Η υποκλοπή Ανδρουλάκη και οι σκοτεινές μνήμες του Watergate που οδήγησε στην γενοκτονία του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η υποκλοπή που εξόντωσε τον ελληνικής καταγωγής αντιπρόεδρο Άγκνιου ανοίγοντας την πόρτα στην τουρκική εισβολή με τις ευλογίες του δαιμόνιου Κίσσινγκερ.
Απαιτείται τεράστια προσοχή και εγρήγορση σήμερα, προ του Τουρκικού Κινδύνου.
Η δράση Ανδρουλάκη κατά Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν στο κοινοβούλιο μπορεί να συνδέεται με τη στοχοποίηση του.
Το μαρτύριο του αναγνώστη, του τηλεθεατή με τις υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του Ανδρουλάκη, ελπίζεται να τελειώσει αύριο.
Αύριο λοιπόν με την τοποθέτηση του Μητσοτάκη, που πολύ ολίγη θα είναι η τηλεθέαση (αλίμονο) μέσα στα τιμωρητικά που θα πεί όπως και θα πρέπει να ανακοινώσει και ποίος ο λόγος, η ανάγκη, να κρυφακουσθεί από τις υπηρεσίες ο Ανδρουλάκης, όπως και τί το κρυφό μαθεύτηκε. Είναι κανόνας για όλους, και έτυχε να αποκαλυφθεί από τον συγκεκριμένο νεόκοπο αρχηγό; Αν όχι γιατί ο Ανδρουλάκης; όπως και τί απέφερε η παρακολούθηση. Δηλαδή αν άξιζε τον κόπο. Όλα τα άλλα θα είναι τετριμμένες προφάσεις.
Πάνω σ αυτό πρέπει να τοποθετηθούν και οι παραιτηθέντες δύο κομματικοί που όμως κανείς δεν ρωτάει. Αν δε και οι υπο σύσταση επιτροπές στο κοινοβούλιο,δεν μας επ αυτού φωτίσουν, τότε κάτι τρέχει, «και το σύννεφο δεν τρέχει».
Αυτοί οι δύο κύριοι πρέπει εξονυχιστικά να ερωτηθούν εξετασθούν ως γνώστες, άλλως προς τί οι παραιτήσεις τους. Σιγά που θα γίνει. Όμως ο λαός κάτι θα καταλάβει μέσες άκρες από τις ολίγες μή στημένες δημοσκοπήσεις. Όλοι ξέρουμε ποιες. Γνωρίζοντας τις πριν θα μαθευτεί από τις μετά.
Πάντως Εθνικά θέματα, ζωτικά ζωτικά μάλιστα, τέτοιας δημοσιογραφικής μακροβιότητας δεν έτυχαν.
Όλα αυτά τα πολύ,για τον λαό, μικρά ξεκίνησαν από την Αμερική του Νίξον. Οποίος Νίξον από αντιπρόεδρος του Αζενχάουερ ενώ στην πρώτη του αναμέτρηση για το Προεδρικό αξίωμα ηττήθηκε από τον Κένεντυ, επανήλθε μετά 8 χρόνια κραταιός και δημοσκοπικά αρκετά μπροστά από τον αντίπαλο Χάμφρεϊ που ροκάνιζε την διαφορά ανεξήγητα, χάνοντας στο τέλος με διαφορά «στήθους» και που τελείωσε, όταν τελείωσε, και που δεν πολυ άργησε σχεδόν «αζήτητος».
Ο Νίξον όμως με αντιπρόεδρο τον Άγκνιου (Αναγωστόπουλος – Φωτό με τον Νίξον) αφού περάτωσε την θητεία του επιτυχώς δίνοντας τέλος στον πόλεμο της λάσπης στο Βιετνάμ επαναπατρίζοντας κοντά πέντε κατοστάρες χιλιάδες ένστολους ξεκίνησε για την δεύτερη θητεία του με λίαν μεγάλη δημοσκοπική διαφορά οποία και κράτησε μέχρι την εκλογή του και που αποδείχτηκε μετρημένη στις κάλπες,σωστά, του αντιπάλου του Μακ Γκόβερν ο οποίος είχε εγκατασταθεί μαζί με το προεκλογικό του επιτελείο ενοικιάζοντας ένα ακίνητο με το όνομα Γουότεργκέητ.
Ένα όνομα που και έμελλε καί που έμεινε γραμμένο στη Ιστορία, χωρίς ελπίδα να λησμονηθεί συντηρούμενο επαρκώς από τους κατιόντες των που το «εξέθρεψαν» αναγορώντας αυτό ως την πιό μαύρη σελίδα της Ιστορίας της Δημοκρατίας στην Αμερική!
Όλως περιέργως λοιπόν και πριν το μέσον της δεύτερης θητείας Νίξον, η σύζυγος του Υπουργού της Δικαιοσύνης, Μίτσελ ή κάτι τέτοιο, σε μετανυκτερινό τηλεφώνημα με ανάλογή της φιλενάδα μεταξύ των χα χα τους (όπως αργότερα καρμπόν με την Μόνικα Λεβίτσκι) αποκάλυψε ότι στο Γουότεργκεϊτ κατά την προεκλογική περίοδο υποκλέπτονταν τηλεφωνήματα.
Η της κυρίας υπουργού φιλενάδα και αυτή κάπου το είπε και έτσι από στόμα σε στόμα δημιουργήθηκε ο σάλος (Ουάσινγκτον Ποστ) που κατέληξε στη παραίτηση / καθαίρεση Νίξον. Όλως περιέργως στη αρχή ερωτηθείς ο Νίξον σχετικά απάντησε επί λέξει «άιμ νοτ δατ στούπιντ». Όλως περιέργως μετά το δημοσίευμα στη πιο πάνω εφημερίδα, αποκαλύφθηκε απόκρυψη εισοδήματος 10000$ από τον αντιπρόεδρο Άγκνιου που αμέσως παραιτήθηκε μή αντικαθιστώντας έτσι αυτός τον υπό δίωξη Νίξον, αφού οι υποκλοπές επιβεβαιώθηκαν από τις υπηρεσίες.
Εξελέγει δηλ. διορίστηκε αντιπρόεδρος ο Φόρντ και σε λίγο Πρόεδρος από το πουθενά.
Αμέσως μετά, τί σύμπτωση, ακολούθησε και η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την Ελλάδα παντελώς αδρανούσα. Και όλα αυτά υπό το βλέμμα του Κίσιντζερ που απαθής μόνον παρακολουθούσε, και τον οποίον κανένας δεν άγγιζε. Ακολούθησαν κανονικά οι επόμενες εκλογές που ανέδειξαν στους θώκους τον εν ημιυπνώσει Κάρτερ μέ τον Μοντέηλ όποίοι και άμα τη αναλήψει άλλαξαν γνώμη για το Κυπριακό, και συνέχισαν τον διακοπέντα επανεξοπλισμό των Τούρκων ύστερα από ακρόαση του Ετσεβίτ από την αρμόδια επιτροπή του Κογκρέσου ( δεν υπήρχε Μενέντες) ανοίγοντας έτσι ασκούς Τούρκικους που μέχρι και σήμερα κρατούν.
Ο αδικημένος Μακ Γκόβερν είχε μία πολιτική συνέχεια εκτός στηλών της Ιστορίας, και ποτέ δεν μαθεύτηκε ποία η υποκλοπή που του στέρησε προεδρική καριέρα. Το ίδιο κρίνεται πως θα συμβεί τηρουμένων των αναλογιών και με τον, ακόμα συμπαθή, Ανδρουλάκη. Ας μην γελιόμαστε λοιπόν.