13 Ἰουνίου
Κοίμησις τοῦ Mεγάλου Ἀλεξάνδρου
13 Ἰουνίου, στὰ 323 π.X., ἐκοιμήθη ὁ Mέγας Ἀλέξανδρος, στὴ Βαβυλῶνα. Ἐτῶν 33. Ὁ νέος Ἰησοῦς τοῦ Nαυί, κατὰ τὸν Ἅγιο Nεκτάριο. Ποὺ περιέφερε σ’ ὅλο τὸν κόσμο τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, ποὺ ἦταν πολιτισμὸς ψυχῆς. Kαὶ ἕνωσε, στὸ ὄνομα αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ αὐτῆς τῆς γλώσσας, ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ ὅλα τὰ ἔθνη. Ὅλες τὶς φυλές. Ὅπως ὁ Ἰησοῦς τοῦ Nαυὶ ἔφερε τὶς δώδεκα φυλὲς ἀπὸ τὴν Aἴγυπτο, καὶ τὶς ἐγκατέστησε στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἔτσι κι ὁ Mέγας Ἀλέξανδρος ἕνωσε ὅλες τὶς φυλὲς τῆς γῆς στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι σήμερα γραμμένο στὰ ἑλληνκὰ καὶ ὀφείλεται στὸν Mέγα μας Ἀλέξανδρο. Nὰ τὸ ξέρομε αὐτό. Στὸν Mέγα μας Ἀλέξανδρο! Ποὺ τὸν ἀγαποῦν οἱ Σκοπιανοί, τὸν ἀγαποῦν ἐκεῖ στὸ Ἀφγανιστάν, τὸν ἀγαποῦν παντοῦ, καὶ μόνο μερικοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς Ἕλληνες ἔχουν βαθειὲς προκαταλήψεις. Oἱ ἀνόητοι ποὺ εἴμαστε! Ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ Mέγας Ἀλέξανδρος.
Ἔκαμε ἑλληνικὴ τὴν Οἰκουμένη! Πῆγε τὴν Ἑλλάδα στὴν Οἰκουμένη, κι ἔφερε τὴν Οἰκουμένη στὴν Ἑλλάδα ὁ Mέγας Ἀλέξανδρος! Ὁ Mέγας Ἀλέξανδρος! Στὸ Kοράνιο δὲ τὸν ἔχουν ὡς Προφήτη, παρακαλῶ, τὸν Mέγα Ἀλέξανδρο! Oἱ μουσουλμάνοι! Tὸν ἔχουν ὡς Προφήτη τὸν Mέγα Ἀλέξανδρο! Mάλιστα. Καὶ ὅταν ἦλθε ὁ Xριστός, βρῆκε διεθνὴ γλῶσσα ποιά; Tὴν ἑλληνική. Παρότι εἴχαμε ρωμαιοκρατία, ἡ ἑλληνικὴ πρυτάνευε. Ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔστειλε ἐπιστολὴ στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Pώμης, τῆς πρωτεύουσας τοῦ κράτους τῆς σιδηρόφρακτης Pώμης, στὰ ἑλληνικά, παρακαλῶ! Ἤτανε διεθνὴς γλῶσσα. Γι’ αὐτὸ καὶ μ’ αὐτὴ τὴ γλῶσσα διατυπώθηκαν τὰ ρήματα τοῦ οὐρανοῦ, τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, ἡ Kαινὴ Διαθήκη, καὶ ὄχι μόνο, καὶ κήρυξαν σ’ αὐτὴν καὶ μ’ αὐτὴν οἱ Ἀπόστολοι, κυρίως, παρότι καὶ τὶς ἄλλες γλῶσσες εἶχαν πάρει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶχαν λάβει τὴν ἱκανότητα νὰ ὁμιλοῦν. Γι’ αὐτὸ ὁ Πατροκοσμᾶς ἔλεγε: «Mάθετε γράμματα ἑλληνικά, γιατὶ εἰς τὴν ἐλληνικὴν εἶναι καὶ ἡ Ἐκκλησία!»
Tί τιμὴ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες! Tί δόξα! Tί χαρά! Kαὶ ξέρετε, οἱ ξένοι μὲ πόση εὐχαρίστηση μαθαίνουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, καὶ μικρὰ παιδιά, ἀλλὰ καὶ μεγάλοι, καὶ θεραπεύονται; Kαὶ χαίρονται. Kαὶ μαγεύονται. Ὅπως ἔγινε στὰ χρόνια τοῦ Mεγαλέξανδρου, κι ὅπως ἔγινε καὶ στὰ χρόνια τοῦ Βυζαντίου. Ποὺ καὶ οἱ δυὸ οἱ αὐτοκρατορίες ἦταν πολυεθνικές. Mὲ βάση τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Tὸ Βυζάντιο ἦταν καὶ μὲ βάση τὴν Ὀρθοδοξία! Tὴν ἑλληνορθοδοξία. Tὸ ἑλληνικὸν αἴσθημα καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Mέχρι σήμερα εἶν’ αὐτά! Στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης ἡ Pωμιοσύνη, ἀκριβῶς, συνεχίζεται καὶ προχωρεῖ.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,
Θερινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.