Ένας πρωθυπουργός σε αποδρομή, που θεωρεί ότι θυσιάζοντας τον Γρηγόρη Δημητριάδη τον οποίο ο ίδιος διόρισε, θα λυτρωθεί και θα μπορέσει να συνεχίσει να κυβερνά σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Δυστυχώς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θεώρησε ότι μπορεί να παίξει με το πολίτευμα και να το μετατρέψει σε φεουδαρχία, ήρθε η ώρα της κρίσης.
Το πολιτικό έγκλημα βέβαια που διέπραξε, είναι πταίσμα μπροστά στο εθνικό. Όλες οι ενέργειες του τόσο στην νευραλγικές υπηρεσίες όσο και στην διακυβέρνηση του τόπου, εστιάστηκαν στην δημιουργία και παρακολούθηση του εσωτερικού εχθρού, αφήνοντας τον πραγματικό, επικίνδυνο και υπαρκτό εχθρό, τον τούρκο, ανενόχλητο.
Αυτό δεν πρόκειται να μείνει ατιμώρητο. Διότι ο πρωθυπουργός στηρίχθηκε από συμφέροντα τα οποία πλέον είναι ξεκάθαρο ότι λειτουργούν υπέρ της Τουρκίας. Συμφέροντα τα οποία φαίνεται ότι επέβαλαν την εγκληματική εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση, δημιουργώντας ένα άτυπο υπουργείου εξωτερικών μέσα στο μέγαρο Μαξίμου το οποίο συνεχώς καπέλωνε τον Νίκο Δένδια, προσπαθώντας μάλιστα να τον αποδομήσει με όλους τους τρόπους.
Αυτό όμως είναι ένα διαφορετικό κεφάλαιο το οποίο θα ανοίξει σύντομα και με την τυπική πτώση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όσον αφορά τις τρέχουσες εξελίξεις, ο πρωθυπουργός είναι βαρύτατα εκτεθειμένος, διότι τόσο ο διορισμός του Δημητριάδη όσο και του διοικητή της ΕΥΠ, είχαν προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις. Άρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δικαιούται να πει ότι δεν γνώριζε.
Οι κινήσεις πλέον δείχνουν ότι ο μόνος πόλος σταθερότητας στην Ελλάδα είναι ο Νίκος Δένδιας, παρά την αντίθεση του στο θέμα της αντικατάστασης του διοικητή της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών με τον έντιμο κ. Δεμίρη.
Πλέον, όλα αυτά υγιή στοιχεία της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα συσπειρωθούν γύρω από τον υπουργό εξωτερικών.
Το θέμα είναι τι θα προλάβει να κάνει ο Νίκος Δένδιας, παραλαμβάνοντας ως άτυπος πρωθυπουργός πλέον, θηριώδη τετελεσμένα εις βάρος της Ελλάδας.