Επί τέλους ένα από τα Μεγάλα ΜΜΕ άρχισε να ενδιαφέρεται για τα εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων τεκταινόμενα, και σοβαρά. Έφτασε λοιπόν στα μάτια και τα αυτιά του κόσμου η προχωρημένη σήψη της έλλειψης αγροτικών χεριών που τόσο πολύ είναι απαραίτητα για το μάζεμα των καρπών από τα καρποφόρα.
Η αγροτιά το ζει χρόνια τώρα και το φωνάζει «κούι κούι, μα κανένας δεν ακούει». Μα κανένας να μην έχει ακούσει αγρότη να αφήνει «ευχή και κατάρα» στα παιδιά του να μή ζήσουν στον τόπο τους;
Το πρόβλημα οξύνεται και θα μας καταπιεί, διότι κανείς και κανένας δεν ενδιαφέρεται. Με τόσους αργόσχολους ντόπιους και, εσχάτως, πολλούς πρόσφυγες, οικονομικούς μετανάστες τους λένε, πάρα πολλούς,που μόνο «οικονομικοί» δεν είναι αφού παρασιτικά διαβιούντες περιφερόμενοι στο κέντρο των πόλεων, μάλλον απομυζούν παρά οικονομία προσφέρουν!
Το παράδειγμα πλέον είναι ολοζώντανο μπροστά μας όμως εμείς δεν το βλέπουμε. Ίσως διότι είναι τεράστιο. Πριν κάμποσα χρόνια, η τότε Σοβιετική Ένωση χωρίς τις αθρόες εισαγωγές σιτηρών από Αργεντινή και Αμερική κυρίως, δεν μπορούσε να επιβιώσει, αφού στις πάγο καλυμμένες στέπες δεν φύτρωνε «σπυρί».
Σήμερα όμως μαθαίνουμε, πως χωρίς σιτηρά από την πρώην ΕΣΣΔ θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Παγκοσμίως! Αυτό κι αν είναι Τούμπαλιν! Όλοι ανησυχούσαν για την του πλανήτη υπερθέρμανση, όμως κανείς δεν έβλεπε τις ζωογόνες πλέον στέπες που ξεπάγωσαν και μας «ταίζουν».
Η Ευρώπη; Εμείς που αρχικά παρατήσαμε χωράφια για θυρωρεία και σήμερα οι εντεταλμένοι μας αντί να βλέπουν, ακόμα «προβλέπουν» χωρίς ποτέ να προλαμβάνουν!
Τί γρήγορα που τρέξαμε να συμμετάσχουμε στις κυρώσεις εναντίον αυτού που τόσο ανάγκη τον έχουμε για το φαί μας! Χωρίς και τόσα άλλα, που ο λαός τα ζεί ενώ οι κατα καιρούς εξουσίες αντί να στηρίξουν τους κάμπους στήριζαν και στηρίζουν «καφετέριες» ένεκα η άγρα των ψήφων αφού στις χωρίς αδιέξοδα ( ξεφωνητό που της χρειάζεται)δημοκρατίες, η όποια, και η κάθε πλειοψηφία νικάει.
Φθάνοντας λοιπόν στο τώρα και ενημερωμένοι όντες ένεκα οι προβλέψεις, θα δούμε τίποτα «βλέψεις» ή θα περιμένουμε, που θα παραμένουμε, πανταχόθεν «ρητροδεμένοι» μοιραίοι και άβουλοι που έγραψε ένας μεγάλος όμως έλα που τα γραφόμενά του μείνανε «στα χαρτιά» όλα!