Πριν από λίγες εβδομάδες αμερικανική ιστοσελίδα είχε αποκαλύψει ότι η Τουρκία έχει στείλει ορδές από ισλαμιστές τρομοκράτες στην Λιβύη, προκειμένου να στηρίξει την κυβέρνηση αχυρανθρώπων. Επιπλέον, η Τουρκία έχει καταφέρει να παρεμποδίσει εδώ και 10 μήνες στις εκλογές που θα έπρεπε να έχουν γίνει από τον Δεκέμβριο του 2021. Υπάρχει κι άλλο θύμα εκτός από την Ελλάδα από αυτή την φασιστική τακτική της Τουρκίας. Ο λαός της Λιβύης.
Χτες στην Λιβύη καί στην πρωτεύουσα αυτής, την Τρίπολη, ξεκίνησε να λαμβάνει τουλάχιστον θεωρητικά, πάντα θεωρητικά, σάρκα και οστά η καταλήστευση του ορυκτού πλούτου αυτής, της Λιβύης, που μόνο λίγος δεν είναι, από τους Τούρκους.
Όλος ο κόσμος είδε το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας από τη μιά και τον προσωρινό, ξανά προσωρινό Πρωθυπουργό της Λιβύης, να υπογράφουν και να σφραγίζουν,ερήμην του εκεί κοινοβουλίου, ξανά ερήμην του εκεί κοινοβουλίου, οποίον κοινοβούλιο αγνοήθηκε σαν να μην υπάρχει. Και αυτό διότι τούτο αντιτίθεται κάθετα στις «δουλειές» του προσωρινού, οποίος προσωρινός «αποφασίζει και διατάσσει» μόνος του, λες και πρόκειται για το τσιφλίκι τού μπαμπά του.
Ούτε οι στυγνοί δικτάτορες δεν ξεπούλησαν έτσι «στην ψύχρα» τον λαό τους, έναν λαό που όπως όλοι οι δημοκρατικοί λαοί, εκφράζεται μέσα από το κοινοβούλιο, αφού δεν έχει άλλη δυνατότητα. Το ερώτημα όμως που προκύπτει σε όλα αυτά είναι το πού να βρίσκεται το πρώην αντίπαλο δέος, που λέγεται Χαφτάρ. Σιωπή παντού. Φήμες που τον θέλουν «πιασμένο» στο μεσοδιάστημα από την ανακήρυξη των ΑΟΖ (ποιός να ξέρει τί του τάξανε) δεν διαψεύδονται. Ακόμα.
Ας ελπίσουμε αυτό να συμβεί, και όχι αργά. Ένα άλλο ερώτημα που ανακύπτει είναι το διατί δεν διεξάγονται στη Λιβύη εκλογές κατά στυγνή παράβαση των συμφωνημένων, και πώς μία χώρα σε λίαν παρατεταμένη προεκλογικά περίοδο υπογράφει, αυτά που υπογράφει. Μήπως αυτό είναι μία καλή ευκαιρία για προσφυγή …κάπου; Λέμε μήπως. Σιγά που θα κάτσουν να απασχοληθούν. Ο Μητσοτάκης πήγε στο Λονδίνο.
Τώρα εμείς. Τί εμείς; Ποιοί εμείς; Που αντί να έχουμε προλάβει την συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο πολύ πιο μπροστά, τρέχαμε εκ των υστέρων, και λαχανιασμένοι, δεύτεροι. Αφού τρίτος δεν υπήρχε.
Ούτε καν τον Γκουτιέρες δεν σκεφτήκαμε και να ενεργήσουμε καθυστερώντας, αν όχι και ακυρώνοντας ακόμα την ανάρτηση, του εκτός διεθνούς δικαίου, συμφωνητικού ΑΟΖ Τουρκίας Λιβύης, που ο Αντόνιο ανάρτησε ανεμπόδιστος.
Έχει δίκιο ο άνθρωπος. Υπήρχε και ο καιρός, και η δυνατότητα. Τώρα όσον αφορά εμάς και τον παιχνιδιάρη Πρωθυπουργό μας…..ας αλλάξουμε ομιλίαν. Ας πούμε κάτι σχετικό με τον καιρό.