Μουντή μέρα με λίγη βροχούλα και θυμήθηκα τα λόγια του Χρήστου Πασαλαρη που είχε μεταφέρει στον αερα σε παλιότερη ραδιοφωνική του εκπομπή ο Νίκος Χατζηνικολαου.
Μια παρόμοια βροχερή μέρα λοιπόν ο Νίκος Χατζηνικολαου είχε αναφερει πως οι παλιοί εκδότες οταν ήταν ετσι βροχερή η μέρα, (με λίγη ψιλή βροχη, οχι καταιγίδα) χαιροντουσαν γιατί η μέρα ήταν κατάλληλη για να μείνει ο κόσμος στο σπίτι και να διαβάσει εφημεριδα. Μέρα για εφημεριδα.
Ο κόσμος έβγαινε ως το περίπτερο, έπαιρνε την εφημεριδα και καθόταν σπίτι να την απολαύσει.
Οι εποχές άλλαξαν, ο κόσμος πια δεν διαβαζει εφημερίδες οπως τότε, διαβαζει ειδήσεις στο διαδίκτυο ή τις βλέπει στην τηλεοραση.
Το μόνο που εχει μείνει ίδιο ειναι ο καιρός που κανει κύκλους……
kalinda
Να! το τραίνο, περιμένω,
να! το πλοίο, κάνει κρύο,
αεροπλάνο, τι να κάνω;
κοπάζω τον καιρό.
Θα `ρθει βροχή.
Τ’ αδιάβροχό μου δε φορώ
και την ομπρέλα δεν κρατώ,
σταγόνες δυο, σταγόνες τρεις,
τί φεύγει πιο νωρίς;
Να! το τραίνο, μέσα μπαίνω,
να! το πλοίο, είν’ αστείο,
αεροπλάνο, κάπου φτάνω,
κοιτάζω τον καιρό.
Ζεστή πνοή.
Φορώ τού ήλιου τα γυαλιά
και το καπέλλο μου στραβά,
αχτίδες δυο, αχτίδες τρεις,
δεν είμαι πια κανείς.
Να! το τραίνο, περιμένω,
να! το πλοίο, κάνει κρύο,
αεροπλάνο, τι να κάνω;
κοιτάζω τον καιρό.