Σε ανάρτηση του ο Μάκης Τριανταφυλλοπουλος αναφερει:
ΔΕΙΚΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.
Η Ελλάδα πρωταθλήτρια στην Ευρώπη με 98%. Τελευταία η Δανία με 16%.Κύριε Μητσοτάκη και κύριε Τσίπρα δεν έχετε καμία ευθύνη για τα χρόνια που κυβερνήσατε;Τι περιμένουν οι ψηφοφόροι σας; Σε τι ελπίζουν; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Έρχονται στιγμές που ντρέπεστε;
ΔΕΙΚΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. Η Ελλάδα πρωταθλήτρια στην Ευρώπη με 98%. Τελευταία η Δανία με 16%.Κύριε Μητσοτάκη και κύριε Τσίπρα δεν έχετε καμία ευθύνη για τα χρόνια που κυβερνήσατε;Τι περιμένουν οι ψηφοφόροι σας; Σε τι ελπίζουν; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Έρχονται στιγμές που ντρέπεστε; pic.twitter.com/nNlSNTf2gK
— M Triantafyllopoulos (@Makis_Tr) August 4, 2022
Ενώ σε άρθρο του hellasjournal.com με τίτλο: Δυσοίωνη η προοπτική να γίνει η Ελλάδα μία “ανεπτυγμένη” χώρα: Διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, φτωχή εκπαίδευση και ψηφιακή διασύνδεση, διαβάζουμε:
Το δημοσίευμα στην εφημερίδα Irish Times, (κείμενο Richard Pine, στη μηνιαία στήλη “Letter from Greece” κάνει λόγο για διαχρονική -από το 1980 που η χώρα εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα- “αποτυχία” της Ελλάδας να καταστεί μία επιτυχημένη οικονομία όπως οι “αναπτυγμένες” χώρες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).
Διευκρίνισε ότι δεν αναφέρεται στην οικονομική κατάρρευση του 2010, και τα συνακόλουθα μέτρα λιτότητας, αλλά στις συνολικές στρατηγικές ώστε η χώρα να “εκδυτικιστεί” και να εκσυγχρονιστεί.
Παρατίθεται η πρόσφατη παρατήρηση του Roderick Beaton (ενός από τους πλέον οξυδερκείς σχολιαστές της ελληνικής ιστορίας, όπως σημειώνεται), ότι “από την ανεξαρτησία οι Έλληνες έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με επιλογές ανάμεσα σε αντικρουόμενες εκδοχές του ποιοί πράγματι είναι”.
Αυτή η διχοτομική αβεβαιότητα για το πώς να ασκήσουν την ελευθερία και να οργανώσουν την κοινωνία είναι μία μετα -αποικιακή παρακαταθήκη, έκδηλη σήμερα στην αντίθεση ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες.
Αλλά σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της ΕΕ το 2020, 30% των Ελλήνων είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, σε σύγκριση με το αντίστοιχο 21% για την Ιρλανδία.
Μόνον η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι πιο ευάλωτες. Στην πραγματικότητα ο αριθμός όσων δεν καταβάλλουν φόρους είναι συντριπτικά μεγαλύτερος από τον αριθμό εκείνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι αριθμοί για το 2019 δείχνουν ένα υπολογιζόμενο σύνολο 100 δις ευρώ σε απλήρωτους φόρους – αύξηση από τα €40 δις το 2010.
Ένας επικεφαλής της ειδικής ομάδας κρούσης για τον εντοπισμό των φοροφυγάδων παραιτήθηκε από απόγνωση, μιλώντας σε διεθνές συνέδριο για την φόρμουλα “4-4-2”: όχι για το ποδόσφαιρο, αλλά για το σύστημα φοροδιαφυγής• κάθε φόρος που συλλέγεται μοιράζεται: ένα 40% εκπίπτει υπέρ του φορολογουμένου, ένα 40% πηγαίνει στην τσέπη του υπαλλήλου συλλογής εσόδων, και ένα 20% βρίσκει το δρόμο του για τα κρατικά ταμεία.
Ο διάδοχός του, ο οποίος επίσης παραιτήθηκε, αναγνώρισε ότι σε αρκετές περιπτώσεις του υποδείχτηκε από υψηλόβαθμους πολιτικούς να μην προβεί σε κινήσεις κατά συγκεκριμένων ενόχων για φορολογικές παραβάσεις. Η δύναμη των πολιτικών – ειδικά μέσα στο πελατειακό σύστημα – συνδέεται στενά με τον πλούτο. Τρεις κύριοι τομείς καταδεικνύουν τις ανισότητες που στραγγαλίζουν την Ελλάδα: η εκπαίδευση, ο τουρισμός και οι πελατειακές σχέσεις/δωροδοκία.
Η εκπαίδευση κατατρύχεται από ταξικές και οικονομικές διαιρέσεις, όπως αποκαλύφθηκε τον περασμένο μήνα σε μελέτη του Πανεπιστημίου της Κρήτης.
Για το “δωρεάν” σύστημα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μια εφημερίδα, η Καθημερινή, παρατήρησε ότι “δεν είναι δωρεάν και δεν είναι εκπαίδευση”. Ο ετήσιος προϋπολογισμός για την εκπαίδευση είναι ανεπαρκής για να εκπληρώσει τις σύγχρονες προδιαγραφές. Εάν επιθυμείς τα παιδιά σου να πάνε στο Πανεπιστήμιο, είναι σχεδόν υποχρεωτικό να τα στείλεις σε ένα από τα 3000 φροντιστήρια.
Οι ανήσυχοι γονείς πληρώνουν συνολικά ετησίως €1,6 δις, ή €200 τον μήνα κατά μέσον όρο για κάθε παιδί. Περιγράφεται ως μία μορφή κλεπτοκρατίας.
Τουρισμός: τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 ο Gerald Durrell στηλίτευσε τους Έλληνες για την απληστία τους στην ανάπτυξη του τουρισμού πολύ πέρα από τις δυνατότητες τις δικές τους και της χώρας τους. Σήμερα οι πολυεθνικές καθορίζουν τον βηματισμό για την επαναρρύθμιση (resortification).
Οι ξένες επενδύσεις αυτού του τύπου, η επωδός του σπουδαγμένου στο Harvard Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, θεωρούνται ως πανάκεια, όταν στην πραγματικότητα είναι ένα εικονικό φάρμακο (placebo): δεν υπάρχει συνολικό όραμα για την ανάπτυξη της μεγαλύτερης βιομηχανίας της χώρας.
Πελατειακές σχέσεις: Η δωροδοκία είναι διάχυτη σε όλο το σύστημα διοίκησης, αλλά ιδιαίτερα στην υγεία και στις αιτήσεις χωροταξίας.
Πρόσφατα η ΕΕ αποκάλυψε ότι το 91% όσων απευθύνονται σε υπηρεσίες υγείας αναμένεται να δωροδοκήσουν προκειμένου να τύχουν επαρκούς προσοχής από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε σύγκριση με το 29% του μέσου όρου στην ΕΕ. Το fakeláki (αναφέρεται έτσι στο άρθρο) ή ο “μικρός καφέ φάκελος” είναι εκ των ων ουκ άνευ για την υγεία κάποιου.
Η Ελλάδα κατατάσσεται 32η σε σύνολο 66 χωρών που εξετάστηκαν από την άποψη της ψηφιακής της συνδεσιμότητας – τρεις θέσεις πίσω από την Ιρλανδία, λόγω της πενιχρής διάθεσης ψηφιακών υποδομών, αλλά κυρίως λόγω κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών. Το “brain drain” των νέων αποφοίτων είναι βαρύ, εν μέρει εξαιτίας των καλύτερων αμοιβών που είναι διαθέσιμες στο εξωτερικό και εν μέρει εξαιτίας της έλλειψης ενθάρρυνσης για νέες ιδέες.
Τόσο πολύ, ώστε το 2014 το Palais des Beaux Arts στις Βρυξέλλες φιλοξένησε μία έκθεση σύγχρονης ελληνικής Τέχνης με τον τίτλο (παράφραση από τον WB Yeats) No Country for Young Men.
Η ελληνική “φιλοτιμία” – το αίσθημα αξιοπρέπειας, αυτοεκτίμησης και πάνω από όλα, τιμής που καθοδηγεί την οικογένεια σε όλες της τις συνδιαλλαγές – είναι η πλέον ισχυρή επιταγή για τον ελληνικό λαό. Βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο από την ομογενοποίηση και την παγκοσμιοποίηση των ζωών τους.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα, με την προσκόλλησή της σε παρωχημένες αξίες, δεν μπορεί να ελπίζει να γίνει μία “ανεπτυγμένη” χώρα.
Δεν έχει την ιστορία ή την βιομηχανική επανάσταση με το μέρος της. Δεν έχει την στενή σχέση με το ευρωπαϊκό (και παγκόσμιο) τραπεζικό σύστημα. Ωστόσο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι πρέπει να φτάσει το επίπεδο μιας ΕΕ που βρίσκεται σε διαρκή επιτάχυνση.
Πενήντα χρόνια πριν, ο David Holden περιέγραφε στους Sunday Times την Ελλάδα ως “πλούσια σε ταλέντο και φτωχή σε πόρους, ανεπτυγμένη στα γούστα της και υπανάπτυκτη στις δυνατότητές της”. Λίγα έχουν αλλάξει έκτοτε. Αλλά οι Έλληνες – οι πραγματικοί Έλληνες – αξίζουν καλύτερα, καταλήγει το άρθρο.
ΠΗΓΗ: Irish Times, Richard Pine, Στη μηνιαία στήλη “Letter from Greece” – Old-fashioned Greece has no chance of becoming truly developed Υπότιτλος: Greece letter: Corruption, tourist ‘resortification’ and poor education and connectivity stifle progress