Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Η Ελλάδα αυτόν τον καιρό που όλων τα μάτια είναι στραμμένα στην Ουκρανία, πρέπει να έχει το νου της στην πάντα έτοιμη να αποκομίσει σε βάρος των γειτόνων της κέρδη Τουρκία. Σε ότι αφορά την πατρίδα μας παρακολουθούμε ότι εξακολουθεί να καταρρίπτει το ένα μετά το άλλο, κάθε ρεκόρ παραβατικής συμπεριφοράς και επιθετικότητας στο Αιγαίο, προβαίνοντας σε συνεχείς παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου Χώρου καθώς και σε υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας.
Εδώ και χρόνια ζούμε με μια συνεχόμενη απειλή ενός επεισοδίου, που είτε από εσκεμμένη ενέργεια, είτε από ατύχημα, να οδηγήσει σε πολεμική εμπλοκή τις δυο χώρες, μάλιστα έχουμε την τάση να το ονομάζουμε «θερμό». Μα εξ όσων γνωρίζουμε έχουν γίνει τέτοια «θερμά» επεισόδια και μάλιστα όχι ένα ή δυο αλλά αρκετά, ας θυμηθούμε μερικά εξ αυτών:
• Εμβολισμός του «ΓΑΥΔΟΣ» σκάφους της ακτοφυλακής από τουρκική ακταιωρό.
• «Επακούμβιση» της φρεγάτας «Λήμνος» επί της τουρκικής «Κεμάλ Ρέις», με αποτέλεσμά να μείνει εκτός υπηρεσίας για μήνες.
• Πτώση αεροσκάφους της Πολεμικής μας Αεροπορίας από την αντίστοιχη τουρκική με νεκρό τον Έλληνα πιλότο Ηλιάκη.
Ήταν μερικές από τις ποιο τρανταχτές περιπτώσεις, καταλήξαμε σε πόλεμο; Όχι, είμαστε ως έθνος λάτρης της ειρήνης, της δημιουργίας, της τέχνης και όχι του πολέμου. Αυτό όμως σημαίνει πως για να τα πετυχαίνουμε αυτά πρέπει να έχουμε ειρήνη και το αγαθό αυτό δυστυχώς δεν προσφέρεται δωρεάν.
Μπορεί να θέλουμε, να επιθυμούμε, να αποφύγουμε πόλεμο και ίσως (όχι απαραίτητα) μια ενδεχομένη ήττα, όμως τι γίνεται όταν μετράς ήττες στις οποίες δεν έριξες ούτε μια ντουφεκιά, όπως στα Λίμια ποιο γνωστά ως Ίμια και στην Κύπρο; Στο πρώτο θρηνήσαμε 3 νέα παλληκάρια και μια αμιγώς ελληνική περιοχή πλέον θεωρείται «γκρίζα», μάλιστα ο Κώστας Σημίτης τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το θεώρησε μέγα επίτευγμα και είπε μέσα στο κοινοβούλιο «ευχαριστώ τους Αμερικάνους», τον λόγο δεν τον κατάλαβα ποτέ.
Στην δεύτερη περίπτωση χάθηκε το 38% του νησιού και εδώ λεγόντουσαν τα απίστευτα για τον εκεί ελληνισμό «Οι Τούρκοι χτυπούν την Κύπρο, εμείς είμαστε Ελλάς», Γρήγορης Μπονάνος, αρχηγός ενόπλων δυνάμεων Ελλάδος και εθνικόφρων μέλος της χούντας των συνταγματαρχών, που άφησε να καταστραφεί το μαλακό υπογάστριο του ελληνισμού, αλλά δεν είναι μόνο αυτοί, το άλλο είναι ακόμη χειρότερο γιατί ακούστηκε από δημοκράτη Έλληνα πολιτικό «Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις Κύπρον καθίστατο αδύνατος…» με αλλά λόγια η Κύπρος κείται μακράν, Κώστας Καραμανλής.
Δεν ήταν όμως μακριά για τους ιπτάμενους μας των Noratlas που μετέφεραν τους Έλληνες κομάντος στο νησί, ούτε ήταν μακριά για τα 4 επιταγμένα εμπορικά πλοία που μετέφεραν τόνους οπλισμού και πυρομαχικών στην Κύπρο, ενάντια και οι δυο σε μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας και όμως τα κατάφεραν γιατί πίστεψαν στο δίκαιο των Ελλήνων της Κύπρου, το κατάφεραν γιατί τους διακατείχε αγνός και άδολός πατριωτισμός, τα κατάφεραν γιατί δεν ήταν ήρωες, ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ.
Γεγονός όμως παραμένει ένα, αν οι τότε ηγεσίες τις χώρας δεν διακατεχόντουσαν από φοβικά σύνδρομα και ηττοπάθεια και είχαν φροντίσει να αντιδράσουν διαφορετικά, η κατάσταση με την γειτονική μας χώρα, που έχει το θράσος να μας απειλεί με πόλεμο θα ήταν τελείως διαφορετική σήμερα, γιατί θα γνώριζε ότι έχει απέναντι της μια δύναμη που ξέρει να απαντά κατάλληλα και να προασπίζει τα εθνικά συμφέροντα. Θα πει κάποιος μα αυτό θα σήμαινε πόλεμο, δεν είναι οπωσδήποτε απαραίτητο γιατί μεταξύ ειρήνης και πολέμου υπάρχουν αρκετές ενδιάμεσες επιλογές. Δηλαδή, αν εξαιρέσουμε την χρησιμοποίηση την πολεμική ενέργεια, υπάρχει και η απειλή χρήσεως της στρατιωτικής ισχύος, που μπορεί να λάβει διάφορες μορφές.
Η Τουρκία έχει καταλάβει ότι φοβόμαστε μια πολεμική εμπλοκή και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, για να κερδίσει πλεονεκτήματα επισείοντας προς εμάς την απειλή έναρξής του. Δυστυχώς οι έχοντες τα ινία της χώρας δεν τους έδωσαν ποτέ να καταλάβουν ότι είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε στα άκρα. Υπήρξαν όμως φορές που το πράξαμε, όπως το 1976, τότε είχαν προηγηθεί προκλητικότατες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων:
«Η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να γίνει το Αιγαίο μια ελληνική θάλασσα ούτε και σε άλλους να σφετεριστούν τα τουρκικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή» (Χασάν Ισίκ, Υπουργός Άμυνας, 1/6/1974).
«Η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου ως επίσης και τα νησιά που ευρίσκονται κοντά στην ήπειρο (μικρασιατικά παράλια) αποτελούν προέκταση της Μικράς Ασίας». (Τουράν Γκιουρές, Υφυπουργός Εξωτερικών 3/6/1974).
«Τα νησιά αυτά (ενν. του Αιγαίου) αποτελούν τμήμα της Ανατολίας και για αιώνες ανήκαν στο κράτος, το οποίο είχε την κυριαρχία στην Ανατολία» (Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, 9/6/1974).
«Η άμυνα των νησιών του Αιγαίου θα πρέπει θα αναληφθεί εντός του ΝΑΤΟ» (Μπουλέντ Ετζεβίτ, 30/6/1974).
«Δεν θα εκχωρήσω το Αιγαίο σε κανένα. Το μισό Αιγαίο ανήκει σε μας. Αυτό θα πρέπει να το μάθει όλος ο κόσμος. Δεν έχομε την πρόθεση να νεωτερίσουμε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εάν η τιμή και τα ενδιαφέροντα του τουρκικού έθνους γίνουν αντικείμενο επιθέσεως θα συντρίψουμε το κεφάλι του εχθρού», (πρωθυπουργός της γείτονάς Σαντί Ιρμάκ, στη «Χουριέτ» 18/1/1975).
Μετά από αυτές τις δηλώσεις στέλνουν το σκάφος «Χόρα» για έρευνες, προς ανεύρεση υδρογονανθράκων εντός της Ελληνικής δικαιοδοσίας. Η ελληνική κυβέρνηση επέδωσε διακοίνωση διαμαρτυρίας στο τουρκικό ΥΠΕΞ. Το «Χόρα» όμως σαν να μην έγινε τίποτα συνέχισε τις έρευνες, συγκεντρώνοντας στοιχεία για την ύπαρξη ή μη πετρελαίου στον βυθό του Αιγαίου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αρχηγός της τότε μείζονος αντιπολίτευσης κάνει την ιστορική δήλωση! «Βυθίσατε το «Χόρα». Η δήλωσή του όχι μόνο απηχούσε την άποψη της κοινής γνώμης αλλά ανύψωσε το ηθικό των Ελλήνων και πρόσφερε τεράστια χείρα βοήθειας στον Καραμανλή. Ο Αλί Μπιράντ Τούρκος δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας, περιγράφοντας τα γεγονότα γραφεί: «Στις 8.30 όλα άλλαξαν. Ένα ελληνικό περιπολικό της ακτοφυλακής άρχισε να πλησιάζει με ταχύτητα το «Χόρα» και, αφού σχημάτισε μπροστά του ένα μεγάλο S απομακρύνθηκε. Μετά ένα αναγνωριστικό αεροπλάνο έριξε δύο κόκκινες σημαδούρες, σε απόσταση περίπου δύο μιλίων. Το «Χόρα» έπλεε με ταχύτητα 3.5 μιλίων. Αμέσως πληροφορήθηκε από την Άγκυρα τι σήμαιναν οι σημαδούρες. Το μήνυμα από τον ασύρματο ήταν ξεκάθαρο. Η Ελλάδα γνωστοποιούσε μ’αυτό τον τρόπο ότι πέρα από τις σημαδούρες η υφαλοκρηπίδα ήταν δικής της κι αν το «Χόρα» τις περνούσε θα το βύθιζαν». Το μήνυμα έγινε κατανοητό και η περιπέτεια έληξε αισίως για την ελληνική πλευρά.
Ας δούμε και τα γεγονότα του 1987. Στην Άγκυρα, το πανίσχυρο Συμβούλιο Εθνικής Άσφαλείας υπό την προεδρία του Κενάν Εβρέν, στρατηγού και προέδρου της Τουρκίας, συνεδρίασε και ανακοίνωσε ότι, και με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού, η Τουρκία θα προχωρούσε σε έρευνες στο Αιγαίο, εφόσον και η Ελλάδα έκανε το ίδιο. Ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Υποστράτηγος Γκιουβέν Εργκεντλάν κάλεσε τους Τούρκους και ξένους δημοσιογράφους ανακοινώνοντας, μεταξύ άλλων και τα κάτωθι: «Αύριο ( 26ης Μαρτίου 1987) το «Πίρι Ρέις» θα βγει στο Αιγαίο με κατεύθυνση τα διεθνή ύδατα. Θα συνοδεύεται από πολεμικά πλοία», «Ο στρατός βρίσκεται ήδη σε επιφυλακή. Λόγω των ενεργειών της Ελλάδας στο Αιγαίο, που είναι αντίθετες με τις διεθνείς συμβάσεις, η Κυβέρνηση έθεσε σ’ εφαρμογή μέρος των αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας με σκοπό τη διασφάλιση των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων της Τουρκίας», ενώ απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ήταν σαφής: «Ελληνική επίθεση (στο «Πίρι Ρέις»), θα χαρακτηριζόταν αιτία πολέμου»
Φυσικά και η Ελλάδα δεν έμεινε αδρανής. Σε πολιτικό-στρατιωτική σύσκεψη προσδιορίστηκε η τακτική και στρατηγική ελληνική στάση. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, απευθυνόμενος στον τότε, αρχηγό ΓΕΕΘΑ είπε: «Πρέπει να κινητοποιήσουμε τους πάντες. Αλλά να τους κάνεις σαφές ότι αν οι Τούρκοι επιχειρήσουν γεώτρηση θα χτυπήσουμε. Πρέπει όλοι να καταλάβουν τις ευθύνες τους, Νατοϊκοί, Κοινοτικοί, όλοι. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι προειδοποιήσεις μας δεν ήταν μόνο λόγια. Κυρίως οι Αμερικανοί. Αν δεν παρέμβουν να συγκρατήσουν τους Τούρκους, κάλεσε τον Κίλι (πρέσβη τότε των ΗΠΑ) και πες του ότι κλείνουμε τη βάση της Νέας Μάκρης, όπως προβλέπει η συμφωνία του 83». Παράλληλα, ενημερώθηκαν οι ξένοι πρεσβευτές στην Ελλάδα: Ευρωπαίοι, Νατοϊκοί, Άραβες και Ανατολικοί, ενώ οι πρεσβευτές της πατρίδας μας έκαναν το ίδιο στις ξένες κυβερνήσεις, ενημερώνοντας τις ότι η Ελλάδα θα απαντούσε δυναμικά, μόλις η Τουρκία τολμούσε να κάνει γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Στις 26 Μάρτιου Τουρκικά πολεμικά πλοία παραβίασαν τα ελληνικά χωρικά ύδατα κοντά στο Καστελλόριζο. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ανδρέας Παπανδρέου δίνει εντολή για πλήρη ετοιμότητα.
• Ο Στρατός μας μπαίνει σε άμεσο συναγερμό.
• Τα Γενικά Επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων, παρακολουθούν συνεχώς τις κινήσεις των Τούρκων.
• Έφεδροι μας κλήθηκαν στα όπλα.
• Στρατιωτικά νοσοκομεία προετοιμάζουν τα χειρουργεία τους.
• Εκκενώνονται χωριά της μεθορίου στην περιοχή του Έβρου.
• Η Πολεμική μας Αεροπορία και οι Ικάροι μας, απλώνουν εναέριο δίχτυ προστασίας της Ελλάδος.
• Το πολεμικό μας ναυτικό παίρνει θέσεις μάχης στο Αιγαίο.
• Τα αντιαεροπορικά πυροβόλα των νησιών μας παίρνουν σαφείς διαταγές να χτυπούν κάθε εχθρικό στόχο.
• Οι νησιώτες μας πανέτοιμοι, περίμεναν με το δάχτυλο στη σκανδάλη τους Τούρκους να κάνουν το λάθος.
Λάθος το οποίο τελικά δεν έγινε, γιατί κατάλαβαν ποιον είχαν απέναντι τους, ενώ οι αντιδράσεις τους περιοριστήκαν σε διαμαρτυρίες στον ΟΗΕ.
Έτσι λειτουργούν οι γείτονες μας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Δεν είναι δυνατόν να μην αντιδρά κάποιος στις προκλήσεις και να πιστεύει ότι κάνει αποτροπή. Δεν αποτρέπει κανείς επειδή απλά το λέει, χρειάζεται να κάνει και τις κατάλληλες ενέργειες. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ακόμη και αν δεν μας αρέσει, ότι στα χέρια των κυβερνήσεων μας υπάρχει μια επιλογή, η τελευταία και αυτή λέγεται πόλεμος, και ναι είναι η χειρότερη όλων, πλην όμως είναι μια επιλογή, την οποία αν εμείς ως χώρα την απεμπολήσουμε κανείς δεν πρόκειται να μας πάρει στα σοβαρά. Σε αυτό συνηγορούν τα περιστατικά που ανέφερα, οπού σηκώσαμε ανάστημα, κάποιοι άλλοι μίκρυναν. Από την στιγμή λοιπόν που ως χώρα δεν αποκλείουμε τον πόλεμο ως πολιτική επιλογή, θα πρέπει να έχουμε προετοιμασμένες ένοπλες δυνάμεις και την κοινωνία, στέλνοντας παράλληλα τα κατάλληλα μηνύματα σε εχθρούς και φίλους.
Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι ένα θερμό επεισόδιο δεν οδηγεί οπωσδήποτε σε πολεμική σύρραξη, αν δεν το θέλουν αμφότερες οι πλευρές, οπότε γιατί τόση ανησυχία; Αφού εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και ότι και να κάνουν οι γείτονες μας το δεχόμαστε:
Εναέριες παραβιάσεις με UAV ακόμη και πάνω από κατοικημένα νησιά μας και τα οποία έπρεπε να τα αντιμετωπίζουμε με ηλεκτρονικά αντίμετρα αλλά…
Με άπλωμα καλωδίων έρευνας εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας (θυμάστε τι μας είπαν; Ότι το Ορους Ρέις των χιλιάδων τόνων το πήρε ο αέρας).
Απαίτηση αποστρατικοποίησης των νησιών μας.
Ξεκάθαρη απειλή πολέμου, να μην ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στα 12 ναυτικά μίλια, ως έχουμε δικαίωμα κλπ.
Είναι αποδεδειγμένο με τον πιο καθαρό τρόπο, ότι οι τούρκοι στα εθνικά τους θέματα έχουν βάλει στρατηγικούς στόχους και δρουν με οργάνωση και μεθοδικότητα για την υλοποίησή τους. Το τουρκικό πολιτικό σύστημα είτε λέγονται κεμαλιστές, εθνικιστές ή ισλαμιστές, έχουν έναν και μόνο στόχο, να αναβιώσουν την οθωμανική αυτοκρατορία. Προωθούν λοιπόν τις διεκδικήσεις τους, με όλους τους νόμιμους και παράνομους τρόπους, ώστε η Τουρκία να γίνει πανίσχυρη περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή με παγκόσμια επιρροή.
Όσο για τα μυαλά ορισμένων εντός Ελλάδος η λογική τους είναι, ας μην κάνουμε τίποτε για να είμαστε ευτυχισμένοι που αποφύγαμε τον πόλεμο, μόνο που μαζί με αυτή την αποφυγή θα μετράμε και μια ήττα άνευ προηγουμένου, γιατί ήττα σε ειρήνη όσο και αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια χώρα ή ένα έθνος. Ο Ιούλιος καίσαράς είχε πει μια σοφή φράση «Si vis pacem, para bellum» (Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο), ας υιοθετήσουν τουλάχιστον αυτήν την λογική, για να μην βρεθούμε προ δυσάρεστών εκπλήξεων.