Η Eurovision έχει μετατραπεί σε ένα άθλιο πανηγυράκι. Καμία σχέση με την τέχνη και τον πολιτισμό, ειδικά δε το όραμα των ιδρυτών της, να αποτελεί μία συνάντηση του ιδιαίτερου πολιτισμού των ευρωπαϊκών χωρών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών που συμμετέχουν, δεν έχουν καμία πολιτιστική ταυτότητα. Εάν έβγαζες το σημαιάκι κάτω από τον ερμηνευτή, θα μπορούσες να βάλεις όποιο σημαιάκι θέλεις, διότι μιλάμε για έναν αχταρμά, παγκοσμιοποιημένο, χωρίς καμιά εθνική ταυτότητα.
Όλη αυτή η κατάντια μας φέρνει στο νου την συγκλονιστικότερη συμμετοχή της Ελλάδας στην ιστορία του διαγωνισμού.
Ήταν το 1976 στην Χάγη της Ολλανδίας, όταν η συγκλονιστική Μαρίζα Κωχ ερμήνευσε το μοιρολόι – κραυγή για την ματωμένη Κύπρου, του Μάνου Χατζιδάκι.
Η Τουρκία απείχε, ο τουρκικός φασιστικός όχλος απειλούσε, η ίδια η Μαρίζα δέχτηκε απειλές ότι θα την δολοφονούσε Τούρκος ελεύθερος σκοπευτής…
Η Μαρίζα κράτησε, και έκανε μία συγκλονιστική ερμηνεία που κατέκτησε την πρώτη θέση στην καρδιά μας για πάντα. Δείτε την: