Οι Τούρκοι απαιτούν τη αποστρατιωτικοκοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, αφού αυτό αναφέρεται σέ συνθήκη με την υπογραφή της Ελλάδας συναινούσης. Όμως η εν λόγω Συνθήκη της Λωζάννης με Τουρκική υπογραφή επίσης δεν αναφέρει ουδεμία Τουρκική δραστηριότητα πέραν των τριών μιλίων από τις ακτές της. ΟΥΔΕΜΙΑ. Όπως και για τα Ελληνικά νησιά πέραν των έξι ναυτικών μιλίων. Συνεπώς πέραν των τριών Τούρκικων και των έξι Ελληνικών μιλίων ισχύουν οι Διεθνείς Συνθήκες και μόνον αυτές, ανεξαρτήτως εάν είναι υπογεγραμμένες οι όχι από χώρες που διαφωνούν (δες Τουρκία, δίκαιο της Θάλασσας).
Τυχόν διεκδικήσεις λοιπόν χώρας τινος εις βάρος γειτόνων, επιλύεται επί τη βάσει του ισχύοντος διεθνούς Δικαίου, και μόνον αυτού, και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ αν και εφόσον επιθυμούν και μέσα στο ΟΗΕ. Όσον δε αφορά τέλος την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών αμυντικά έναντι υπαρκτής και δεδηλωμένης απειλής, ποιός το αρνείται; Ποιά Συνθήκη;
Και τέλος τέλος ποιός απαγορεύει στην Ελλάδα επέκταση εναέριου χώρου στα δώδεκα μίλια, όπως όλος ο άλλος κόσμος; Έχει ο εναέριος χώρος υφαλοκριπίδα;
Τώρα απειλές του τύπου «θα το κάνετε επειδή είμαι πιό δυνατός» διότι περί αυτού πρόκειται, η ευθύνη μετακυλίεται στις χώρες που με την υπογραφή τους υιοθέτησαν διεθνή δίκαια και κυρίως των ΗΠΑ που το «βρήκε τα μεταξύ σας» έχει γίνει ρεφραίν, και καλά ναί να τα βρούμε μεταξύ μας όμως η δική σας γνωμοδότηση τί λέει και τί επ αυτού φρονεί;
Και πέραν αυτού τι; Η ζούγκλα; Είναι δυνατόν να λένε ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» αν δεν τα βρουν;
Διότι με την ίδια λογική που η Δύση συμπεριφέρεται στην Ελλάδα, θα έπρεπε να συμπεριφέρθηκε στην Ουκρανία: Βρείτε τα με τους Ρώσους! Για την ακρίβεια, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, θα έπρεπε να έχουν ήδη επιβληθεί στην Τουρκία στο πολλαπλάσιο, γιατί η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του NATO σε αντίθεση με την Ουκρανία. Το ότι δεν το κάνουν, είναι μία ενέργεια που παραβιάζει επίσης βάναυσα το διεθνές δίκαιο.
Με την αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρο που τους δωρίσατε, μέσω Κίσιντζερ τόσο εύκολα, πως και δεν προβλέψατε ότι θα τους ανοίξει η όρεξη και για πάρα πέρα, και πού θα σταματήσει;