Η Λιζ Τρας, η οποία προβάλει, μέχρι στιγμής, ως το απόλυτο φαβορί για την ηγεσία των Τόρις, αλλά και για την πρωθυπουργία της Βρετανίας, σύμφωνα με τον «Guardian» φαίνεται να υποστηρίζει πως οι Βρετανοί εργαζόμενοι χρειάζονται «περισσότερο σπρώξιμο», υπονοώντας ότι δεν έχουν την «ικανότητα» των ξένων ανταγωνιστών.
Ειδικότερα, αυτό ακούγεται να λέει η ίδια σε μια ηχογράφηση που διέρρευσε, όπου επίσης, με τα λεγόμενά της κόντεψε να στρέψει τους Λονδρέζους ενάντια στην υπόλοιπη χώρα, στην προσπάθειά της να εξηγήσει τη διαφορά μεταξύ της πρωτεύουσας και άλλων περιοχών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Τρας, η οποία έχει θέσει τον πατριωτισμό στο επίκεντρο της εκστρατείας της για την ηγεσία των Συντηρητικών, ακούγεται να λέει ότι η διαφορά είναι «εν μέρει θέμα νοοτροπίας ή συμπεριφοράς».
Όπως αναφέρει ο «Guardian», τα συγκεκριμένα σχόλια έγιναν όταν η Τρας ήταν επικεφαλής γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών, θέση την οποία κατείχε μέχρι το 2019. Στην εν λόγω ηχογράφηση, η ίδια άφηνε, επίσης, να εννοηθεί ότι δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλη επιθυμία να αλλάξει η εργασιακή κουλτούρα, ώστε το Ηνωμένο Βασίλειο να γίνει πιο ευημερούμενο.
Τα άκρως υποτιμητικά αυτά σχόλια απηχούν, μάλιστα, ένα αμφιλεγόμενο απόσπασμα από το βιβλίο Britannia Unchained, το οποίο η Τρας συνυπέγραψε το 2012, όταν ήταν μια νέα και ανερχόμενη βουλευτής που προσπαθούσε να αφήσει το στίγμα της ως «νεο-Θατσερικιά», που αναφέρει πως οι Βρετανοί εργαζόμενοι συγκαταλέγονται μεταξύ των «χειρότερων τεμπέληδων στον κόσμο».
Στην πρώτη τηλεοπτική αντιπαράθεση για την ηγεσία των Τόρις τον περασμένο μήνα, η Τρας ισχυρίστηκε ότι δεν είχε γράψει εκείνη το προσβλητικό αυτό κεφάλαιο, «φωτογραφίζοντας» τον έτερο συγγραφέα, Ντόμινικ Ράαμπ. Συγκεκριμένα, στην παρουσιάστρια του BBC είπε ότι «κάθε συγγραφέας έγραψε ένα διαφορετικό κεφάλαιο. Ο Ντόμινικ Ράαμπ έγραψε αυτό το κεφάλαιο – υποστηρίζει τον Ρίσι Σουνάκ». Από την πλευρά του, ο Ράαμπ υποστήριξε ότι οι δυο τους είχαν αναλάβει τη «συλλογική ευθύνη» για το βιβλίο, προσθέτοντας πως «εναπόκειται στη Λιζ να εξηγήσει γιατί άλλαξε την άποψή της».
Στη μαγνητοφώνηση που διέρρευσε, η Τρας ισχυρίστηκε ότι το βιβλίο είχε «διαστρεβλωθεί» κατά την κυκλοφορία του πριν από μια δεκαετία, αλλά δεν έδωσε λεπτομέρειες σχετικά με το πώς θεωρούσε ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα είχε διαστρεβλωθεί. Τα σχόλια της Τρας σχετικά με την παραγωγικότητα των εργαζομένων εκτός Λονδίνου θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα επιζήμια, καθώς νωρίτερα αυτό το μήνα αναγκάστηκε να κάνει στροφή στα σχέδιά της να μειώσει τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων εκτός της πρωτεύουσας, μετά από οργισμένη κατακραυγή από τους συντηρητικούς βουλευτές.
Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι υπήρξε «εσκεμμένη παραποίηση» της πολιτικής της -παρά το γεγονός ότι η εκστρατεία της είχε δημοσιεύσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες- αλλά επιβεβαίωσε ότι εγκαταλείπει τα σχέδια για περιφερειακά συμβούλια αμοιβών για τους δημόσιους υπαλλήλους ή τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.
Το Λονδίνο είχε το 2020 το υψηλότερο επίπεδο παραγωγικότητας από κάθε άλλη περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, με παραγωγή ανά ώρα πάνω από 50% υψηλότερη από τη μέση τιμή, σύμφωνα με το Γραφείο Εθνικών Στατιστικών. Ωστόσο, ευρέως πιστεύεται ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της εγκατάστασης μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών στην πρωτεύουσα, της υψηλότερης δέσμευσης στην έρευνα και την ανάπτυξη, του μεγέθους των επιχειρήσεων και του επιπέδου των εξαγωγών, καθώς και της υποδομής μεταφορών.
Στην ηχογράφηση που διέρρευσε, η Τρας ξεκινά λέγοντας ότι «οι Βρετανοί εργαζόμενοι παράγουν λιγότερα ανά ώρα από ό,τι (..) και αυτό είναι ένας συνδυασμός δεξιοτήτων και εφαρμογών» και προσθέτει: «Αν κοιτάξετε την παραγωγικότητα, είναι πολύ, πολύ διαφορετική στο Λονδίνο από την υπόλοιπη χώρα. Αλλά βασικά… αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός εδώ και δεκαετίες. Ουσιαστικά είναι εν μέρει θέμα νοοτροπίας και συμπεριφοράς, νομίζω. Είναι η εργασιακή κουλτούρα, βασικά. Αν πάτε στην Κίνα είναι αρκετά διαφορετικά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω».
Η υπουργός, η οποία είχε στενή εποπτεία των δημόσιων δαπανών, προσθέτει: «Υπάρχει ένα θεμελιώδες ζήτημα της βρετανικής εργασιακής κουλτούρας. Ουσιαστικά, αν πρόκειται να γίνουμε μια πλουσιότερη και πιο ευημερούσα χώρα, αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλά, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι τόσο πρόθυμοι να το αλλάξουν αυτό». «Στη Βρετανία υπάρχει ένα μικρό θέμα σχετικά με την επιθυμία για εύκολες απαντήσεις. Αυτός είναι ο προβληματισμός μου σχετικά με τις εκλογές και ό,τι προηγήθηκε και το δημοψήφισμα – λέμε ότι όλη η Ευρώπη είναι αυτή που προκαλεί αυτά τα τεράστια προβλήματα … όλοι αυτοί οι μετανάστες προκαλούν αυτά τα προβλήματα. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να συμβεί είναι περισσότερο … περισσότερο σπρώξιμο. Δεν είναι ένα δημοφιλές μήνυμα», καταλήγει.