Οταν ο Μητσοτάκης παρέλαβε την εξουσία δεν είχε στο µυαλό του κάποιο όραµα το οποίο κατέρρευσε υπό το βάρος των εξελίξεων. Κινήθηκε µε τον οικογενειακό πραγµατισµό ως ιστορική συνέχεια του πατέρα του. Εστησε µηχανισµό εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων.
Οταν ο Μητσοτάκης παρέλαβε την εξουσία δεν είχε στο µυαλό του κάποιο όραµα το οποίο κατέρρευσε υπό το βάρος των εξελίξεων. Κινήθηκε µε τον οικογενειακό πραγµατισµό ως ιστορική συνέχεια του πατέρα του. Εστησε µηχανισµό εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλωνhttps://t.co/01DPnzJgbC
— Kostas.Vaxevanis (@KostasVaxevanis) June 19, 2022
Στις πολιτικές παρακαταθήκες του Κυριάκου Μητσοτάκη ανήκουν τα χειρότερα στοιχεία της πολιτικής προέλευσής του. ∆ηλαδή της εµφυλιοπολεµικής ∆εξιάς και της ∆εξιάς του πατρός του. Ο δεξιός Κυριάκος δεν θεωρεί ότι κυβερνά και διαχειρίζεται µια δηµοκρατία στην οποία και άλλοι έχουν δικαιώµατα, αλλά θεωρεί ότι παίρνει αποφάσεις για το κράτος που είναι ιδιοκτησία του. Και ως ιδιοκτήτης, µε πονηρή µάλιστα αντίληψη περί των ιδιοκτησιακών, µετακινεί τα όρια της ιδιοκτησίας του όπου τον βολεύει και σίγουρα έξω από τα όρια της δηµοκρατίας.
Ως δεξιός Κυριάκος, αλλά επιπλέον και Μητσοτάκης, έχει µεταφέρει την οικογενειακή παράδοση της πολιτικής ανωµαλίας έως το 2022, φροντίζοντας να την καλύψει κάτω από τον µανδύα του κεντρώου φιλελεύθερου και πολιτικού των σέλφι.
To 2019 το µιντιακό σύστηµα και η κοτσαµπάσικη ελληνική επιχειρηµατική ελίτ ανέβασαν στην εξουσία τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επί τέσσερα χρόνια διαστρέβλωναν την πολιτική, οικονοµική και κοινωνική εικόνα της χώρας, αποδίδοντας στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ευθύνες που δεν είχε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε για όλα και κυρίως γι’ αυτά που σίγουρα δεν ήταν ευθύνη του. ∆ιαµορφώθηκε µια εικονική τηλεοπτική πραγµατικότητα η οποία δεν ασκούσε κριτική για λάθη που ενδεχοµένως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον ενοχοποιούσε για όλα, ακόµη και για λιµούς, σεισµούς, πληµµύρες και καταποντισµούς. Την ίδια ώρα ο Μητσοτάκης, ο οποίος γέννησε τις πολιτικές που κατέστρεφαν τη χώρα (ακόµη και ως υπουργός), απέκτησε παρθενορραφή. Σαν να κατέβηκε από τον ουρανό ως Χερουβείµ, ξεκίνησε τη µάχη µε αυτόν που τα κανάλια υποδείκνυαν καθηµερινά σαν διάβολο. Ξαφνικά ο Μητσοτάκης δεν ήταν αυτός που απέλυε από το δηµόσιο και είχε συστρατευτεί µε τις ακραίες δυνάµεις της τρόικας, αλλά ένας «τι γκόµενος είσαι», ένα ηµίγυµνο σώµα «η Μαρέβα µου κι εγώ» στην παραλία, µια επικοινωνιακή αµερικανιά που στόχευε στους απολίτικους και τους εύπιστους. Συνεχίστε την ανάγνωση.