Την ώρα που Ελλάδα και Κύπρος υφίστανται από την πλευρά της Τουρκίας τις πιο εξευτελιστικές εδαφικές διεκδικήσεις και τις πλέον θρασείς απειλές και προκλήσεις στην πρόσφατη ιστορία, κυβέρνηση αλλά και αντιπολίτευση δεν βγάζουν το παραμικρό συμπέρασμα για το πως φτάσαμε ως εδώ και για το τι τραγικό μπορεί να επακολουθήσει.
Η ιστορική εμπειρία από την Μικρά Ασία το 1922 και την Κύπρο το 1974 θέτει πλέον αμείλικτα το δίλημμα: Μια νέα εθνική στρατηγική ή μια καινούρια εθνική τραγωδία;
Σήμερα μόνο αφελείς ή βαθύτατα εθελόδουλοι δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι οι επιλογές του δήθεν κατευνασμού της Τουρκίας και της τυφλής υποτέλειας στα αμερικανονατοϊκά και ευρωενωσιακά κέντρα όχι μόνο δεν έχουν αναχαιτίσει τον έμπρακτο τουρκικό επεκτατισμό και τον συνεχή “αφανή” ακρωτηριασμό κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας της Πατρίδας μας, αλλά αντίθετα έχουν αποθρασύνει την Άγκυρα, με αποκορύφωμα την διαρκή και επίσημη προβολή της λεγόμενης “Γαλάζιας Πατρίδας” ως αμετάθετο όραμα και όριο της υπό διαμόρφωση νέας επικυρίαρχης Τουρκίας στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.
Και όμως τα διάφορα εξαρτημένα πολιτικά κέντρα εξουσίας των Αθηνών όχι μόνο δεν βλέπουν αλλά ούτε καν θέλουν να ακούσουν για την ανάγκη ριζικής αλλαγής πορείας. Και μπροστά στις πρωτοφανείς προκλήσεις της απέναντι πλευράς, που φέρνουν την ελληνοτουρκική “σύγκρουση” στο χείλος του πολέμου, το συμπέρασμα που βγάζουν είναι από τη μια πλευρά να εντείνουν την “αποικιοποίηση” της χώρας, κάτι που φαίνεται πιο καθαρά με τις πρόσφατες αντιρωσικές επιλογές των μνημονιακών κομμάτων στον πόλεμο στην Ουκρανία και από την άλλη να επιτείνουν τις σπασμωδικές κινήσεις, με τις οποίες επιχειρούν λεκτικά να απαντήσουν στις έμπρακτες αμφισβητήσεις και επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας.
Αν οι κατεστημένοι κύκλοι έχουν την αυταπάτη ότι έτσι θα αγοράζουν χρόνο για την ειρήνη είναι πικρά γελασμένοι, γιατί με τον τρόπο αυτόν το μόνο που κάνουν είναι να φέρνουν πιο κοντά και υπό χειρότερους όρους τον πόλεμο.
Η Ελλάδα, αν θέλουμε να επιβιώσει σε αυτά που τραγικά βιώνει και κυρίως σε όλα όσα πιο επικίνδυνα έρχονται, οφείλει να αλλάξει ριζικά πορεία αναδεικνύοντας μια νέα εθνική ηγεσία χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις από ξένα κέντρα και ολιγαρχίες, που θα υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού.
Μια νέα εθνική ηγεσία η οποία θα εφαρμόσει μια νέα εθνική στρατηγική που θα στηρίζεται στην ανάπτυξη και στην παραγωγική απογείωση της οικονομίας, στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου καθώς και σε νέες πολυδιάστατες εξωτερικές, αμυντικές και ενεργειακές διεθνείς σχέσεις που να υπηρετούν αποκλειστικά τον Ελληνικό λαό και οι οποίες να συμπεριλαμβάνουν τις απαραίτητες απαράβατες κόκκινες εθνικές γραμμές, μαζί με την ταυτόχρονη ταχεία προετοιμασία για την έμπρακτη υποστήριξή τους.
Οι καιροί ου μενετοί!
Ο Νότης Μαριάς πρώην ευρωβουλευτής και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης πρώην υπουργός μετά τις πρόσφατες ομιλίες τους στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης σε συγκέντρωση που διοργάνωσαν παρατάξεις Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης με θέμα: ”Ελληνισμός και γεωστρατηγικές εξελίξεις”, κατά τις οποίες διαπίστωσαν σημαντικές μεταξύ τους συγκλίσεις σε εκτιμήσεις και προτάσεις σχετικά με τις τουρκικές απειλές στο Αιγαίο και την στάση των “συμμάχων” απέναντι στη χώρα μας, αποφάσισαν να προβούν σε κοινή επίκαιρη δήλωση.
Δήλωση Παναγιώτη Λαφαζάνη και Νότη Μαριά: Αμείλικτο το δίλημμα: Μια νέα εθνική στρατηγική ή μια νέα εθνική τραγωδία;