Το χρέος του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για καταδίκη της Τουρκίας στο σημερινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Η τρέχουσα συγκυρία παρέχει στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μια μοναδική ευκαιρία να ζητήσει στη σύνοδο του σημερινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τη συνολική καταδίκη της Τουρκίας για τις ιταμές απειλές και προκλήσεις της κατά της Ελλάδας, που ουσιαστικά είναι και ιταμές απειλές και προκλήσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως δεν πρόκειται μόνο για ευκαιρία. Είναι και χρέος του κ. Μητσοτάκη με τον τρόπο αυτό να υπερασπιστεί, επιτέλους, στο ακέραιο τα Εθνικά μας Θέματα απέναντι στην Τουρκία, που δεν εννοεί να ξεχάσει το βάρβαρο παρελθόν της, το παρελθόν των Γενοκτονιών – ιδίως των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας – και, επομένως, των εγκλημάτων της κατά της Ανθρωπότητας. Και το χρέος αυτό αφορά κυρίως τις εξής πλευρές των Εθνικών μας Θεμάτων:
Πριν απ’ όλα ο κ. Μητσοτάκης οφείλει, και πάλι επιτέλους, να διακηρύσσει σαφώς και απεριφράστως ότι μία και μόνη διαφορά έχουμε με την Τουρκία, την οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Διαφορά που μπορεί να λυθεί μόνο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που σημαίνει ότι η Τουρκία οφείλει να αναγνωρίσει και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας κατά τη Σύμβαση του Montego Bay του 1982 και τη σχετική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Επιπλέον ο κ. Μητσοτάκης, με δεδομένο ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και η Τουρκία προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα με συνεχείς προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, οφείλει να καλέσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να επαναλάβει τα όσα είχε δεχθεί για το τουρκολιβυκό μνημόνιο στη Σύνοδο της 12.12.2019. Δηλαδή ότι το μνημόνιο αυτό είναι νομικώς ανυπόστατο και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Δυστυχώς, από το 2019 δεν έχουν επαναληφθεί τα συμπεράσματα αυτά του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, έτσι ώστε η Τουρκία αποθρασύνεται. Με την επανάληψή τους η Τουρκία θα καταλάβει ότι θα έχει απέναντί της όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ιδανικό δε θα ήταν ο κ. Μητσοτάκης να εξαγγείλει προς τους εταίρους μας στην Ε.Ε. ότι η Ελλάδα θα προβεί άμεσα και στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στα 12 ν.μ. στην Ανατολική Μεσόγειο, και ιδίως σε Κρήτη και Ρόδο. Δυστυχώς ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κάνει αυτή την αυτονόητη εθνικώς ενέργεια, όπως επανειλημμένα του είχε εισηγηθεί ο Προκόπης Παυλόπουλος ως ΠτΔ τότε και ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας.
Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να ζητήσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας αφού αυτή, κατά γενική ομολογία, παραβιάζει καθημερινά και ασύστολα το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Ακόμη έχουμε μείνει στις γελοίες «διαβεβαιώσεις» του Ιουνίου του 2020 από τον Στέλιο Πέτσα, ότι οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας «θα δαγκώνουν»!! Φυσικά δε πρέπει να θέσει τους εταίρους μας στην Ε.Ε. προ των ευθυνών τους για το ότι, σύμφωνα με το άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης της Ε.Ε., αυτονοήτως θα ενεργοποιηθεί υπέρ της Ελλάδας η «ρήτρα αμοιβαίας άμυνας» όλων των μελών-κρατών της Ε.Ε., εναντίον της Τουρκίας.
Θα τολμήσει να πράξει το αυτονόητο ο κ. Μητσοτάκης, όπως αναλύθηκε προηγουμένως, ή θα μείνει πάλι στα λόγια, που δυστυχώς αποθρασύνουν περισσότερο τον Ταγίπ Ερντογάν; Η μέχρι τώρα τακτική του κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι με αυτή την τακτική και το δικό του κύρος μειώνεται, ιδίως όμως πλήττεται το κύρος της Ελλάδας; Το να λέει «ναι σε όλα» στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι και λίγο και επιζήμιο. Πρέπει να απαιτήσει αυτά που ανήκουν στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό.