Εάν – Θεός φυλάξοι- το Ισραήλ δεχθεί επίθεση, θα απαντήσει η Σαουδική Αραβία; Και εάν η Σαουδική Αραβία δεχθεί επίθεση, θα πρέπει το Ισραήλ να απαντήσει;
Αυτά είναι ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να απαντήσει το αμυντικό κατεστημένο, γράφει ισραηλινό δημοσίευμα.
Αυτή η ιδέα της Συμμαχίας έχει πολλά ονόματα: περιφερειακή αμυντική συμμαχία, περιφερειακό δίκτυο αεράμυνας, περιφερειακή αμυντική ομπρέλα.
Είναι το θέμα που θα συζητηθεί κατά την επικείμενη επίσκεψη του Προέδρου Μπάιντεν στο Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
Σε μια συνομιλία κατ’ ιδίαν, ο πρόεδρος θα ρωτήσει τον πρωθυπουργό Γιαΐρ Λαπίντ «πώς βλέπει» το θέμα, το οποίο ενδεχομένως να αλλάξει το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής.
Ο δρόμος προς την υλοποίησή του είναι μακρύς, ακόμα κι αν την επόμενη εβδομάδα ακουστούν πολλά υποσχόμενες εορταστικές δηλώσεις στην Ιερουσαλήμ και στο Ριάντ.
Ποιο ακριβώς είναι το όραμα
Η ίδρυση ενός ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, ενός κλαμπ για την αεράμυνα κατά των ιρανικών απειλών, που περιλαμβάνει το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, τον Κόλπο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Ομάν και το Κατάρ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, με τους Αμερικανούς στην ηγεσία.
Τα ενδογενή προβλήματα
Η ιδέα βρίσκεται στη συνεργασία, στο σχεδιασμό και την κατασκευή συστημάτων αεράμυνας κατά πυραύλων διαφόρων τύπων, μικρού και μεγάλου βεληνεκούς, βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων κρουζ, πυραύλων που ενδέχεται να έχουν την ικανότητα να φέρουν πυρηνικά όπλα για την αντιμετώπιση του Ιράν.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση από την υλοποίησή της. Το Ισραήλ έχει μεγάλα πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Μια άλλη ενσωμάτωση στο διάστημα και οι στενοί δεσμοί με τις αραβικές χώρες είναι ένα υπέροχο όνειρο. Αλλά το Ισραήλ είναι μια χώρα που δεν της αρέσει να μοιράζεται τα μυστικά ασφαλείας του με ξένους.
Ακόμη και ο κατάλογος των κρατών στη μελλοντική αμυντική συμμαχία είναι ακόμα αβέβαιος.
Η Ιορδανία, για παράδειγμα: Ο Βασιλιάς Αμπντάλα υποστηρίζει τη «Συμμαχία ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή», αλλά μπορεί να αναπτυχθεί αντίθεση στο Αμμάν κατά της συμμετοχής σε μια τέτοια συμμαχία.
Το Κατάρ είναι ένα πρόβλημα: η πολιτική του είναι να διατηρεί επαφή με όλους. Είναι γνωστό για τους δεσμούς του με το Ιράν και το έδαφός του είναι η έδρα της Κεντρικής Διοίκησης του Στρατού των ΗΠΑ, η Βάση αλ Ομπέιντ, όπου σχεδόν δέκα χιλιάδες Αμερικανοί στρατιωτικοί είναι οπλισμένοι με συστοιχίες GNA και μαχητικά αεροσκάφη.
Τα ΗΑΕ έχουν μια υποστηρικτική στάση στη συμμαχία. Ο δημοσιογράφος Σάλεμα λ Κάτμπι έγραψε στις 25 Ιουνίου φέτος (Mamari, Ινστιτούτο για την Έρευνα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη Μέση Ανατολή) ότι η μόνη επιλογή για τις χώρες της περιοχής να αντιμετωπίσουν την ιρανική απειλή είναι μια περιφερειακή αμυντική συμμαχία και στενότεροι δεσμοί με το Ισραήλ και την Τουρκία.
Οι κυρώσεις κατά του Ιράν δεν θα λειτουργήσουν και οι ΗΠΑ δεν βιάζονται να δράσουν κατά των πυρηνικών. Επομένως – ένα δίκτυο αμυντικών συμμαχιών που θα αποτρέψει το Ιράν, υποστηρίζει δημοσιογράφος από τα ΗΑΕ.
Η ενότητα των κρατών έναντι της ιρανικής απειλής
Ισραήλ: Ο υπουργός Άμυνας Μπένι Γκαντζ εξέφρασε την αντίθεσή του σε μια αμυντική συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών, μια ιδέα που συζητήθηκε για πολλά χρόνια και απορρίφθηκε στην Ιερουσαλήμ.
Όμως, τόνισε ο υπουργός Άμυνας πολλές φορές, το Ισραήλ εργάζεται για τη δημιουργία μιας περιφερειακής συμμαχίας ασφάλειας με τα κράτη του Κόλπου, των οποίων η προσέγγιση στο Ιράν είναι ίδια με αυτή του Ισραήλ.
Επιπλέον, ο Υπουργός Γκαντζ είπε τον Ιούνιο ότι το Ισραήλ κατασκευάζει ήδη ένα σύστημα αεράμυνας υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και ότι ο μηχανισμός ήταν ήδη σε λειτουργία και μάλιστα θα αποτρέψει απόπειρες επίθεσης του Ιράν και αραβικών χωρών».
Μια τέτοια αμυντική συμμαχία, εάν δημιουργηθεί, θα ενσωματώσει, με τη μια ή την άλλη μορφή, τα συστήματα αεράμυνας των κρατών μελών.
Τι έχει να προσφέρει το Ισραήλ;
Πολυστρωματικό σύστημα αεράμυνας που αποτελείται από πέντε στοιχεία: Arrow 3 και Arrow 2 για βεληνεκές χιλιάδων χιλιομέτρων, David Slingshot / μαγικό ραβδί για βεληνεκές εκατοντάδων χιλιομέτρων, Iron Dome για αναχαίτιση Qassam και ρουκετών διαφόρων τύπων, και στο μέλλον, ακόμα σε επιταχυνόμενη ανάπτυξη, οπλικό σύστημα λέιζερ.
Τα κράτη του Περσικού Κόλπου είναι εξοπλισμένα με τα καλύτερα αμερικανικά συστήματα GNA. Το Κατάρ διαθέτει εκτοξευτές THAAD και Patriot εκτός από μαχητικά αεροσκάφη Rafael, Mirage 2000, αεροσκάφη Euro-Fighter Typhoon και θα παραλάβετε αεροσκάφη F-15 του προηγμένου μοντέλου.
Η Σαουδική Αραβία προστατεύεται καλά: πύραυλοι κατασκευασμένοι στην Κίνα, σύστημα GNA της Raytheon, ραντάρ Northrop Gramman και General Electric, ενοποιημένο σύστημα GNA στο Επιχειρησιακό Κέντρο Διοίκησης του Ριάντ.
Το βασίλειο διαθέτει 15 αεροπορικές βάσεις, περισσότερα από 300 μαχητικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων των F-15, Typhoon και Tornado, και δεκάδες άλλα αεροσκάφη κατόπιν αιτήματος. Παρ’ όλα αυτά, η Σαουδική Αραβία κατά καιρούς «τσιμπήθηκε» από επιτιθέμενος πυραύλους που εκτοξεύθηκαν από τους Χούτι στην Υεμένη, από Ιρανούς απεσταλμένους.
Κοινή χρήση στρατών
Στο Ισραήλ, στην Ουάσινγκτον και τις πρωτεύουσες των σχετικών αραβικών κρατών συζητείται ήδη το ερώτημα πώς θα μοιάζει η περιφερειακή αμυντική συμμαχία.
Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ μιας δηλωτικής συμμαχίας, μιας συμμαχίας που έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα εγρήγορσης και ετοιμότητας για την αντιμετώπιση απειλών, και των πραγματικών σχεδίων για τη δημιουργία μιας επιχειρησιακής αμυντικής συμμαχίας, μιας συμμαχίας που θα έχει σχέδιο δράσης, προμήθειες και εξοπλισμό, παραγωγή ασφάλειας, σαφής δομή, ιεραρχία και έλεγχος εντολών, μηχανισμοί ελέγχου και διοίκησης.
Μια πραγματική συμμαχία απαιτεί ανταλλαγή πληροφοριών. Το Ισραήλ έχει πολλά να προσφέρει από αυτή την άποψη, συμπεριλαμβανομένων πληροφοριών για το Ιράν, και τέτοιες πληροφορίες μπορούν να συνδυάζονται όμορφα με πληροφορίες που συγκεντρώνονται στις χώρες που συνορεύουν με το Ιράν.
Τα προηγμένα συστήματα GNA είναι εξοπλισμένα με κωδικούς λειτουργίας και δεν υπάρχουν πάντα δυνατότητες συντονισμού μεταξύ διαφορετικών συστημάτων, όπως είναι η διαφορά μεταξύ του αμερικανικού THAAD και του Ισραηλινού Iron Dome ή Arrow.
Η ιδεολογική και πρακτική βάση μιας τέτοιας συμμαχίας δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί: θα είναι μια γενική ή περιοδική ανταλλαγή πληροφοριών ή μια ανταλλαγή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο. Σε συνεργασίες στον επιχειρησιακό σχεδιασμό, σε συνεργασία με προειδοποιήσεις απειλών.
Ποια είναι η αλυσίδα διοίκησης, ποιος θα είναι υπεύθυνος για τι. Θα υπάρχει ένα ενιαίο αρχηγείο για όλες τις στρατιωτικές δυνάμεις των Συμμάχων, ή ξεχωριστά αρχηγεία σε κάθε χώρα, τότε ο συντονισμός είναι πιο δυσκίνητος.
Θα έχει η περιφερειακή αμυντική συμμαχία ένα είδος άρθρου 5 του ΝΑΤΟ που απαιτεί από κάθε κράτος μέλος να παρέμβει για να υπερασπιστεί ένα άλλο μέλος που δέχεται επίθεση; Δείτε τι συνέβη στην Ουκρανία που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Ενώ η Ουκρανία ήταν μέλος, είναι βέβαιο ότι η Βρετανία και η Γερμανία θα είχαν στείλει στρατό για να πολεμήσουν τον Ρώσο εισβολέα.
Το Ισραήλ ενδιαφέρεται να είναι μέλος μιας τέτοιας αμυντικής συμμαχίας γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτικό επίτευγμα – ανήκει σε ένα σύνολο αραβικών χωρών, τα οποία είναι ισχυρά και πλούσια. Ας ληφθεί όμως υπόψη ότι το Ισραήλ έχει πολλά άλλα μέτωπα που βρίσκονται πολύ κοντά στην πόλη και τους οικισμούς του σε μήκος 2.000 χιλιομέτρων από το Ιράν.
Υπάρχει πρακτικό όφελος;
Το Ισραήλ πρέπει να ενταχθεί με μεγάλη προσοχή. Πρέπει να ληφθούν υπόψη και να μετρηθούν τα πλεονεκτήματα έναντι των απειλών και των κινδύνων, με ποιους θα ανταλλάξουν πληροφορίες, πόσο σταθερή είναι καθεμία από τις χώρες εταίρους στην περιφερειακή αμυντική συμμαχία και ποιο πραγματικό πρακτικό όφελος θα αποκομίσει το Ισραήλ από αυτήν την κίνηση.
Η εφαρμογή μιας ιδέας «ΝΑΤΟ» είναι πολύ πιο περίπλοκη: το θέμα της συμμαχίας πρέπει να περάσει πολιτικές και πολιτικές εγκρίσεις, να απασχολήσει αξιωματούχους ασφαλείας, πολιτικούς και αρχηγούς επιτελείων και στρατηγούς των υποψηφίων χωρών στη συμμαχία, και η φωνή του κοινού σε αυτές τις χώρες θα πρέπει να ακουστεί.
Η ιδέα είναι θετική: αν και δεν είναι σαφές πόσο μια τέτοια συμμαχία θα αναγκάσει την Τεχεράνη να αλλάξει πολιτική, να σταματήσει να υποστηρίζει την τρομοκρατία και να κλειδώσει το πυραυλικό και πυρηνικό πρόγραμμα της.
Υπάρχει ο κίνδυνος να συμβεί το αντίθετο: εάν οι κυβερνώντες της Τεχεράνης φοβούνται μια τέτοια περιφερειακή συμμαχία που θα σχηματιστεί εναντίον τους, μπορεί να επιταχύνουν ένα πυρηνικό πρόγραμμα.
Και όμως, μια τέτοια συμμαχία θα ήταν ένα σημαντικό βήμα για την προετοιμασία για την απειλή μιας χώρας που απειλεί να καταστρέψει μια άλλη χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα.
Για το Κράτος του Ισραήλ, μια τέτοια συμμαχία είναι μια σημαντική εξέλιξη που κανείς δεν θα φανταζόταν πριν από την επίσκεψη του Ανουάρ Σαντάτ στην Ιερουσαλήμ με στόχο τη σύναψη μιας συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Αιγύπτου και του λαού του Ισραήλ.
Israel Defense
—
© Βαλκανικό Περισκόπιο –Γιῶργος Ἐχέδωρος