Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Συζητήσεις γίνονται περί ιδεών και ιδεολογιών :
– Οι ιδέες και οι ιδεολογίες ούτε τελείωσαν , ούτε πρόκειται να τελειώσουν ποτέ, αφού ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχώς θα τις παράγει /κατεβάζει.
Εκείνο που θα ήταν χρήσιμο να επιτευχθεί είναι το τέλος των ιδεολογημάτων και των ιδεοληψιών.
– Πολιτικοκοινωνικά: Οι ιδέες –per se- δεν αρκούν για επαρκή κάλυψη των κοινωνικών /ατομικών αναγκών, επειδή –εκτός των άλλων –εμφανίζουν ευμεταβλησία και προσαρμοστικότητα σε ψηφοσυλλεκτικές απαιτήσεις.
– Δει δη σαφών εφαρμόσιμων κομματικών π ρ ο γ ρ α μ μ ά τ ω ν και όχι νεφελωμάτων, ιδεολογημάτων , ιδεοληψιών , υποσχεσιολογιών , ταξιμάτων ή εύηχων ταξιμιών προς τέρψη και παραπλάνηση.
– Τα προγράμματα επιβάλλεται να αποτελούν επίσημη τ α υ τ ό τ η τ α κάθε κομματικού /παραταξιακού σχηματισμού, και όχι να χρησιμοποιούνται ωσάν φύλλο συκής /συγκάλυψης ανομολόγητων προθέσεων.
– Η ασάφεια , θολότητα, ερμαφροδιτισμός των κομματικών προγραμμάτων δεν οφείλεται μόνον σε ανικανότητα, αλλά –κυρίως – σε ευτελή σκοπιμότητα. Οι κομματάνθρωποι γνωρίζουν πως ο αριθμός των κομμάτων δεν επιτρέπει την κυβερνητική αυτοδυναμία , άρα θα πρέπει να …. εμπλουτίζουν την υποσχεσεολογία τους, δανειζόμενοι , συνθήματα /ιδεολογίες και από άλλους χώρους , κάτι που αναπόφευκτα αλλοιώνει την δική τους ταυτότητα /καθαρότητα. Έτσι έχουμε πχ φαινόμενα … κ ε ν τ ρ ο θ η ρ ί α ς ή και κ ε ν τ ρ ο π λ η γ ί α ς: Κεντρο- δεξιά, Κέντρο –αριστερά, Κέντρο –ναναι κι ό,τι να ‘ναι (κεντρικό , απόκεντρο ή και παράκεντρο) . Επίσης παρατηρείται ένας Α ρ ι σ τ ε ρ ο τ ρ ο π ι σ μ ό ς κομματιδίων /αποκομμάτων κομμουνιστικής προελεύσεως και προδιαγραφών. Αριστερά να ‘ναι και ό,τι , όπως και να ‘ναι – έστω και με αριστερή ιδεολογία και δεξιά /καπιταλιστική τσέπη (!). Καπιταλιστές Νεοαριστεροί- και αντιστρόφως ισχύει και διαβάζεται – πονάνε (κάποτε και με οδύνες τοκετού ή πνευματικής δυσκοιλιότητας) τους πένητες –μη έχοντες και ουδέν κατέχοντες.
– Αυτοπαγιδεύονται , ετεροπροσδιοριζόμενοι με παραδοχή υπεροχής άλλων ιδεολογικοκομματικών χώρων πολιτικοί Αρχηγοί, δηλώνοντας: «Σε θέματα πατρίδας πολιτεύομαι ως Δεξιός και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής ως Αριστερός». Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ένας «Αριστερός» είναι (εξ ορισμού , γονιδιώματος , προδιαγραφών , ειμαρμένης, επιφοιτήσεως άνωθεν; ) περισσότερο –κοινωνικά – ευαίσθητος από ένα «Δεξιό».
Κλασσικό παράδειγμα ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος –μεταξύ άλλων κοινωνικών /κοινωφελών μέτρων –δημιούργησε το ΙΚΑ. Πού, πως θα τον κατατάξουμε;
– Φρονώ ότι η έλλειψη σαφών /ξεκάθαρων προγραμμάτων και ταυτότητας είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις όχι μόνον εύρυθμης λειτουργίας , αλλά και υπόστασης /ύπαρξης των κομμάτων. Σε κάθε περίπτωση είναι αισθητικά φαιδρό και κοινωνικά επικίνδυνο, να κυκλοφορούν κόμματα με παρωνύμια και μασκάρεμα.
– Η καθαρότητα έχει και αρνητικές συνέπειες. Ο πολυκομματισμός οδηγεί σε Ιταλοποίηση /Συγκυβερνήσεις. Αυτό δεν είναι οπωσδήποτε κακό, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη το γεγονός της αποτυχίας των περισσότερων μονοκομματικών Κυβερνήσεων. Αλλά και λόγω της θλιβερής διαπίστωσης της κατεδαφίσεως του έργου των μεν, από τους επερχόμενους δε, και της σπανιότατης αλληλοστήριξης σε προτεινόμενα μέτρα, με προφανή πρόθεση τη φθορά της – εκάστοτε – Κυβερνήσεως (!).
– Απαράδεκτος ο διαχρονικός εμπαιγμός του λαού με ανάρτηση και προβολή ι δ ε ο γ έ ν ν η τ ω ν ονοματοδοσιών /ταμπελών , παρωνυμίων καθώς και αυτό ή έτεροπροσδιοριστικών χαρακτηρισμών.
Αντί να εφαρμόζονται /υλοποιούνται οι ιδέες μέσω προγραμμάτων, συμβαίνει το αντίθετο: Να … «υλοποιούνται» -θεωρητικά /φραστικά –οι ιδεολογίες μέσω κλισέ /συνθημάτων/ονοματοδοσιών /ταμπελών (!).
Αν πχ η τάδε παράταξη (αυτό) χαρακτηρίζεται ως «Δημοκρατική» ή «προοδευτική» ή «πατριωτική» κ.ο.κ σημαίνει ότι είναι (;) .
ΥΓ Quiz: Τι τάχα χειρότερο θα μας συνέβαινε αν αντί του αλληλοσπαρασσόμενου πολυκομματισμού, υπήρχε ένα κόμμα και επιλέγαμε τους έντιμους , ικανούς /άξιους επαΐοντες προκειμένου να συγκροτήσουν μια χρηστή κυβέρνηση;
(Σ.Σ Βάζω ιδέες; Γιατί όχι, αφού οι ιδέες –και οι δικές μου –είναι τελικά …….ατελείωτες!).