Άλλο πάλι τούτο. Ετοιμάζουν Ευρωπαϊκή Πολιτική κοινότητα, και θέλουν οι Γερμανοί και κάτι ψιλά, να εντάξουν σ αυτή και την Τουρκία. Την πάντα πολεμοχαρή Τουρκία που εμπλέκεται σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ολούθε της σε στεριά και θάλασσες πλήν της μαύρης τέτοιας. Και αυτό για την ώρα. Κατά τα άλλα τί σόι «πολιτική» θα είναι αυτή η Ένωση, και ποία η ανάγκη ίδρυσης αυτής, να το πεί. Ασκούνται ως ακούγονται και πιέσεις προς την Ελλάδα, να μην αρνηθεί. Λες και μπορει! Και αφού μπορεί, το να το κάνει είναι ένα πρέπει, και επιβάλλεται.
Ποιός θα είναι ο Πρωθυπουργός που δεν θα το κάνει; Αυτό για να γίνει πρέπει πρώτα πρώτα οι Τούρκοι να γίνουν,εκτός της γεωγραφίας, που κομμάτι της είναι Ευρώπη, αλλά και ανθρωπιάς, που δεν υπάρχει τέτοιο κομμάτι στον λαό της. Είναι δυνατόν να δεχθεί ποτέ ο τούρκος το διεθνές δίκαιο θάλασσας και νησιών; Ή θα δεχτεί ποτέ την Ένωση της Κύπρου με βάση τα ψηφίσματα του σ.α. του ΟΗΕ; Ή θα δεχτεί να μήν αρπάξει κομμάτια στα σύνορά του και πέρα όπου έχει στρατό.
Ο τούρκος το μόνο που ξέρει ειναι μόνο να διαιρεί και να υποκινεί συρράξεις εναντίον σίγουρα αόπλων, ή ενόπλων όμως με την βοήθεια ισχυρών, τους οποίους γλείφει ασυστόλως. Σε αυτό συστολή μηδέν. Στην προκειμένη περίπτωση το βλέπουμε, και το νιώθουμε, στην Γερμανία του Σολτς οποία και θα εκδηλωθεί λίαν συντόμως. Τώρα με την άρνηση της Ελλάδας αν προχωρήσουν στην ίδρυση της Ένωσης της Πολιτικής που λένε, χωρίς αυτήν και την Κύπρο, τότε κατ ελάχιστον όριο, ότι θα παθαίνουμε δεν θα είναι και με την υπογράφή μας.
Οι Τούρκοι, και αυτό είναι βέβαιον, θα κάνουν όπως πάντα το κουνέλι μέχρι «εισαγωγής» και μετά, τα λοιπά. Όλοι βλέπουμε πως συμπεριφέρονται στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Λες και είναι το αφεντικό της συμμαχίας. Ή μήπως είναι, και εμείς δεν τόχουμε καταλάβει. Θα φανεί κι αυτό οσονούπω. Από την στάση της Φινλανδίας εξαρτάται.
Πάντως στην Σουηδία λέγουν ότι το κόμμα κατά της Τουρκίας, ανέβηκε στις χτεσινές εκλογές. Άρα η ελπίδα ζωντανεύει ξανά.