Ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ Κρίστοφερ Μπούργκερ ερωτώμενος για την συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης και το κατά πόσον έχει νομική υπόσταση, είπε τα ακόλουθα:
«Επί της αρχής θέλω να πω ότι μία θεμελιώδης αρχή του διεθνούς δικαίου είναι ότι δεν μπορούν δύο κράτη να κάνουν συμφωνίες εις βάρος τρίτων. Αυτό το γνωρίζουμε και από το αστικό δίκαιο. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν δύο, αυτό ανήκει σε μένα, αυτό σε σένα, αυτό σε κάποιον τρίτο. Στην περίπτωση που δύο κράτη κλείνουν συμφωνία εις βάρος της Ελλάδας, η Ελλάδα δεν δεσμεύεται από αυτήν. Η συμφωνία δεν έχει νομική επίπτωση. Αυτή είναι βασική αρχή του διεθνούς δικαίου, ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα δύο κράτη να κλείσουν μία τέτοια συμφωνία εις βάρος ενός τρίτου κράτους. Για λεπτομερή αξιολόγηση αυτού του πρόσφατου βήματος θα πρέπει να επανέλθω».
Η δήλωση αυτή δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς. Διότι ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, δεν μπορεί να μιλά επί της αρχής, όταν το παράνομο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης έχει συναφθεί από το 2019 και η ευρωπαΐκή ένωση έχει προβεί σε ρητή καταδίκη του και αποδοκιμασία της νομικής του υπόστασης.
Άρα, αοριστολογίες και γενικές αρχές, δεν υφίστανται επί συγκεκριμένου νομικού θέματος.
Επιπλέον, η Γερμανία θα πρέπει να διευκρινίσει εάν νιώθει μέλος της ΕΕ και εάν αναγνωρίζει ότι και η Ελλάδα είναι μέλος της ένωσης. Διότι, η ελληνική ΑΟΖ είναι και ΑΟΖ της Ευρώπης. Τα σύνορα της Ελλάδας, είναι και σύνορα της Ευρώπης. Η καταδίκη στην τουρκική λαθροχειρία δεν μπορεί να είναι μόνο για λογαριασμό της Ελλάδας, αλλά και για λογαριασμό της Ευρώπης. Επίσης, η Γερμανία που πρωτοστατεί στις «Συνόδους για την Λιβύη», θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκαθαρίσει στην παράνομη κυβέρνηση της χώρας, ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να υπογραφεί τίποτα με οποιονδήποτε. Ειδικά όταν αυτό είναι δεσμευτικό.