Όλα τα μεγααάλα κανάλια προβάλουν δίδοντας και άφθονο μάλιστα χρόνο την ΠΑΡΑΔΟΣΗ νικημένων Ουκρανών μαχητών προς αιχμαλωσία από τους Ρώσσους.
Οποία η διαφορά με την πανθομολογουμένως αξιοθαύμαστη γενναιότητα
της εξόδου των μαχητών στο Μεσολόγγι με τ άρματα στο χέρι τριγύρω από γυναικόπαιδα προστατευμένα προφυλαγμένα με τα στήθη τους.
Αυτά τα δύο ιστορικά είναι διαμετρικά αντίθετα το ένα από τό άλλο. Το μεν πρώτο προς αποφυγή,το δε δεύτερο προς διδαχή και εορτασμό.
Συνεπώς μόνον ένας άσχετος αξιών θα μπορούσε να τα παρομοιάσει ως το ένα να βαίνει ίδια με το άλλο. Τουτέστιν ΚΑΝΕΝΑΣ.
Καί όμως βρέθηκε ένας. Άρχων στή χώρα του, περίοπης θέσης ομιλητής, σε λίαν μεγάλη ξένη χώρα και ενώπιον λίαν περίοπων ακροατών. Καταχειροκροτούμενος μάλιστα.. Παραξενεύτηκε και ο ίδιος. Δεν κρατήθηκε, καί το είπε. Είπε πως στον αντίστοιχο χώρο της χώρας του δεν υποδέχεται τέτοια. Αυτό τί τόθελε; Περίμενε να χειροκροτηθεί λέγοντας…..
«ματσολιές;» Εκεί όμως χειροκροτήθηκε, αφού οι δύο κυρίες στο Προεδρείο
δρούσαν ως τσιρλίντερς στον χώρο.
Μα δέν ήταν ένα, δεν ήταν δύο, ήταν ΟΛΑ.
Ένα θετικό όμως που βγήκε ήταν η ενόχληση των Τούρκων οποίοι και προφανώς δεν καταλάβαιναν τί συνέβαινε εκεί. Σήμερα όμως, ημέρα αποτίμησης, όλοι δώθε κείθε, θα καταλάβουν. Και τότε…..«τραγωδία» παιγμένη.
Τέλος μία ομιλία τέτοιου βεληνεκούς, και από κειμένου έπρεπε να προερχόταν από λίαν υψηλής γραφίδος ικανότητα.
Όμως δέν ήταν ούτε……..τί να το πείς; Σάμπως πρώτη φορά γινόμαστε…….τέτοιο;