Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Η πάγια ελληνική θέση ήταν ότι, η μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Και γράφω ήταν, γιατί φαίνεται ότι σταδιακά η σημερινή κυβέρνηση εγκαταλείπει αυτήν την θέση, μια και μέσω του αρχηγού της, μιλάει συνέχεια για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, στις οποίες περιλαμβάνονται και τα χωρικά ύδατα. Με άλλα λόγια, αναγνωρίζει ο σημερινός πρωθυπουργός σαν ελληνοτουρκική διαφορά την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, μην λαμβάνοντας υπόψη ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, είναι νόμιμο δικαίωμα κάθε παράκτιας χώρας, το οποίο ασκείται μονομερώς, δηλαδή χωρίς διαπραγμάτευση με τους γείτονες. Ακολουθεί την ίδια φοβική πολιτική με την κυβέρνηση Σημίτη, με ΥΠΕΞ το Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στις τότε διερευνητικές επαφές, διαπραγματευόταν με την τουρκική πλευρά ελληνικά χωρικά ύδατα πολλαπλού εύρους.
Παράλληλα με αυτό ακούγονται και φωνές όπως: «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη», «να μην είμαστε μοναχοφάηδες», «να το βάλουμε στο τραπέζι να το συζητήσουμε», «Πως μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία, η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο;», «υπάρχουν χιλιάδες συνέργειες από τον τουρισμό έως την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων». Φράσεις που προέρχονται από χείλη πολιτικών που κατά καιρούς έχουν διατελέσει υπουργοί. Το πιο παράξενο όμως είναι ότι, για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, δεν βλέπουμε να δείχνουν το κατάλληλο ενδιαφέρον, για να μη θιγούν από την ευθέως αμφισβήτηση και απειλή της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Άγκυρας.
Τα λόγια αυτά δικαίως προβληματίζουν, μια και δεν ακούγονται από πολιτικούς της Τουρκίας αλλά από Έλληνες και όσο και αν νομίζουν ότι το «θέμα δεν πουλάει», να τους πληροφορήσω ότι βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των Ελλήνων πολιτών, τους οποίους έχουν αρχίσει «να τους ζώνουν τα φίδια». Καταλαβαίνουν ότι με αυτές τις μη ξεκάθαρες δηλώσεις ή τα μισόλογα, προσπαθούν κάτι να περάσουν ή να μας πουν, αλλά το φέρνουν γύρω-γύρω για να μας εξοικειώσουν με την ιδέα, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις φαίνεται ότι προετοιμάζεται στα διπλωματικά παρασκήνια.
Απέναντι μας έχουμε την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, η οποία με τον επιθετικό τρόπο που επιδιώκει να ακυρώσει τις Διεθνείς Συνθήκες καθορισμού της Τουρκικής και Ελληνικής επικράτειας, διαστρεβλώνει παραδόπιστα τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου και των αναγκαστικών κανόνων του. Αν αυτό λοιπόν που θέλουν να μας πουν είναι ότι πρέπει να πάμε με την Τουρκία σε κάποιου είδους «συνδιαχείριση»,«μοίρασμα», «συνεκμετάλλευση» και ότι η Ελλάδα και οι πολίτες της πρέπει να δεχτούν να παρακαμφθεί το Διεθνές Δίκαιο για να μοιραστούμε με την γείτονα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, γιατί τα προεόρτια αυτό αφήνουν να εννοηθεί, (το είδαμε πρόσφατα και με την επίσκεψη της ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, ούτε υπουργός της γείτονας να ήταν).
Όσο για τους πολιτικούς μας ας είναι πιο προσεκτικοί στο τι λένε, και πιο τεκμηριωμένοι στο πως αξιολογούν τις νέες συνθήκες, και αν μετά από αυτά πρεσβεύουν ακόμη τα ανωτέρω, καλύτερα να μην τα ξεστομίσουν ποτέ. Πρώτον γιατί δεν έχουν το δικαίωμα να εκχωρήσουν τα δικαιώματα του έθνους και δεύτερον, τον Αττίλα που ακόμη κατέχει ατιμώρητος εδάφη του ελληνισμού, οι Έλληνες πολίτες δεν πρόκειται να τον δεχτούν από την πίσω πόρτα.