Στο επόμενο λεξικό της ελληνικής γλώσσας δίπλα στη λέξη πείσμα θα πρέπει να μπει η φωτογραφία της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη της 38χρονης κοπέλας από την Καρδίτσα που μπήκε με φόρα στη ζωή μας και τρέχοντας, όχι βαδίζοντας, και βρήκε μια θέση στην καρδιά μας.
Τα δύο χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο ήταν η καλύτερη επιβράβευση σε μια ζωή που τα τελευταία χρόνια ήταν παραπάνω από δύσκολη.
Η Αντιγόνη εδώ και χρόνια είναι παντρεμένη με τον μουσικό Άγγελο Σιανίδη. Εργαζόταν στο τσιπουράδικο της μητέρας της. Μόνο που δεν τους έφτανε ο covid που έκλεισε την εστίαση από την οποία η οικογένεια αντλούσε σημαντικό μέρος από το οικογενειακό εισόδημα, έκλεισαν και τα μαγαζιά που εμφανιζόταν ο Άγγελος. Και μαζί με όλα αυτά ήρθαν και οι πλημμύρες στην Καρδίτσα το 2020 έκαναν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή όχι μόνο της οικογένειάς της, αλλά και όλων των συμπολιτών της.
Περιουσίες εξανεμίσητκαν από την καταστροφική μανία. Όσο για την κρατική βοήθεια την ξέρουμε από την ειδησεογραφία της εποχής εκείνης και τις διαμαρτυρίες των πληγέντων.
Στο λογαριασμό της στο Facebook έχει ανεβάσει ένα συγκλονιστικό βίντεο με το Παλέρμο της Καρδίτσας, τον τόπο αναψυχής των κατοίκων και προπόνησης της Αντιγόνης λίγες μέρες μετά την καταστροφή.
Το χειρότερο όμως είναι ότι πέρσι της έκοψαν το επίδομα που έπαιρνε ως αθλήτρια υψηλού επιπέδου. Οι αρμόιδιοι της πολιτείας έβαλαν όριο τα 30 χρόνια κι η Αντιγόνη το είχε ξεπεράσει προ πολλού. Διαμαρτυρήθηκε, φώναξε, αλλά ποιος να την ακούσει. Στις μέρες μας θα μπορούσε να της πει κάποιος ότι «ας έλεγε τηλεφωνικά τα παράπονά της». Με τόσες παρακολουθήσεις που γίνονται ίσως κάποιος την άκουγε…
Την κρίσιμη αυτή στιγμή την στήριξαν οι χορηγοί. Εδώ μάλιστα συνέβη το απίστευτο. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν στην ιδέα ότι παρά την ηλικία της συνεχίζει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο.
Όσο για τα ευχάριστα, επέμενε και αγωνιστέι και στα 20 χλμ. βάδην παρά τις συστάσεις των δικών της ανθρώπων να ξεκουραστεί και να μην ριψοκινδυνεύσει μια αποτυχία μετά τον θρίαμβο στα 35 χλμ. Διαφώνησε με όλους, ακόμα και με τον προπονητή της Ναπολέοντα Κεφαλόπουλο. Έτρεξε, βάδισε το σωστό και νίκησε!
«Δεν ξέρω τι να πω, ήξερα ότι είμαι πολύ καλά και ζήτησα από τον προπονητή μου να αγωνιστώ. Έκανα ατομικό ρεκόρ, όμως μπορούσα να κάνω και πανελλήνιο ρεκόρ, από το οποίο ήμουν μόλις 5” μακριά, όμως δεν το κατάλαβα γιατί δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι μου. Οι άλλες κοπέλες ανέβαζαν ρυθμό και μετά έπεφταν, εγώ αντίθετα ήμουν σταθερή. Είχα υπομονή και τις περίμενα. Ήξερα ότι στο τέλος θα μου έρθουν. Έξι χιλιόμετρα πριν από το τέλος συνέβη ακριβώς αυτό και έκανα την επίθεση μου. Ήδη από τη δεύτερη μέρα ένιωθα πολύ καλύτερα, ένιωθα ότι είχα ανακτήσει το 70% των δυνάμεων μου και ότι μπορούσα να είμαι στην δεκάδα. Κοιτούσα συνεχώς γύρω μου. Όταν κατάλαβα ότι είμαι στις 7 πρώτες και έβλεπα πόσο έχουν κουραστεί, ενώ εγώ ήμουν ξεκούραστη κατάλαβα ότι ήμουν έτοιμη και γι αυτό δεν άκουσα τον προπονητή μου και έφυγα νωρίτερα γιατί ήθελα τη νίκη. Αυτό που έχω να διαχειριστώ τώρα είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει πρώτα να διαχειριστώ τα δικά μου συναισθήματα, του προπονητή μου και μετά της οικογένειας μου. Ο κόσμος με έχει βάλει στην καρδιά του και τον ευχαριστώ. Έτρεξα για όλους αυτούς που πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους και να μην το βάζουν ποτέ κάτω»