάμε μόνο και έχουμε πάψει να ΒΛΕΠΟΥΜΕ..
Τα παιδιά έπαψαν να είναι «τα παιδιά του χωριού, τα παιδιά μας» και έγιναν « τα παιδιά σου να κοιτάξεις εσύ και άσε εμένα τι κάνω»..
βρε δεν τη θέλω αυτή την παρεούλα που λέγεται παρεάκι υποκρισίας, αυτονάρκωσης και αυτούπνωσης, με ηρωικές δόσεις πληκτρολογίου…
Άιντε πάμε όλοι μαζί το άσμα…. ΒΓΑΛΤΑ ΠΕΡΑ ΜΟΝΑΧΗ ΣΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.,,, ΩΩΩΩΩΩΩ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΑΣ…
ΓΑΜΩ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΑΣ».