Δε μας εξέπληξε η στάση της Προέδρου της Δημοκρατίας, εν προκειμένω το περιεχόμενο της ομιλίας της.
Η στήλη είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις της από την πρώτη στιγμή, όταν ακόμη επικρατούσε ο συναινετικός ενθουσιασμός. Ομολογούμε πάντως πως και εμείς δεν περιμέναμε μια τόσο απροκάλυπτη στήριξη στον Δημήτρη Λιγνάδη, διότι εκεί κατέτεινε το επιχείρημα ότι δε λαμβάνεται υπόψη το περί δικαίου αίσθημα, στις δικαστικές αποaφάσεις. Όταν μάλιστα μιλάμε εν προκειμένω για μικτό ορκωτό δικαστήριο, με συμμετοχή δηλαδή και του «λαϊκού» στοιχείου.
Αλλά, προσέξτε μια σύμπτωση: Την ίδια ώρα που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας εκφραζόταν με τόση περιφρόνηση για τον «όχλο», ένας συνάδελφος της, ο νυν αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας Μιχάλης Πικραμένος, το όνομα του οποίου είχε ακουστεί και για την προεδρία του Ανώτατου Δικαστηρίου, εξέπεμπε το εντελώς αντίθετο μήνυμα.
Σε άρθρο του, στο ΒΗΜΑ, ο ανώτατος δικαστικός, τόνιζε απερίφραστα: «Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να ασκεί κριτική για τη δίκη και τη δικαστική απόφαση, διότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο οι πολίτες μετέχουν στην άσκηση της εξουσίας και ταυτόχρονα υποβάλλουν σε κριτική τα κρατικά όργανα για πράξεις και παραλείψεις τους».
Για να προσθέσει εμφαντικά: «Τυχόν άρνηση της κοινωνικοπολιτικής δυνατότητας για κριτική θα σήμαινε ρωγμή στη δημοκρατία, διότι η δικαιοσύνη θα ήταν η μόνη συντεταγμένη εξουσία, χωρίς εξωτερικό έλεγχο»…
Τι έχει να πει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για το συνάδελφο της; Ότι και αυτός εντάσσεται στο ρεύμα του λαϊκισμού, όπως ανέφερε, συμπλέοντας πλήρως με το κυβερνητικό αφήγημα;
Ο κος. Πικραμένος άλλωστε υπενθυμίζει και κάτι άλλο: «Στη δημοκρατία πηγή όλων των λειτουργιών, μεταξύ των οποίων και της δικαστικής, είναι ο λαός και ως εκ τούτου καμία λειτουργία δεν είναι ανέλεγκτη για το έργο που παράγει».
Αφόρητος λαϊκιστής.
Ακόμη χειρότεροι λαϊκιστές είναι αυτοί του Δικαστηρίου του Στρασβούργου (ΕΔΔΑ) οι οποίοι υποστηρίζουν ότι «οι δικαστές δεν είναι στο απυρόβλητο και ότι πρέπει να ανέχονται και την πιο επιθετική κριτική, έστω και αν χρησιμοποιούνται οξείες εκφράσεις». Η κριτική μάλιστα «είναι ευπρόσδεκτη, ακόμη και αν στρέφεται κατά της αιτιολογίας της δικαστικής απόφασης»
Εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού…