Μια δέουσα αποστομωτική απάντηση, προς τυχόν ανιστόρητους (Β Μέρος)

Περισσότεροι από 100 Κύπριοι άφησαν την τελεταία τους πνοή στη Β. Ελλάδα
Μερικά ονόματα εθελοντών Κυπρίων που διασώζονται μέχρι σήμερα:
Γεώργιος Παντελή Παρτού, Γιαννάκης Διάκου Τζιηνή. Ο Στυλλής Παρβέρηπαρασημοφορήθηκε κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα με παράσημοανδρείας. Ο Μιχαήλ Β. Σπανού, του οποίου σώζεται επιστολή του, που περιγράφει τις γενναίες νικηφόρες μάχες των Ελλήνων και εθελοντών Κυπρίων, κατά των Βουλγάρων, στις οποίες συμμετείχε.

Μια δέουσα αποστομωτική απάντηση προς τυχόν ανιστόρητους (Α μέρος)

Μεταξύ αυτών και του ξάδελφου του προπάππου του πατέρα μου, Αντώνη *Αντωνά Ματθαίου, σύμφωνα με αφήγηση του 92χρονου θείου μου από Βατυλή, Γεώργιου Ζαχαρίου (Αντωνά-Βοσκου), ο οποίος γεννήθηκε την 3η Μαϊου 1927 και είναι μια κινητή Κυπριακή Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια. Είναι δισέγγονος του προύχοντα Μάρκελλου, που απαγχονίσθηκε από τους Οθωμανούς μαζί με άλλους Βατυλιώτεςκαι Μεσαορίτες. 

Σημειώνεται ότι ο μικρότερος Μακεδονομάχος και Βαλκανιομάχος ήταν ο Κύπριος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού) και ο μεγαλύτερος ο διάσημος ηρωικός Κύπριος καπετάνιος, ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος ή Καπετάν Γιώργης και άλλοι εκατοντάδες Κύπριοι.

Την Κυπριακή ιστορία μας πρέπει να γνωρίσουμε είναι επική. Και οι δύο μαζί με εκατοντάδες άλλους εθελοντές Έλληνες Κυπρίους τιμήθηκαν και παρασημοφορήθηκαν για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους για την συμμετοχή τους στον Μακεδονικό αγώνα, στα Βαλκάνια, το ΑΠΠ στις περιοχές των Δαραδανελλίων και Καλλίπολις όπου έγιναν οι σκληρότερες μάχες. 
Και το πλέον ένδοξο και τιμητικό. Αυτά τα ηρωικά παλληκάρια, που η πατρίδα τους σκλαβωμένη ήταν, εθελοντικά στα Ελληνικά χώματα ήρθαν για να γίνουν απελευθερωτές! Είναι συγκινητικό και επικά ανεπανάληπτο.
Ποτέ τους δεν δέχτηκαν χρηματικές αμοιβές… ΟΥ ΠΕΡΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ…ΠΑΜΠΤΩΧΟΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Σημειώνεται μεταξύ ότι την δεκαετία 1910 αρκετοί Κύπριοι *Δάσκαλοι εργάστηκαν εθελοντικά σε σχολεία της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας, Χαλκιδικής, Φλώρινας και άλλες παραμεθόριες περιοχές, κατόπιν προτροπής του αείμνηστουΜητροπολιτη Αθηνών Μελετίου Μεταξακη, ο οποίος είχε ιδρύσει και το Ιεροδιδασκαλειο Λάρνακας.
Σημειώνεται αντίστοιχα, ότι ο πρώτος Γυμνασιάρχης του Παγκυπρίου ήταν ο Μακεδόνας Σερραίος (1893-1896) ο Ιωάννης Δέλλιος, με καθηγητές φιλολογουςόπως ο Λεωνίδας Παπαπαύλου από την Σιάτιστα, Αθανάσιος Πίσυνος, Αθανάσιος Φυλακτός, Βασίλειος Σέρτσιος. Σημειώνεται ότι ο Παπαύλου όταν επέστρεψε Ελλάδα σφαγιάστηκε από Βουλγάρους. 
*Μεγάλη ευγνωμοσύνη οφείλει η Κύπρος στους μεγάλους Έλληνες δασκάλους οι οποίοι και παλιότερα αλλά και πρόσφατα πρόσφεραν ανεκτίμητες πνευματικές υπηρεσίες στους Κυπριους μαθητές τους. Τιμής ένεκεν αναφέρω μερικά ονόματα εξαίρετων Ελλήνων καθηγητών μου στο Παγκύπριο Λύκειο Αγιου Γεωργίου Λάρνακας, Ιωάννης Αναγνωστόπουλος Γυμνασιάρχης, Φιλόλογος, ΒασιλικήΚαλλίδου Τσιάντη, η αγαπημένη φιλόλογος που με δίδαξε να «γράφω», Κ Παπαμιχαήλ Φιλόλογος, Ιωάννης Καβαδίας Μαθηματικός κ.ά. Παράλειψη θα ήταν εάν δεν γινόταν μνεία και για τους Κύπριους αξέχαστους καθηγητές όπως ο ΠαύλοςΣεμελίδης, ο Νίκος Χατζηχαραλάμους;, Χρ. Χριστοφόρου, Επιφ. Σολομωνίδης, Ν. Στόγγολος, Φοίβος Βωβίδης, Π. Κωνσταντινίδης, Άννα Σκαρπάρη, Έλλη Μιτζή, Χ. Αχιλλεούδης, Θησέας Βιολάντης, Μαρία Φιάκου, Ι. Σαββίδης, Α. Πιερής κ.ά. 
Αρκετοί επικηρυγμένοι, από την οικογένεια Αντωνά και άλλοι, διέφυγαν σε κοντινά νησιά της Ελλάδας.
Στα νησιά αυτά συναντούμε συχνά το κυπριακό όνομα Αντωνά. Σε επίσκεψη μου σε κάποια ελληνικά νησιά συνάντησα άτομα με το επίθετο αυτό και μου αποκάλυψαν ότι οι προπαππούδες τους καταγόταν από Κύπρο και διέφυγαν μετά τις σφαγές της 9ης Ιουλίου 1821, αλλά και πιο μπροστά.
Συνταρακτικές ιστορικές αφηγήσεις του Μεσαορίτη λεβεντόγερου, 92χρονου θείου Γεωργίου Ζαχαρίου Αντωνά (Βοσκού) θα καταχωρηθούν στο Β΄ Τόμο του ιστορικού βιβλίου «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ.» 
Διάσπαρτα τα Ελληνικά κοιμητήρια, αλλά και άγνωστοι τάφοι στην ερημιά, από πεσόντες ηρωικά εθελοντές Κυπρίους, ειδικά στη Β. Ελλάδα – Μακεδονία,, ελληνοαλβανικά, ελληνοβουλγαρικά σύνορα κ.ά.
Ναι! Έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι στα ελληνικά χώματα, για τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ελληνισμού… 
«Περί εθνικών προσφορών των Ελλήνων Κυπρίων στο Ελληνικό Έθνος.», ελάχιστα ενδεικτικά πιο κάτω και άλλα μύρια περί εθνικών προσφορών των ακριτών ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες του έθνους υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ …
( Ίδετε: ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ …Όπως αναγραφόταν.)                                                                     Νικόλας Θησεύς ο Κύπριος αρχιστράτηγος του Υψηλάντη…….
Ο Νικόλας Θησεύς (1788 – 1854) Κύπριος εθελοντής και αρχιστράτηγος του Υψηλάντη, μαζί με άλλες χιλιάδες Ελλήνων Κυπρίων, έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην Ελληνικής Επανάστασης, το 1821.
Η στρατιωτική Φάλαγγα των Ελλήνων Κυπρίων ανεξίτηλα έγραψε χρυσές σελίδες ηρωισμού στην Ελλάδα Η ένδοξη σημαία της είναι αναρτημένη στην είσοδο της Ελληνικής πρεσβείας στην Κύπρο, αλλά και άλλες σημαίες και κειμήλια των Κυπρίων εθελοντών φυλάσσονται στο πολεμικό μουσείο Αθηνών.
Ενδεικτικά και αντιπροσωπευτικά….
«Ο πρώτος νεκρός στην κατάληψη της Τριπολιτσάς ήταν ο Κύπριος. Είχαμε ακόμη νεκρούς Κύπριους, στο Μεσολόγγι… παντού, σε όλα τα πεδία των μαχών. Μάλιστα στη μάχη της Αθήνας το 1827, είχαν πέσει νεκροί πάνω από 130 Κύπριοι».                                                                                                                                                          Η φάλαγγα των Κυπρίων πολέμησε ηρωικά σε όλες τις μάχες και είναι χαρακτηριστική η ρήση του Στρατηγού Χατζηπέτρου για τα παράσημα που φορούσε «Μου τα ’δωκε ο ηρωισμός και η παλληκαριά των Κυπρίων φαλαγγιτών».                                                                         Με επί κεφαλής τον Λευκωσιάτη Φιλικό Ιωάννη Καρατζά, εκατοντάδες Κύπριοι εθελοντικά (Ιερός Λόχος) με απαράμιλλο ηρωισμό πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες αδελφούς, κατά των Τούρκων κατακτητών. Το λάβαρα των Κυπρίων, ένα άσπρο πανί με γαλάζιο σταυρό στη μέση, έγραφε «Σημαία Ελληνική Πατρίς Κύπρου». Η ιστορική σημαία βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο των Αθηνών.
Στο Μεσολόγγι, ειδικό σώμα Ελλήνων Κυπρίων πολέμησε ηρωικά στη δεύτερη μάχη και πολλοί Κύπριοι έπεσαν μαχόμενοι.                                                                                              Εκατοντάδες ονόματα Ελλήνων Κυπρίων που ένδοξα πολέμησαν, δίπλα στους ΄Ελληνες αδελφούς τους το 1821 …                                                                                                                     Ιωάννης Φραγκούδης, γιος προξένου που έλαβε μέρος σε πολλές ναυμαχίες,
Γιώργος Μάρκου Κυπραίος έπεσε μαχόμενος στην μάχη της Καρυστίας. Ο αδελφός του Αδάμ πληγώθηκε σε μάχη στην Ναύπακτο, καπετάν Γιάννης Κυπριώτης με το καράβι του συμμετείχε στην προμήθεια εφοδίων στο Μεσολόγγι. Πολέμησε και κατά του Δράμαλη. Γεώργιος Φιλίππου, πρωτοπαλλήκαρο του Καραισκάκη.
Αγγελής Μιχαήλ Κυπραίος. Ο Πετρόμπεης τον χαρακτήρισε…. ο ανδρειώτερος και γενναιότερος. Ο Γιώργος Οικονομίδης, Κύπριος αξιωματικός υπό τις διαταγές Αλέξανδρου Υψηλάντη και Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Θεόδωρος Λαπαθιώτης, μετά την σφαγή της οικογέρειας του, διαφεύγει στην Ελλάδα και λαμβάνει μέρος σε ηρωικές μάχες. Μετά γίνεται υπασπιστής του βασιλιά ΄Οθωνα.                                                                                                                                                        Ο Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Θησεύς, αρχηγός Κυπρίων εθελοντών, μαζί με τον αδελφό του Αρχιστράτηγο Νικόλαο, διακρίθηκαν σε σκληρές νικηφόρες μάχες κατά των Τούρκων με υψηλό τίμημα από νεκρούς Κύπριους. Ο Κολοκοτρώνης λέει για τον Νικόλαο: «Ο Νικόλαος, ένας εκ των προθύμων και ειλικρινών συναγωνιστών κατά τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα». Το 1822 ο Νικόλαος διακρίθηκε στις μάχες της Δράμας και αλλού. Όπου τον χρειαζόταν η πατρίδα. Ο Νικόλαος ήταν ανιδιοτελής αγωνιστής και ποτέ δεν ανακατεύθηκε στις διχόνοιες μας. Το σώμα των εθελοντών Κυπρίων που ηγείτο το αυτοσυντηρούσε από χρήματα εράνων που γίνονταν στην Κύπρο.

Η Κύπρος παρά τις σφαγές, τους απαγχονισμούς, τις βιαιοπραγίες κατά του άοπλου πληθυσμού από τους βαρβάρους Οθωμανούς κατακτητές, με υψηλό φρόνημα συνέχισε ακατάπαυστα να ενισχύει τον αγώνα τον Ελλήνων το 1821 σε οικονομική βοήθεια και οπλισμό και με εκατοντάδες εθελοντές Κυπρίους, που συμμετείχαν ηρωικά σε όλες τις μάχες των Ελλήνων επαναστατών.                                          Ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Στρατηγού Μακρυγιάννη ήταν ο Κύπριος Μιχαήλ Κυπραίος, ο οποίος βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον Στρατηγό. Με τις ηρωικές ενέργειες του, έσωσε τους 1189 πολιορκημένους του Νεοκάστρου, όταν εθελοντικά πέρασε κολυμπώντας τις τουρκικές γραμμές και πήγε σε αγγλική φρεγάτα για να ζητήσει βοήθεια. Ο αγωνιστής αυτός πληγώθηκε βαριά το 1825 στη μάχη των Μύλων του Άργους. Παρά τον βαρύ τραυματισμό του, πολέμησε μέχρι το τέλος της μάχης. Γράφει ο Μακρυγιάννης τότε «Εκεί που ριχτήκαμε με το γιουρούσι μου επληγώθη βαρέως και ύστερα πέθανε ο καλός και γενναίος Κυπραίος».                                                                                      Στις 19 Ιουνίου του 1821, ο ΝαύαρχοςΚανάρης, φτάνει μυστικά στη Λάπηθο, στην περιοχή Ασπρόβρυση της Κύπρου και φορτώνει τα καράβια του με τρόφιμα και πολεμοφόδια καθώς και εθελοντές Κύπριους. Ο Κανάρης, όπως λέγεται, συναντήθηκε και με τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό στην κρύπτη, είτε του Παγκύπριου Γυμνασίου, είτε της Αρχιεπισκοπής και έλαβε την ευλογία του και χρήματα για την επανάσταση.                                                                                                         Τούτος κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Μυλωνά Πασπαλά στην Αγία Παρασκευή, όπου έκανε μυστικές συναντήσεις με την ιεραρχία και τους προύχοντες της περιοχής. Οι Λαπηθιώτες βοήθησαν με αυτοθυσία τον Ναύαρχο, παραδίδοντας τρόφιμα, χρήματα, τα περίφημα λαπηθιώτικα μαχαίρια και χατζάρες αλλά και έμψυχο υλικό, νέα παλληκάρια που μετάφερε ο Κανάρης στην Ελλάδα και πολέμησαν ηρωικά μαζί του. Οι Τούρκοι που πληροφορήθηκαν αργότερα την έλευση του Κανάρη, καρατόμησαν τον Λαπηθιώτη προύχοντα Χατζηλία μαζί με άλλους Λαπηθιώτες λαϊκούς και ιερείς, ειδικά από την Μονή της Αχειροποιήτου.                                                                               Το μέρος όπου αποβιβάστηκε ο πυρπολητής Κανάρης, ονομάσθηκε Ακτή Κανάρη, όπου οι Λαπηθιώτες θα έστηναν προτομή του Κανάρη το 74, αλλά δυστυχώς η βάρβαρη τουρκική εισβολή ανέτρεψε την απόφαση αυτή.                   Εθελοντές Κύπριοι συμμετέχουν και εις την Ιόνιο φάλαγγα που συστάθηκε το 1826 στο Ναύπλιουπό τον Στρατηγό Νικήτα, ο οποίος εξήρε τον ηρωισμό τους. Τρεις Κύπριοι αδελφοίκατατάχθηκαν εθελοντικά και υπήρξαν πρωτεργάτες του αγώνα. Ήταν οι αδελφοίΘησέα: Νικόλας, Θεόφιλος, Κυπριανός.                                                 Ο Θεόφιλος, Αρχιμανδρίτης με τη δράση του στην Τριπολιτσά, στο Μεσολόγγι και αλλού, πρόσφερε στην πατρίδα το χέρι του, κερδίζοντας τον θαυμασμό και εκτίμηση της ελληνικής ηγεσίας. Ο Θεόφιλος έφτασε στο βαθμό του Αρχιστράτηγου των επαναστατών. Αλλά και οι δύο άλλοι αδελφοί, πρόσφεραν με τον ίδιο τρόπο με τη συμμετοχή τους σε πολλές μάχες.                                                     Πιο πάνω αναφέρθηκαν ενδεικτικά και περιληπτικά, ελάχιστα ιστορικά γεγονότα, τα οποία δεν χρήζουν ανάλυσης, αφού τόνοι από μελάνι και αίμα έγραψαν την ηρωική ιστορία των Κυπρίων. «Όταν οι Κύπριοι αποφάσιζαν να διαβούν τον *Ρουβικώνα, ο κύβος ερίφθηκαι βάδιζαν προς την αθανασία και για την πατρίδα τους και για το Έθνος.»
*Ρουβικώνας, ποταμός στην Άνω Βόρεια Ιταλία, που χυνόταν στην Αδριατική. Ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους Στρατηγούς να τον διαβούν για αποφυγήπραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. Η φράση «διέβην τον Ρουβικώνα» αναφέρεται σε ανθρώπους που εν γνώσει τους λαμβάνουν ριψοκίνδυνες αποφάσεις χωρίς επιστροφή.
Καταγραμμένα αποσπάσματα από Ελληνική Επανάσταση.                                                     «Ο πρώτος νεκρός στην κατάληψη της Τριπολιτσάς ήταν Κυπραίος. Σε όλα τα πεδία είχαμε πολλούς νεκρούς ηρωικούς Κυπραίους. Στη μάχη της Αθήνας το 1827 είχαν πέσει νεκροί άνω των 130… Εκεί που ριχτήκαμε με το γιουρούσι μου, μου επληγώθη βαρέως και ύστερα απέθανε ο καλός και γενναίος Κυπραίος…»               Ο Κολοκοτρώνης λέει για τον Κύπριο Νικόλα Θησέα… « Ο Νικόλαος ένας εκ των προθύμων και ειλικρινών συναγωνιστών…διακρίθηκε σε όλες τις μάχες…» κ.ά.π.Γράφει ο Υψηλάντης στον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό: « Μακαριώτατε και φιλογενέστατε Δέσποτα. Ο φιλογενέστατος κύριος Δημήτριος Ίπατρος με εβεβαίωσεπερί της γενναίας συνεισφοράς σας….»
Για τα δεινά της αγαπημένης του Πατρίδας έγραψε ο Θησεύς:
«Η πατρίς μου, αδελφοί, είναι η Κύπρος, και αυτή νήσος της Ελλάδος. Ανεκδιήγητα είναι τα δεινά και αι τυραννίαι όσας υποφέρει από τους εχθρούς βαρβάρους η δυστυχής αυτή νήσος!»
Τι μοναδικό μεγαλείο ψυχής και αυτοθυσίας διέθεταν οι Έλληνες Κύπριοι εθελοντές, όταν αναχωρούσαν για να πολεμήσουν δίπλα στους Έλληνες αδελφούς το 1821, στους συμμάχους, στον ΑΠΠ, στον ΒΠΠ, παντού και πάντα, εγκαταλείποντας σκλαβωμένη πατρίδα, γυναίκες, παιδιά, γονείς, αδελφούς, με την ελπίδα ότι αυτή η προσφορά τους θα είχε ένα και μόνο αντίτιμο, την μελλοντική Λευτεριά της αγαπημένης τους πατρίδας. Δυστυχώς το οφειλόμενο ηθικό αντίτιμο, ποτέ δεν αποδόθηκε και ποτέ δεν ευοδώθηκαν οι προσδοκίες των Κυπρίων, για ελευθερία και ΕΝΩΣΗ!
Και όμως πάντα εγκαταλειμμένη ως βορρά των Μωαμεθανών και από τους συμμάχους Χριστιανούς και από την μητέρα πατρίδα.
Ναι! Ηρωική συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων ήταν πάντα σε όλους ανεξαίρετα τους εθνικούς αγώνες. ( Ενδεικτικά.)
Ακόμη και στην αρχαία εποχή οι Έλληνες Κύπριοι συμμετείχαν ενεργά σε όλους τους Αγώνες της Ελλάδας και του Έθνους. Όλοι οι Έλληνες βασιλείς και πρίγκηπες της Κύπρου συμμετείχαν στην εκστρατεία του Μ. Αλλεξανδρου, σε πολέμους κατά των Περσών, στην Ιωνική Επανάσταση, στην Μικρά Ασία …. Τι άλλο ;;;
Ας δούμε όμως εν ολίγοις, τον ηρωισμό των Ελλήνων Κυπρίων και την εθελοντική τους συμμετοχή και στους ιερούς αγώνες του Έθνους, αλλά και στους ηρωικούς αγώνες των ιδίων των Κυπρίων για Λευτεριά και Αυτοδιάθεση. Από το 1818, ο ηπειρώτης Δημήτρης ΄Υπατρος ήρθε στην Κύπρο, με εντολή του Υψηλάντη, για να ζητήσει τη βοήθεια των Κυπρίων στον αγώνα κατά των Τούρκων. Οι Κύπριοι, με ενθουσιασμό, παρά τους κινδύνους, ανταποκρίθηκαν. Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και η πλειοψηφία των Ιεραρχών και προκρίτων μυήθηκαν στη Φιλική Εταιρεία, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ήταν πραγματικά ένα τόλμημα ηρωικό, λόγω της τουρκικής κατοχής, αλλά και λόγω της απομόνωσης της Κύπρου και της κοντινής απόστασης από τα τουρκικά παράλια. Η Κύπρος πάντα, ως εκ της θέσης της, ήταν πάντα στο στόμα του τουρκικού λύκου και πλήρωσε βαρύτατο τίμημα την 9η Ιουλίου 1821, όταν οι Μωαμεθανοί κατέσφαξαν τους Κύπριους ιεράρχες και χιλιάδες αμάχους.                                                   Πάρα πολλοί εθελοντές από τη στιγμή αυτή προσέτρεχαν να ενδυναμώσουν τις τάξεις των αρματολών και κλεφτών. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για τον ίδιο τον Υψηλάντη, ο οποίος ευχαρίστησε την Εθναρχία της Κύπρου.
Με κυπριακή καταγωγή από πλευράς της μητέρας του, ο Υψηλάντης θέλοντας να τιμήσει την προσφορά των Κυπρίων, συμπεριέλαβε και την Κύπρο στις Εθνικές βλέψεις της επανάστασης, δηλώνοντας: «Τα όρια της Ελλάδας καθορίζονται υπό του αίματος του εκχυθέντος εις τα σφαγεία των κυδωνίων, της Κύπρου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου.»                                                 Όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες οπλαρχηγοί και καπεταναίοι, ο Υψηλάντης,, ο Καποδίστριας, ο ΒασιλιάςΌθωνας, εξήραν το θάρρος και την αυτοθυσία των εθελοντών Ελλήνων Κυπρίων, Ειδικά θαύμασαν τις ηρωικές τους πράξεις, αλλά ειδικώτερα τους εξέπληξε όταν έβλεπαν τους Κυπρίους πατέρες να αγωνίζονται με ηρωισμό, παρ΄ όλον ότι η ιδιαίτερη πατρίδα τους ήταν σκλαβωμένη, δίπλα στα παιδιά τους και τους αδελφούςδίπλα στους αδελφούς τους ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ….Συνταρακτικό!                                                                                                          Τα ονόματα των Κυπρίων εθελοντών που συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας, ανέρχονται σε χιλιάδες. Αρκετά, όσα διασώθηκαν, υπάρχουν στο αρχείο του πολεμικού Μουσείου (1821, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μακεδονικός αγώνα, Κρητική επανάσταση, Μικρασιατική εκστρατεία, ΒΠΠ κ.ά), αλλά βέβαιον είναι ότι δεν μπορούν να καταγραφούν. Αιωνία τους η μνήμη. Τιμή και δόξα συνοδεύει του Έλληνες Κύπριους εθελοντές, που με αυτοθυσία και ηρωισμό συμμετείχαν και αρκετοί από αυτούς έχυσαν το αίμα σε Ελληνική γη, σ΄ όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας, χωρίς ποτέ να ζητήσουν επιβράβευση, ή αντίδωρο. Ηθική τιμητική αναγνώριση μόνο ήθελαν και Αυτοδιάθεση για τη σκλαβωμένη Κύπρο, Ου περί χρημάτων…
9 Ιουλίου 1821 -Μια μαύρη μέρα για τον Ελληνισμό… ΘΥΣΙΑ ΥΠΕΡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ                                                                         Προσθέτω ….Κατά τη διάρκεια της Κρητικής επανάστασης 1866-1869, πάνω από 400 Κύπριοι εθελοντές πολέμησαν μαζί με τους ηρωικούς Κρητικούς αδελφούςτους.
Υπό τη Διοίκηση του Ταγματάρχη Πεζικού Ιωάννη Ζαμβρακάκη, οι Κύπριοι εθελοντές πολέμησαν εναντίον του Οθωμανικού στρατού του Μουσταφά, ΠαράΚιριτλί και κατήγαγαν περήφανες νίκες.
Κατά τις μάχες της Θεσσαλίας το 1880, 150 εθελοντές Κύπριοι και αυτοί με λάβαρο μια χειροποίητη σημαία με κεντημένο ένα γαλάζιο σταυρό στη μέση και χρυσά γράμματα, «Η Κύπρος τη μητρί Ελλάδι», πολέμησαν ηρωικά και χάρισαν πολλέςνίκες στις ελληνικές δυνάμεις. Στη Θεσσαλία πάλι, στον άτυχο πόλεμο του 1897, ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Σμολένσκυ, αρχηγός της 3ης Ταξιαρχίας, με πλήθοςεθελοντών Κυπρίων χάρισε πάλι στους Έλληνες μια από τις ελάχιστες ένδοξες νίκες. Πάνω από χίλιοι Κύπριοι εθελοντές πολέμησαν ηρωικά στον ίδιο πόλεμο. Οι περισσότεροι πολέμησαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ιερά χώματα, τα ποτισμένα με το αίμα τους.
Έγραφαν οι Κύπριοι εθελοντές προς τη Διοίκηση τους:
«Σεβαστή Διοίκηση, Ημείς εχάσαμε μαζί με την πατρίδα μας και τας οικίας μας. Είδομεν τους συγγενείς μας εσφαγιασμένους και ενταύθα από αρχής του Ιερού Αγώνος αγωνιζόμενοι τρέφομεν αυτάς τας ελπίδας του να ανακτήσωμεν την πατρίδα μας ελευθέρα. Ανεκπλήρωτοι παρέμειναν (Περί Ένωσης και Ελευθερίας), οι προσδοκίες των εθελοντών αγωνιστών Κυπρίων.»
Βαλκανικοί Πόλεμοι – 5 Οκτωβρίου 1912                                                                                   Και στον πόλεμο αυτό οι Κύπριοι προσέτρεξαν εθελοντικά να καταταγούνστον ελληνικό στρατό. Υπολογίζεται ότι περίπου 4.000 Κύπριοι πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες αδελφούς. Άνω των 55 Κυπρίων σκοτώθηκαν αφού ηρωικά πολέμησαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ελληνικά χώματα. Μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος, 40 ετών * ΠΠ, ο οποίοςηρωικά έπεσε στο Μπιζανί στις 6 Δεκεμβρίου 1912. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο παππούς του Σώζου ήταν αγωνιστής καπετάνιος το 1821 αλλά και ο πατέρας του συμμετείχε ενεργά στην κρητική επανάσταση 1866-1869.

                                                                             Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΜΥΡΙΑΝΘΕΥΣ, Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ 12-13. ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ. ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ ΕΞΕΛΕΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.

                                                                                        Ο μικρότερος εθελοντής 15χρονος, ηρωικός Έλληνας Κύπριος, Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος και πολεμιστής του ΑΠΠ. Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού)
Σημειώνεται ότι ο μικρότερος Μακεδονομάχος και Βαλκανιομάχος ήταν ο Κύπριος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού – Πρόπαππος του θείου Α. Βοσκού) και ο μεγαλύτερος ο διάσημος ηρωικός Κύπριος καπετάνιος, ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος ή Καπετάν Γιώργης και άλλοι εκατοντάδες Κύπριοι.

Ο Λεβεντοκαπετάνιος ηρωικός Έλληνας Κύπριος Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος. ΑΠΠ, Γεώργιος Αργυρίου – Καπετάν Γιώργης.

                                                                                            Ο Καπετάν Γιώργης σε μεγάλη ηλικία στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού. Μέχρι τα βαθειά του γεράματα σαν ΕΛΛΗΝΑΣ της Κύπρου, διατηρούσε την Κυπριακή λεβεντιά και παλληκαριά.                                                                                  Προσθέτω τέλος, αν υπάρχει τέλος … ένα ενδεικτικό απόσπασμα από τιμητικό άρθρο του φίλου συμπατριώτη, Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη, Kαθηγητή Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για την συμμετοχή των χιλιάδων εθελοντών Κυπρίων στην παλλαϊκή αντίσταση του ένδοξου Ελληνικού στρατού κατά την διάρκεια της εισβολής Ιταλών και Γερμανών ΝΑΖΙ.

Kύπρος: Η χώρα με την μεγαλύτερη ανθρώπινη συμμετοχή στον Β’ ΠΠ

28η Οκτωβρίου 1940. Η Ελλάδα έχει πάρει την απόφαση να αμυνθεί εναντίον των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών. Μετά το ηρωικό «ΟΧΙ» στις δυνάμεις του άξονα, η Ελλάδα στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα. Οι Κύπριοι πληροφορούνται αυτήν την εξέλιξη και ο ενθουσιασμός τους αμέσως είναι πολύ δυναμικός. «Η αντίδραση των Κυπρίων στο ιστορικό Όχι του ελληνικού λαού ήταν δυναμική, ζωοδόχος αλλά και ιστορικά δικαιωμένη. Οι δυνάμεις του κυπριακού Ελληνισμού κινητοποιήθηκαν υπέρ του Όχι το 1940. Παντού στο νησί υψώθηκαν ελληνικές σημαίες και όλοι ήθελαν να σταλούν ως εθελοντές στο μέτωπο, για να υποστηρίξουν την Ελλάδα», επισημαίνει o Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης, Kαθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο ΠάντειοΠανεπιστήμιο.                Ο καθηγητής μοιράζεται μια συγκινητική προσωπική ιστορία της οικογένειάς του:«Οι Κύπριοι φοιτητές στην Αθήνα μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου κατετάγησαν εθελοντές πολεμιστές στο αλβανικό έπος. Ο πατέρας μου πυροβολήθηκε από Ιταλό στρατιώτη στην καρδιά αλλά σώθηκε διότι στο τσεπάκιμπροστά από την καρδιά του είχε ένα μικρό Ευαγγέλιο που του έκανε δώρο ο Δαμασκηνός Ζακύνθου.Η σφαίρα καρφώθηκε στο βιβλίο και έσκισε ελάχιστα το δέρμα του.

Οι πρώτοι Κύπριοι στρατιώτες έφτασαν στον Πειραιά στις αρχές του 1941. Μέχρι και την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, υπολογίζεται ότι έφτασαν μέσω Αιγύπτου και Λιβύης πέραν των τεσσάρων χιλιάδων Κυπρίων του «Κυπριακού Συντάγματος».

Πόσοι Κύπριοι πολέμησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Τους αριθμούς δίνει o πρώην αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας Νίκος Μπατσικανής: «5.000-6.000 Κύπριοι ήρθαν στην Ελλάδα, όπου και πολέμησαν εναντίον Γερμανών-Ιταλών, πλάι στους Ελλαδίτες».                               «Δεν είναι μικρή σε στρατιωτικό προσωπικό, η προσφορά της Κύπρου στο Β’ ΠαγκόσμιοΠόλεμο. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε την παρουσία 30.000 Κυπρίων στρατιωτών στα μέτωπα του πολέμου, σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή», υπογραμμίζει.                                                                               Και προσθέτει: «Πάνω από 600 Κύπριοι έπεσαν στα πεδία των μαχών και βρίσκονται θαμμένοι σε 56 στρατιωτικά κοιμητήρια 17 χωρών, σε: Μέση Ανατολή, Αφρική, Ελλάδα και Ευρώπη. Επιπλέον, 2.500 Κύπριοι αιχμαλωτίσθηκαν, οι περισσότεροιστην Ελλάδα, και κρατήθηκαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης».                                                                                       Από την πλευρά του, ο Χ. Γιαλλουρίδης επισημαίνει: «Οι Κύπριοι τότε αγωνίστηκαν και για την ΕΝΩΣΗ  με την Ελλάδα. Ωστόσο η Ελλάδα που αγωνίστηκε ηρωικά και έδωσε μάχες νικηφόρες στην Πίνδο, μετά τον πόλεμο δεν μπόρεσε να διεκδικήσει αυτό που δικαιούτο η Ελληνική Κύπρος.

Κύπρος: Η χώρα με μεγαλύτερη ανθρώπινη συμμετοχή στον Β …

https://www.philenews.com › άρθρο

«Όπως και στους άλλους Αγώνες του Έθνους, οι Κύπριοι πολέμησαν κι έδωσαν το αίμα και τη ζωή τους για τη μητέρα Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η φιλοπατρία και ο ηρωισμός, της ελληνικής ψυχής, η κινητήριος δύναμη που έστελνε χιλιάδες Κύπριους στα πολεμικά μέτωπα της Ελλάδος. Ήταν και το γεγονός ότι μόνο εκεί, στη φλόγα του πολέμου, μπορούσαν να βιώσουν, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, τον επίμονο πόθο τους, να συμπορευτούν σε μια κοινή μοίρα με τους υπόλοιπους Έλληνες και να πάψουν να είναι οι αποκομμένοι αδελφοί. Με δυο λόγια, να ενωθούν με τον εθνικό κορμό….»

Επιμέλεια από Α. Αντωνά με την βοήθεια των συνεργατών του, αδελφό εθνομάρτυρα ο οποίος βροντοφώναξε στους μυρίους βαρβάρους «ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΊΔΟΜΑΙ» και ψελλίζοντας τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο άφησε την τελευταία του πνοή.

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει τους εγκαταλελειμμένους Έλληνες Κυπρίους και τους ολίγους εθελοντές Ελλαδίτες αδελφούς, διότι αν και γνώριζαν ότι οι μύριοι βάρβαροι, θα περάσουν φύλαξαν τις Θερμοπύλες της Ελληνικής Κύπρου και έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδας…..