Μεγάλωσα. Απολογισμούς πραγματεύομαι.
Βάση τους έννοιες μαθηματικές.
Άρχισα με την Αφαίρεση.
Η οικειοτέρα των πράξεων.
Με καθόρισε.
Αφαίρεσα τρόπω ζωής τα πλείστα των ονείρων.
Βαριά συλλογίζομαι. Ατέλειωτη ετούτη η στράτα.
Με βλέπει ο ήλιος και γελά.
Ξεκαρδίζεται. Σχεδόν με κοροϊδεύει.
Μου κλείνει το μάτι.
Πρόσθεση μου ψιθυρίζει.
Το οπτικό πεδίο μεταβάλλεται.
Συλλέκτης γίνομαι.
Οράματα με κατακλύζουν.
Καταπράσινες οι ρεματιές.
Στη λίμνη της Νεράιδας οδηγούμαι
Γυμνή να κολυμπά τη βρίσκω.
Ρίχνομαι στον Έρωτα της
Ανιδιοτέλεια και Πάθος.
Καίω τον πλανήτη και καίγομαι μαζί του.
Λίγο και φτάνω στην Αγάπη.
Ο Χρόνος;
Σύμμαχος σαν τον εκτιμάς
και αν αφεθείς Ληστής.
Μια χούφτα ελιές και μια γωνιά αχνιστό ψωμί.
Ο φούρνος σιγοκαίει ακόμα.
Μοσκοβολάει ο τόπος.
Δε χορταίνονται αυτές οι ανάσες.
Γεμίζω απλότητα. Του Πελάγους μοιάζω.
Στοιβάζω τα χαρτιά στη λιτή κάμαρη.
Ξυπνώ λεύτερος. Αποστρέφομαι τους συμβιβασμούς.
Σκάβω τη γη με τα χέρια.
Δε θα αργήσουν τ’ άνθη.
Πρόσθεση μονολογώ.Μήτρα αισθήσεων την ορίζω.
Α. Δ. ΓΑΚΗΣ