Η επιλογή της «δημοκρατίας» να αφιερώσει ολόκληρο το φύλλο της χθεσινής μέρας στη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν ένα μάθημα πατριδογνωσίας. Μια μικρή, ελάχιστη συμβολή -κατά το μέτρο των δυνάμεων της εφημερίδας- στον αγώνα για την έγερση ενός νέου πατριωτισμού, για τον εμπλουτισμό της εθνικής αυτογνωσίας και τη διατήρηση ζωηρής της μνήμης, τόσο αναγκαίας στους σημερινούς καιρούς, ώστε να μη μας πάρουν οι άνεμοι του ιστορικού αναθεωρητισμού και του πλαδαρού κοσμοπολιτισμού, αλλά και προκειμένου να δώσουν οι δικές μας γενιές το περιεχόμενο που προσδιορίζει η ηθική προγονική επιταγή: «Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά…»!
Η χθεσινή έκδοση ήταν ένας αγώνας μνήμης απέναντι στη λήθη. Για να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες. Οι προγονικές εστίες φωτίζουν την ψυχή των ξεριζωμένων και οι αγώνες τους μεταλαμπαδεύονται επίμονα στους νεότερους, σε πείσμα του χρόνου αλλά και τις προσπάθειες όσων -είτε από υστεροβουλία είτε αφελώς- υποστηρίζουν ότι όλα μπορούν να ξεθωριάσουν και να καλυφθούν από τη σκόνη των καιρών, την αχλή της μετριοπάθειας και των δήθεν «ρεαλιστικών» εκλογικεύσεων.
Έχουμε βαρύ χρέος να κρατάμε το καντηλάκι αναμμένο για να φωτίζεται το πρόσωπο των αδικοχαμένων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, που σφαγιάστηκαν άγρια και έπεσαν θύματα φρικαλέων ωμοτήτων και βαρβαρότητας από τους Τούρκους. Η χθεσινή έκδοση της «δημοκρατίας» δικαιολογημένα προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση και αίσθηση. Ηταν η μόνη εφημερίδα -και αυτό λέγεται δίχως ίχνος έπαρσης- η οποία, πράττοντας στοιχειωδώς το ελάχιστο εθνικό καθήκον της, παρουσίασε ολόπλευρα τις πτυχές της Μικρασιατικής Εκστρατείας από την αρχή της επικής προέλασης έως τη συντριβή του Μεγάλου Ονείρου, 80 μόλις χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα.
Ο σεμνός και μειλίχιος λόγος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, το θεσμικό βάρος του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, η επικαιροποίηση των μηνυμάτων από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, οι αποκαλυπτικές μαρτυρίες και η συμβολή των συντακτών της εφημερίδας πρόσφεραν ένα πλούσιο υλικό, επαρκές ώστε να αποτελέσει έναυσμα για την άντληση διδακτικών συμπερασμάτων.
Ατυχώς δεν βρήκαμε μιμητές. Όμως, αυτό ουδόλως μας πτοεί. Όπως υπαγόρευε ο αρχαίος όρκος, αγωνιζόμαστε «και μόνοι και μετά πολλών» για να μην παραδώσουμε λιγότερη Πατρίδα!