Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με μεγίστη απορία τα συμβαίνοντα στην Ρωσία αλλά και στο Ιράν. Συμβαίνουν καταστάσεις που ουδείς είχε προβλέψει ότι θα ήσαν ποτέ δυνατόν όχι μόνο να συμβούν αλλά ούτε και να το φανταστούν. Αυτός ο ξεσηκωμός των λαών, ιδιαίτερα στο μή εμπόλεμο Ιράν δεικνύει και αποδεικνύει ταυτόχρονα, με των αριθμό των νέων ανθρώπων που πέφτουν νεκροί στους δρόμους από τα πυρά των δυνάμεων καταστολής, ότι εκεί συμβαίνουν φριχτές εις βάρος των γυναικών, πράξεις που δεν βγαίνουν πάρα έξω ποτέ.
Είναι αφελής όποιος πιστέψει πως όλος αυτός ο χαμός γίνεται για ένα μαντήλι, και πόσο δε μάλλον για ένα κούρεμα κόμης. Μιάς κουρεμένης κεφαλής, που άνετα καλύπτεται από το μαντήλι. Αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Εδώ στην Ελλάδα που δεν συμβαίνουν αυτά, αλλά γίνονται γνωστά άλλα τρισχειρότερα, όπως δαρμοί και πολλών τρόπων «κτόνοι» κατά γυναικών, άντε πού και πού να δεις μιά επιλεκτική διαμαρτυρία, και μέχρις εκεί.
Συνεπώς εκεί στο Ιράν γίνονται φριχτές εις βάρος τω γυναικών πράξεις που ξέσπασαν με τον φόνο της Κούρδισσας μέσα στην θεοκρατική, ξανά, θεοκρατική αστυνομία ηθών της χώρας αυτής. Εξ αυτών προκύπτει ότι η μεταχείριση των γυναικών με βάση το δικό τους θεοκρατικό Σύνταγμα εγείρει το ξέσπασμα. Ένα ξέσπασμα που ποιος να ξέρει πόσες άλλες θέλουν να …… και φοβούνται.
Το ανησυχητικό, που ισχύει για την ώρα, είναι το άκαμπτο της ηγεσίας για μιά, έστω και υποτυπώδη, μεταρρύθμιση π.χ. όπως το ..κούρεμα. Μια ηγεσία, που δεν στέργει να ανοίξει έστω και ένα μικρό παράθυρο φοβούμενη τον λαό. Ποιός ξέρει τί καινούργια πράγματα στον λαό θα δείξει. Καί μετά;
Έτσι θάλεγε αν ζούσε και τάβλεπε, τα της τυραννίας των γυναικών εκεί, σήμερα ο Μέγας Αλεξανδρινός!