Η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. (και ως υποτακτική στις ΗΠΑ), είναι υποχρεωμένη να συμφωνεί, να ακολουθεί και να εφαρμόζει τις αποφάσεις του εναντίον της Ρωσίας. Ουδείς μπορεί να ψέξει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πειθαρχία της αυτή, δεδομένου ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική ουδέποτε υπήρξε ρηξικέλευθη σε μεγάλα διεθνή θέματα.
Της Κύρας Αδάμ
Όταν, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε μονομερείς ενέργειες (με την παρασκηνιακή προτροπή συμμάχων), τότε εγείρεται το ερώτημα τι εξυπηρετούν αυτές οι κινήσεις και πόσο ωφελούν τα εθνικά συμφέροντα.
Η αποστολή ελληνικού επιθετικού οπλισμού στην Ουκρανία δεν ήταν απόφαση ούτε του ΟΗΕ ούτε του ΝΑΤΟ ούτε της Ε.Ε. Ήταν ελληνική κίνηση, η οποία οδήγησε ταχύτατα τις ελληνορωσικές σχέσεις σε αδιέξοδο και σε ρήξη. Επιπροσθέτως, η απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών (μεγάλος αριθμός σε σχέση με το σύνολο της ρωσικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα), καθώς και η πρόσφατη ανακοίνωση Δένδια ότι η Ελλάδα θα προσφύγει στο Δ.Δ. της Χάγης για διερεύνηση ρωσικών εγκλημάτων πολέμου στην Ουκρανία κατέταξαν την Ελλάδα στις «εχθρικές χώρες» για τη Μόσχα.
Για την ελληνική εξωτερική πολιτική και την υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων αυτές οι μονομερείς κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη οδηγούν την Ελλάδα στα όρια του «αυτοακρωτηριασμού», μια κατάσταση που δύσκολα θα ανατραπεί. Και τούτο διότι η Ελλάδα βασιζόταν σταθερά στη θετική ψήφο ή στο βέτο της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για κάθε ελληνικό και κυπριακό θέμα. Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν και οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να προετοιμαστούν για μόνιμη αρνητική στάση της Ρωσίας στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και δικαιωμάτων απέναντι στην Τουρκία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη -ανεξήγητο πώς- υποτίμησε πλήρως την προσέγγιση Ρωσίας – Τουρκίας στους ρωσικούς πυραύλους S-400, που στοχεύουν σταθερά στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και δεν εξουδετερώνονται ικανοποιητικά από όποια και όσα στρατιωτικά μέσα αγοράσει η Αθήνα. Και εξακολουθεί να κάνει την αδιάφορη, όταν επισήμως ο Πούτιν διαβεβαιώνει τώρα την Άγκυρα ότι θα έχει συνεχή προμήθεια S-400, αν αυτή εμπλακεί σε όποιες επιχειρήσεις. Τουναντίον, η Αθήνα σπρώχνει όλο και πιο βαθιά την Άγκυρα στη Μόσχα, δηλώνοντας αφελώς ότι η Ελλάδα «βαδίζει με τον σταυρό στο χέρι» (Ν. Δένδιας) εναντίον της Μόσχας και προεξοφλώντας και πάλι ότι η ρωσική επέμβαση «είναι μια αποτυχημένη περιπέτεια» (Ν. Δένδιας).
Ομοίως αφελώς η κυβέρνηση επιμένει ότι η Δύση (δηλαδή οι ΗΠΑ) θα εκτιμήσει βαθύτατα τη σθεναρά αντιρωσική στάση της και θα σταθεί στο πλευρό της απέναντι στην «αναθεωρητική» Τουρκία, που δεν βάζει κυρώσεις στη Ρωσία και κρατά ακόμα δέσμιά της τη λύση στο Κυπριακό, ενώ παίζει τον ρόλο του διαπραγματευτή Δύσης – Ρωσίας, ρόλος που δικαιωματικά θα ανήκε στην Ελλάδα, με άλλους ευέλικτους διπλωματικούς χειρισμούς.
Η κυβέρνηση έχει διαψευστεί πλήρως και τελεσιδίκως στους φανερούς συλλογισμούς της. Διότι οι ΗΠΑ κάνοντας τα στραβά μάτια και στη φιλορωσική στάση της Τουρκίας και στην πεισματική παραμονή των S-400 στο τουρκικό έδαφος -με πρωταγωνιστή τον ανοιχτά και παντός καιρού φιλότουρκο ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν– όχι μόνον επαινούν επισήμως και δημοσίως την Άγκυρα «για τις προσπάθειες να διευκολύνει μια δίκαιη και κατόπιν διαπραγματεύσεων λύση για τη λήξη του πολέμου», όχι μόνον καλούν επισήμως τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου στις 17 Μαΐου στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες, αλλά επιπλέον ανατρέπουν τις κυρώσεις τους εναντίον της Τουρκίας και δείχνουν πρόθυμες να χορηγήσουν στην Άγκυρα άλλα 40 βελτιωμένα F-16, ενώ η αναβάθμιση των ελληνικών F- 16 θα ολοκληρωθεί το 2028.
Αυτά συμβαίνουν καθώς κατά τη διάρκεια του πολέμου ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν επικοινώνησε ποτέ με τον κ. Μητσοτάκη, ενώ ο κ. Μπλίνκεν, που βρίσκεται καθημερινώς σε επικοινωνίες και επισκέψεις στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις), δεν έχει επικοινωνήσει ΠΟΤΕ με τον Έλληνα ομόλογό του!
Αλλά έτσι συμπεριφέρονται παγκοσμίως τα αφεντικά στο υπηρετικό προσωπικό της οικείας τους…